Mrs. Tonketonk en Earl E. Smith
P0IRRIÉ
Lach mee om
De losse Tong Tongs stapelden zich
jaar na jaar op, en ik besloot ze te
laten inbinden. Dat was niet moeilijk,
want Princeton is een Universiteits
stadje. Het is ook een elite Universi
teitsstad, dat maakt alles erg duur, dus
toen ik met een paar jaargangen bij de
boekenman binnen stapte, had hij 't
gauw bekeken.
Tuurlijk kon hij ze inbinden (wist hij
zo, zonder kijken), 12 dollars per jaar
gang en over twee weken klaar. Hoe
langer je moet wachten, hoe deftiger
't staat toch. Dank je wel, dacht ik,
en stapte zo de moderne, kraakhelde
re binderij weer uit. Nou wat?
Toen kreeg ik 't adres van Smith. Een
griebus, in een bedenkelijk buurtje,
en nu dacht ik "o jee". Op een vies-
witte deur, op de mailbox geplakt was
een onooglijk kaartje: "Earl E. Smith -
Bookbinder." Al. Ik duwde de deur
open en wat ik toen zag! Ik voelde me
meteen thuis. Ik stond in een grote
kamer vol boeken, alles op elkaar ge
stapeld op tafels en op de vloer, los
se, ingebonden, half ingebonden, een
chaos van papieren. En toch scheen
er een systeem in te zitten. Een groot
zwart schoolbord hing aan de muur,
beschreven met instructies die je am
per lezen kon in 't halfdonker. Er was
geen ziel te bekennen, wel zag ik een
trapje dat naar een ander vertrek
moest leiden. Ik bleef maar staan rond
kijken een poosje toen er ineens bo
ven aan 't trapje een blozend gezicht
met een gulle lach verscheen. Dat was
Earl Smith. Helemaal grijs en in tegen
stelling tot zijn "broodwinning" zag
hij er keurig uit. Ik 't trapje op en hem
uitgelegd wat ik wilde. "Tonketonk?"
zei Earl, "dat is grappig, ik heb van
m'n leven heel wat ingebonden, maar
nog nooit een Tonketonk." Hij ging
erbij zitten en keek de blaadjes door.
Ik keek wat meer rond. Ouwe machi
nes van het begin van deze eeuw
stonden overal maar raak, en toch
"met systeem". Ik kon m'n ogen niet
geloven. Bestond er nog zo'n soort
boekbinderij? In 1970? Earl deed al 't
Bindt liever de boeken zelf dan het over
te laten aan een moderne machine
Earl Smith met een keurig ingebonden jaar
gang van "Tonketonk": in groene omslag
met jaartal en naam in goud op de rug.
werk met een leerling boekbinder,
midden tussen al de boeken stonden
twee grote potten lijm, compleet met
kwasten. Earl vroeg honderduit. Waar
kwam ik vandaan, waar gingen de ver
halen in de Tong Tong over. Wat deed
ik in Amerika? Zijn ogen waren groot
van verbazing en belangstelling. Hij
zou de Tong Tong voor me inbinden,
don't worry, voor vier dollars en
over drie dagen kun je ze oppikken.
Voor de "deftigheid" hoefde ik hier
niet te betalen. Hij zocht zorgvuldig
naar een kleur groen die bij ons blaad
je past, vertelde me enthousiast hoe
hij 't allemaal zou doen, .met jaartal en
naam in goud op de ruggen, en ik wist
dat m'n Tong Tongs in geen betere
handen hadden kunnen vallen. Pèndèk-
nja, toen ze klaar waren, waren ze
onherkenbaar.
Nu elk jaar in januari, stap ik naar
Earl toe. Mijn Tong Tongs "lopen van
januari tot januari". Sinds 1970 duw
ik Earl's vies-witte deur open, trapje
op, Tong Tongs op tafel, en maak een
praatje. Earl weet nu veel meer over
Indonesië dan hij ooit dacht te weten.
Elk jaar begroet hij me met zijn gulle
lach, "aaah, Mrs. Tonketonk, is er al
weer een jaar voorbij?" Gaat zitten,
bladert op zijn gemak door de blaad
jes, vraagt honderduit, en schudt zijn
hoofd bij al de verhalen.
Earl is één van de weinigen die hart
voor zijn vak heeft en niet alleen hart
voor het geld. Hij heeft niet eens een
telefoon, iets ondenkbaars in dit op
business georiënteerde land. Hij heeft
het druk om de doodeenvoudige re
den dat hij een waar vakman is. Men
sen die iets speciaals gedaan willen
hebben komen met hun vaak kostba
re boeken naar hem toe. Hij zegt dat
hij liever zelf de boeken bindt dan het
over te laten aan een moderne ma
chine. Ik hoop nog heel wat jaren naar
Earl Smith te kunnen stappen. De
Tong Tong is bij hem in uitstekende
handen en in het beste gezelschap.
Deze laatste keer nam ik wat foto's
van Earl, lach en al. Wie weet, vertel
de ik hem, volgend jaar zie je 't mis
schien wel in de Tonketonk, of eerder.
Ik zou er een aparte trip naar Earl
best voor over hebben.
J.L.
FAMILIEVERENIGING
BURGEMEESTRE
Van de familievereniging Burgemees-
ontvingen wij dezer dagen het eerste
mededelingenorgaan, waarin naast de
Satuten en het Huishoudelijk Regele-
ment, een genealogie van het geslacht
Burgemeestre is opgenomen. Het
hoofddoel van de vereniging is het
samenstellen van een genealogie van
de familie. De beschikbare gegevens
zijn nog verre van compleet.
Over de oorsprong van de familie Bur
gemeestre werd in Tong Tong van 1
oct. 1976 reeds een en ander verteld.
Een geslaagde familie-bijeenkomst
werd op zaterdag 27 november 1976
in de zalen van het Institute of Social
Studies in Den Haag, gehouden. Deze
bijeenkomst resulteerde in de oprich
ting van de familievereniging Burge
meestre.
Op zaterdag 23 april a.s. zal de Alge
mene Ledenvergadering worden ge
houden, wederom in één der zalen van
het Institute of Social Studies in het
Paleis Noordeinde te Den Haag. Dit
zal tevens de jaarlijkse familiedag zijn.
Voor mededelingen hierover kan men
zich wenden tot: A. N. Burgemeestre,
Tortellaan 21, Den Haag.
Aanmelding voor het lidmaatschap
van de Familievereniging kan geschie
den bij:
A. N. Burgemeestre, Tortellaan 21, Den
Haag, tel. 070-68 05 90.
M. Th. Burgemeestre, Wezelrade 135
C, Den Haag, tel. 070-67 80 73.
"ONDER DE COCOSPALM"
Al zijn gekke cartoons van de
laatste 3 jaren nu in een vrolijke
bundel
f 8,50 porto f 2,75
Boekhandel TONG TONG
De eerste 200 exemplaren zijn
gesigneerd.
19
