De HBS in Semarang HONDERD jaar
BIBI
KOETIS
VOOR ALTIJD
Poïrrié
Links: Het HBS-gebouw in Semarang, waar op 19 november j.l. het 100-jarig bestaan van de Semarangse HBS werd herdacht. De on
geveer 150 reünisten, die aan de herdenking deelnamen, waren afkomstig uit Nederland, Jakarta, Bandung, Surabaya, Malang, Medan
en andere plaatsen. Op de foto ziet men de reünisten voor het gebouw. Rechts: Een groep reünisten. Op de achterste rij, tweede van
rechts, Drs. G. C. Wilderink, de groepsleider van de uit Nederland overgekomen reünisten.
Zoiets is toch uniek? Op 19 en 20
november vierden zo'n 150 mensen in
Semarang het honderdjarig bestaan
van de op 1 november 1877 geopende
vijfjarige HBS. Daarbij was een groep
oud-leerlingen uit Nederland onder
leiding van drs- G. C. Wilderink. En
verder waren er behalve uit Semarang
oud-leerlingen uit heel Indonesië, van
wie velen inmiddels hoog geklommen
op de maatschappelijke ladder. En
natuurlijk waren er ook autoriteiten, de
Nederlandse ambassadeur, mr. P. A.
E. Renardel de Lavalette, die zelf ook
de HBS in Semarang bezocht, met
vrouw en moeder, en vele Indone
sische functionarissen.
Het werd een oergezellige reünie, zo-
(Vervolg: "Oud eri Nieuw in Batavia")
altijd al twee pistolen in huis had,
poetste en controleerde die toen va
ker dan anders.
Die zondagmiddag dus. De hele fami
lie was in diepe rust (ik was toevallig
een keer niet uit het raam geklommen),
werden we uit onze slaap gerukt, door
een flinke serie behoorlijk harde knal
len. Dodelijk geschrokken en dus
angstig verzamelde iedereen zich in
de huiskamer, ook alle bedienden. Al
hoewel het niet werd uitgesproken,
dacht toch iedereen: "De oorlog is
uitgebroken!" Mijn vader ging letter
lijk in sluipgang naar de kemoening-
heg voor ons huis, met in iedere hand
een geladen pistool. Hij vermoedde
kennelijk, dat de Jappen er waren
Wat geen van ons gemerkt had, was
dat Oudje op het appèl in de huiska
mer ontbrak, want vanuit de huiskamer
zagen wij haar doodleuk naar mijn ge
hurkte en door de pagger heen turen
de vader gaan, van opzij van het huis.
Op nogal ondeugende toon hoorden
wij haar aan mijn vader vragen: "Tuan
ngintip siapa sih?" (Mijnheer, naar wie
als de foto's wel laten zien. Van zater
dagavond tot zondagmiddag werden
herinneringen opgehaald in het oude
maar nog in goede staat verkerende
schoolgebouw (dat nu een SMA is),
werd gesnoept van de tahoe pong,
de saté sapi en de loempia. In het
schoollaboratorium keurden de reünis
ten vruchtenwijn, die door de scholie
ren van thans zelf gemaakt was. Later
ontmoetten velen elkaar nog in privé-
omgeving.
De Nederlanders waren niet met lege
handen naar het feest gekomen. De
76-jarige mevrouw Lien van Strik-
Reezer, die in 1920 aan deze HBS
haar eindexamen deed, gaf voor de
tegenwoordige SMA een "boekenbon"
gluurt u eigenlijk?). Met daarachter de
mededeling die ik niet meer kan re
produceren, maar die er op neerkwam,
dat de achterburen op het zinken dak
van hun "schuur" mertjon te drogen
hadden gelegd en dat die hele voor
raad de lucht in was gevlogen door
nog onbekende oorzaak.
Daar zat mijn vader dan. Gehurkt
met twee pistolen in de aanslagHij
wist met zijn houding geen raad
Die keer hebben we Oud en Nieuw -
zoals iedereen wel bekend - niet ge
vierdEn daarna eigenlijk ook nooit
meer, op de wijze zoals hierboven
vermeld
F. THIELSCH
1
Tweede
druk van Lin Scholte's
mooiste
boek thans verschenen.
f 19,90
f 2,75 porto.
BOEKHANDEL TONG-TONG
4
van circa Rp. 100.000,geld dat in
Nederland bijeengebracht werd. Ze
nam tevens op zich met haar man voor
dit geld in Nederland de boeken te
kopen die de school zou wensen. De
vader van mevrouw Van Strik-Reezer
was van 1917 tot 1927 directeur van
de Semarangse HBS.
Drs. Wilderink gaf een cheque van
f 1.000,ook van in Nederland bij
eengebracht geld, voor de stichting
Swadaya in Semarang, die zich bezig
houdt met onderricht aan blinde kin
deren. Ook werd deze avond een ge
denksteen voor het schoolgebouw o-
verhandigd, met in het Indonesisch en
Nederlands de tekst: "Dit gebouw
werd op 1 november 1877 als HBS in
gebruik genomen. We hebben er sa
men lief en leed gedeeld. Met innige
dankbaarheid. Alle oud-leraren en oud
leerlingen. Den Haag, 10 september
1977."
Het weerzien met de oude HBS en de
vroegere leerlingen werd voor ieder
een een kostelijke belevenis.
C. H. SCHAAP
"Oh Klapperboom - oh Klapperboom, wat
zijn uw takken wonderschoon I"
11
