Onze kinderen en hun taal
Tanah Aer Kita
3
Meningen van lezers over:
De afgelopen weken zijn verschillende reacties binnengekomen over de vraag of
tweetaligheid bij kinderen werkelijk zo belangrijk is. De meest positieve meningen laten
we hieronder volgen.
"Mijn anaks spreken allebei nog Neder
lands de oudste vrij goed, de jongste met
yanky accent. Ik geef er weinig om of ze al
dan niet het Nederlands blijven spreken
zonder daarbij het Nederlands als een on
belangrijke taal te zien. Elke taal is be
langrijk als communicatiemiddel. Toen mijn
kinderen in Nederland kwamen, spraken ze
alleen Bahasa Indonesia, ze waren 31/» en
2/23 Maanden in Nederland was genoeg
om volkomen over te schakelen op Neder
lands, maar bijna 4 jaar in Amerika deed
ze het Nederlands niet helemaal vergeten
omdat mijn man en ik het nog vrij veel
spreken. Sinds wij volgend jaar Amerikaans
citizen gaan worden is Amerikaans de taal
die ik voor mijn kinderen het belangrijkste
vind. Al met al komt het hierop neer dat ik
mijn kinderen niet ga dwingen om een taal
te spreken die voor hun "vreemd" wordt, ik
heb er beslist geen zin in om hun steeds erop
attend te maken en misschien zelfs te dreigen
en/of te straffen als ze het niet doen. Ik ken
een situatie in een Indisch gezin waar de
kinderen gewoon bang zijn geworden om in
bijzijn van de ouders Amerikaans te spreken!
Als je echter jezelf in staat acht om de
kinderen het Nederlands bij te laten houden-
dit vergt van jezelf een grote mate aan
zelfbeheersing en zelfopvoedingals je dat
zonder harde woorden kan kan ik alleen
zeggen "petje af" voor zoveel dedicatie!
Hilde van HoutSeattle
"Wij spreken thuis natuurlijk Nederlands;
af en toe converseren we thuis bewust in het
Engels. We houden het Nederlands in ere
naast het Engels, dat tenslotte straks onze
"voertaal" zal worden. We hebben een
abonnement op de Post e.a. tijdschriften
naast Tong-Tong en Elsevier. Het gewone
conversatie Nederlands vergeet men niet zo
snel, maar het meer literaire en profession-
nele Nederlands, dat men niet meer da
gelijks leest, schrijft en spreekt is men sneller
verleerd dan men vermoedt. Wij ouderen,
met een bewuste binding aan ons cultureel
verleden, hebben het echter in eigen hand
of we over 5 of 10 jaar nog goed Algemeen
beschaafd Nederlands kunnen lezen, schrijv
en en verstaan.
Bij onze jonge kinderen (de groep beneden
14 a 15 jaar) is deze bewuste binding niet
of zeer rudimentair aanwezig. Maar deze
binding kan door ons ouderen bewust worden
aangekweekt in onze jongeren, als wij in
onze kinderen een vonk van belangstelling
of enkel nieuwsgierigheid voor het Neder
lands en ons cultureel verleden kunnen ont
steken.
Een frans oorlogsbruidje, dat nu ruim 5
jaar in Californie woont vertelt haar 4 jaar
oud zoontje elke avond vóór bedtijd een
sprookje in het FRANS. Het jongetje
spreekt nu een mondvol Frans met zijn
moeder en Engels met zijn vader.
....In een Joods-amerikaans gezin, dat wij
kennen gaan de kinderen (de jongste is nu
5) naar de synagoge-school om het He
breeuws te leren. Het schijnt dat deze
kinderen en hun vriendjes het Hebreeuws in
het geestelijke klimaat van de synagoge even
snel en goed leren als zij het Engels leren
op "elementary school."
Een Nederlands-Amerikaans gezin met
twee jongens en al 7 jaren in de States (de
jongens waren 11 en 6 toen ze hier arrive
erden) verstaan en spreken nu nog redelijk
Nederlands. Wel hebben ze moeilijkheden
met spelling en geslacht. De ouders schijnen
een tactisch evenwicht in het gebruik van
beide talen thuis te bewaren.
Het is juist dat wij onze kinderen niet
kunnen dwingen twee talen te leren. Maar
zoals gezegd kunnen wij in onze kinderen
zo vroeg mogelijk een vonk van belan-
stelling voor ons cultureel verleden doen
ontbranden door hen in het Nederlands
sprookjes, indische legenden, sagen en
mythen te vertellen en later, als ze wat
ouder zijn bybelse verhalen en onze cul
tuur geschiendenis.
Zelfs al shet ogenschijnlijk geen resul
taten schijnt te boeken door de overwel-
gigende invloed van lagere school en high
school periode, dan kan soms op oudere
leeftijd (18 jaar en ouder) bij het kind
een plotselinge "hernieuwde" belangstel
ling ontstaan voor zijn herkomst en de
oude culturele band en een verlangen om
er meer over te weten te komen.
Amerikaanse kennissen hebben mij er
vaak op gewezen dat latere generaties
emigranten vaak de beste ambassadeurs
en ambassadrices worden voor hun land
van herkomst.
De presentatie van de Indische groep
als "a bridge between East and West"
houdt niet alleen belofte in maar ook onze
verantwoordelijkheid om in onze jongens
en meisjes deze belofte te doen voortleven.
Iedere poging om bij onze jongeren een
actieve belangstelling wakker to roepen
voor onze culturele waarden is indien
met geduld en begrip uitgevoerd in de
geest van ons devies: Daring, loyal, en
terprising.
Edw. F olkeringaLong Beach
"In one of the Tong-Tong editions you
mentioned children and whether or not they
shoidd be taught Dutch. My husband and I
myself feel this is a mistake. Our girls do
so-so understanding it. Really I should say
the oldest not the baby. We have friends
here in Tuba who feel the opposite and as
a result the children are still confused.This
makes it too difficult for a child starting out
in school. It is amazing how much children
can absorb the first year in school. However
do we have the right to place an additional
burden on them? If Dutch were a language
that would help them later, perhaps so, but
living in the U. S., of what use is it? Of
course this is just my 2 cts. worth
Betty van VoorthuizenTuba City
"Ik ben blij dat mijn kinderen zo goed
Amerikaans kunnen spreken. Beter goed
Amerikaans dan slecht Nederlands. Ik ben
betoel eerlijk als ik zeg dat ik op school
altijd onvoldoende had voor taal!"
EnnyS.F.
"Mijn ouders (Noors) spraken geen woord
Hollands toen ze op Java kwamen. Ze moes
ten de taal leren en bovendien nog het
Maleis. Natuurlijk spraken ze, vaak moe van
het Hollands, met ons Noors. Dus als kind
spraken wij kinderen ook Noors. Maar v/e
speelden met kinderen uit de dessa. dus
leerden we ook Maleis. Ik kan me heel goed
herinneren dat ik het "flauw" vond als
mijn ouders Noors met ons spraken, als we
vrienden en vriendinnetjes op bezoek hadden
en daarna kwam er een periode net als met
de kinderen hier, dat we in het Hollands
antwoorden, zelfs al spraken ze ons aan in
het Noors. Nog later ging alles in het Hol
lands en waren wij voor onze ouders een
zekere hulp in het oefenen van de Nedei-
landse taal. Toen we niet verlof naar Noor
wegen gingen konden we geen Noors meer
is er weer!
Een boeiend en leerrijk fotoboek dat
nooit verveelt!
Incl. porto 8.75
THE AMERICAN TONG-TONG
P. O. Box 137 Whittier, Cal.
spreken (wel verstaan gelukkig!) Maar ik
voelde me toch wel een beetje buitengesteld
toen mijn ouders met de familie ging praten.
Gelukkig leer je vlug op die leeftijd. Toen
we naar Indie terugmoesten nam ik me
voor, mijn moedertaal bij te houden. Mijn
grootmoeder zond ons steeds noorse tijd
schriften met korte verhaaltjes en het heeft
geholpen. Toen we in '46 weer terugkwamen
konden we de taal gemakkelijk lezen en
verstaan. Als je de kinderen op dezelfde
manier het Nederlands kunt laten bijhouden
tot ze 13, 14, 15 jaar zijn, dan vinden ze
het zelf leuk.
Ik ken een paar meisjes (student nurses)
die me vertelden dat ze ook norwegian
waren, ouders reeds hier geboren. Zelf hoor
den ze geen andere taal dan Engels, maar als
ze op bezoek gingen bij "grannie" dan ver
telde die over "Norway." Geen een die het
niet hadden bijgehouden!
niet hadden Gijgehouden!
Bcloe Nyheim—PortlandOregon.
Ik koos deze inzendingen omdat ze
een helder, verstandelijke opinie weergeven,
waar iedere ouder zijn eigen gedachten en
conclusies aan kan toevoegen. Er waren ook
korte reacties, kort maar helaas niet bondig,
want bondig houdt toch wel in bedachtzame
samenvatting.
"Mijn kinderen moeten zelf weten wat ze
willen praten. Als ze maar hun brood kunnen
verdienen!" of:
"Engels is de belangrijkste wereldtaal,
bovendien vind ik Engels mooier dan Hol
lands."
Wij hebben inderdaad het recht niet onze
kinderen zo jong al een extra last op de
schouders te leggen. Maar de opinie van
Ed. Folkeringa en Betoe Nijheim noemen
het behoud van een moedertaal geen last,
maar een morele plicht en een vreugde
vooor oudere leeftijd. Zouden we werkelijk
(om met Hilde van Hout te spreken) met
een beetje geduld en beleid onze kinderen
(desnoods alleen passief) het Nederlands
kunnen laten behouden? Ik ben er héél erg
voor.
LILIAN DUCELLE
