Indo?" E.e.a. omdat de eerste spreeksters het Dutch-Ameri can contact aanbevalen als meest doelmatige voor een be ter begrip (nota bene hoewel Wanrooy de spreekbeurt had ingeleid met een uitvoerige vaststelling van het werkel ijke land van herkomst!) De Amerikaanse comment aren waren talrijk en kwamen onomwonden neer op de uit spraak: "Stel je niet voor als Dutch, want wij stellen ons de Dutch voor als blue- eyed and blond." Nogal emo tioneel en met duidelijk gebrek aan kennis van-de wezenlijke (en academische) maatstaven ging de discussie verder voort tot het einde zonder dat men tot een ver gelijk kwam. Men haalde namelijk per soonlijke voorkeuren en meningen naar voren en haal de naar hartelust de staat kundige en volkenkundige standpunten dooreen. Daarbij bleek dat het probleem eig enlijk alleen "twistzaak" is bij de Indische groep sadja, want het kan de Amerikaan werkelijk niets schelen hoe wij ons willen noemen, als onze identiteit hem naar duidelijk is. En we vragen ons wel af hoeveel jaren er nog voorbij zullen gaan, voordat de Indo dat begrijpt! Nochtans bracht de avond ongetwijfeld Indische immi granten en Amerikanen dichter bij elkaar. Intern. Institute en Wim Wanrooy verdienen alle lof voor hun initiatief en de aanwezigen alle respect voor de bereidheid om over onzeker heden ernstig te discussieren. De avond verdient navolging overal in Amerika waar Indi sche groepen zijn. De lunch die de kinderen op school voor 30 ets. kunnen krijgen, wat een uitkomst! Je werkt ze 's morgens op tijd de deur uit en kirjgt ze 'smid- dags geestelijk en lichamelijk gevoed weer terug. Dat dacht U maar, kinderen hebben hun eig en smaak. Ze moeten die chili beans niet, noch de enchiladas, noch de popeye salad en de desintegrating pie, whatever it is. Maar het meest haten ze "grilled cheese". "Jullie moesten dankbaar zijn," zeg ik, "in mijn tijd kreeg ik alleen brood met sui ker, hoogstens brood met jam. Kaas was een tractatie, wist je dat?" "We like cheese" zegt de oudste "but plain cheese, as we used to have in Holland. Here they melt it and then it stretches and stretches, just like, like

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

American Tong Tong | 1963 | | pagina 6