genieten kan. Leuke PTA-avonden, aardige
omgang met de moeders van andere kleuters.
Maar owee als de kids op high-school komen.
Opeens verdwijnt het contact met school,
vrienden, PTA, de teenager staat alleen in een
eigen wereldje waar vader en moeder weinig
van begrijpen maar toch ook weinig waarder
ing voor kunnen opbrengen.
Ik ken toevallig 2 grote Amerikaanse gezin
nen met 6 en 7 kinderen (o.a. op high school
en college) die allemaal nog ouderwets lief,
welgemanierd en home-happy zijn. Ze hebben
buiten hun eigen teen-age wereldje, thuis
vormen ze het GEZIN waar de ouders de I --
ing hebben, waar liefde, begrip, appreciatie
te vinden is.
Voor mij vormen deze 2 voorbeelden het be
wijs dat een ongunstige verandering bij de
kinderen in Amerika niet te wijten is aan
"verkeerde omgang". De kiem van goed en
kwaad wordt thuis gelegd. En wat is thuis?
Er wordt van teen-agers veel te gauw, veel
te veel verwacht. Een paar jaar terug werden
ze nog als babies behandeld en nu opeens be
schouwen we hen als volwassenen omdat ze zich
zelf graag vofwassen noemen. Maar hebben ze
een volwassen verstand, een volwassen verant
woordelijkheid? Als alles goed loopt, klappen
we in onze handen en zijn trots. All alles mis
gaat zeggen we: "ze zijn bedorven door ver
keerde omgang."
In deze totaal andere wereld heeft het
kind meer nodig dan in dat besloten Hollandje,
het heeft andere (geestelijke) behoeften dan
in het eenvoudige Indie, waar alles toch wel
min of meer op zijn pootjes terecht kwam.
Ouders vergeten vaak dat het kind niet al
leen lichamelijk maar ook geestelijk groeit.
Wat betekenen lipstick, een drivers-license,
een date met een vriendje? Het is immers
uiterlijke metamorfose maar wat gebeurt diep
binnenin?
Dus betwijfel ik dat het lieve meisje van
12 in Holland ook in 3 jaar even lief en voor
beeldig gebleven zou zijn daar. Misschien
zoals meestal wel gebeurt, groeit ze over 4
jaar weer terug tot een goede, lieve huismoeder.
We maken ons veel zorgen over onze teen-agers,
ze doen ook zulke onmogelijke dingen. Het is
gewoon absurd dat jongens van 14 al behoefte
hebben aan "verkering" om te rillen dat een
meisje van 13 al'bezig is zichzelf sex-bewust-
heid op te dringen terwijl ze er eigenlijk nog niets
voor voelt. Waarom? Omdat ze mee doen, omdat
ze niet alleen willen achterblijven in een we
reld die hun niets anders biedt.Omdat ze thuis bij
ouders niets anders kunnen vinden dat werkel
ijk boeit en dat hen liever is dan al dat andere.
Ik blijf geloven dat elk kind geboren wordt met
een hunkering naar een dierbaar home, een ver
langen om te "belong" en de behoefte om
"trots te kunnen zijn" op de ouders.
We hebben van al deze verlangens vaak geen
weet meer, deze zelfstandige kinderen in Ame
rika beangstigen ons. Hoeveel moeders lopen
met een stil gebed in het hart: laat mijn jongen
op het goede pad plijven, don't make him steal,
don't make him kill. En voor de dochter: laat
haar verstandig blijven, zich bewust blijven
van haar waarde als vrouw, don't let her get a
baby..."
Alsof dat allemaal het ergste is. Het kan
niet erger zijn dan de misdaad die wij ouders
hebben begaan: we lieten het kind alleen
de verantwoordelijkheid dragen van een Onbe
kende Volwassen wereld. En daar was het nog
niet rijp voor. Don't forget.
Lilian Ducelle
