5
die in Batavia met krontjongende
jongelui spelevaarden op de Bata-
viase grachten:
"Zij gaan zeer rein, met baai
tjes fijn,
Ofzij waren de bruid,
*s Nagts zij in een praatje
vare,
Met haar aangename spel.."
Ziert U de mooiversierde prauwen
met fakkels in het maanlicht, de
meisjes in hun kanten kebaja's
(ofzij waren de bruid), de jonge-
l^iynet hun verfijnde guitaarspel?
x
Er zou tussen Hollanders en Indo's
veel meer begrip, goodwill en samen
werking mogelijk zijn als:
a. Indo's wat minder langtenig en
gauw kwaad waren,
b. Indo's wat meer van hun eigen
en de Indonesische historie, cul
tuur, zeden en gebruiken afwisten,
c. Hollanders wat meer geduld en
begrip hadden voor andere cultuur
waarden en minder zelfingenomen wa
ren (met vaak ook niets).
x
In alle onenigheden moeten en Hol
landers en Indo's nooit vergeten,
dat de unieke plaats in de samen-
IV^^ng van de Indo in vergelijking
met andere Euraziërs en daardoor
de effectieve waarde van Neder-
lands-Indië ook voor Holland te
danken is geweest aan Hollanders,
maar dan van het soort van Coen,
Valentijn, Rumphius, Chasteleyn,
Maatsuycker, Snouck Hurgronje,
Kern, De Haan, Meyer Ranneft, enz.
mensen met hoog fatsoen, grote al
gemene ontwikkeling en grote be
langstelling voor andere mensen en
andere culturen. Op laag niveau
zijn alleen lage ruzies mogelijk.
T.R.
RIJST IN AMERIKA
Het gebruik om rijst te werpen
naar een juist gehuwd echtpaar is
ook in Amerika populair. Het is een
uit Oost Azië afkomstig eeuwenoud
gebruik en is symbolisch voor voor
spoed en vruchtbaarheid.
Amerikanen zijn niet alleen grage
rijsteters, maar zij verbouwen ook
rijst en wel in zulke enorme hoe
veelheden, dat er ruimschoots ge
noeg overblijft voor de export.
Als wij nagaan dat de rijstcul
tuur in dit land pas een kwart
eeuw geleden zo'n grote vlucht ge
nomen heeft, beseffen wij alweer
hoe ontvankelijk de Amerikaan is
voor alle goede ideeën en gebrui
ken.
De eerste settlers in Amerika
maakten al spoedig kennis met de
djagoeng die door de Indianen ver
bouwd werd. Zoals men weet is de
djagoeng niet uit Azië, maar uit
Amerika afkomstig. Zij werd pas.na
de ontdekking van Amerika in Azië
ingevoerd, evenals ook de aardappel
en de tomaat.
Aardappel en tomaat veroverden
ook snel Europa, maar de djagoeng
bleef betrekkelijk onbekend. De
eerste Amerikanen echter beseften
direct de hoge voedingswaarde van
de djagoeng en verbouwden dit ge
was naast de uit Europa meegebrach
te tarwe, gerst, boekweit, enz.
De djagoengcultuur nam al spoedig
een vlucht als nergens anders ter
