en hij kwam erbij staan en zei dat
hij blij was als hij "veinte cen-
tavos" (20 ct. - nop; peen twee Ame
rikaanse centen) had om wat te eten.
Ik paf hem wat kleingeld en hij
hief als in groet zijn hand op met
een "mucha gracias" en ging wat te
eten halen. NIET dat nederige tik
je aan de pet of het overdreven:
"Terima kasih banjak toean besar".
Voor zulke armen is er altijd wat
te eten in Mexicoeen spotgoedkope
djagoeng reboes of bakar, oebie re-
boes of een goedkoop socrt tamale.
Deze goedkoopste ta.males heb ik ook
geproefd. Als je de wikkeling van
pisangblad of maiskolfblad eraf
haalt vind je een djagoengdeeghul-
sel met daarin alleen maar wat ui
en sambal (dus net als de armste
lempers in Indonesië), maar noch
tans verrassend goed van smaak. En
ze vullen heus ook wel!
En net zoals ook in Indonesië ook
de fijne Njonja Resar zich niet
schaamt om een heel primitief hapje
te genieten, zo kan je ook in Mexico
een fijn dametje ergens op de pasar
zovn armeluishapje met smaak zien
verorberen.
Het discriminerend oordeel: "Dat
kan je toch niet doen", bestaat in
Mexico niet, omdat het er NOOIT om
gaat wat je doet, maar hoe je het
doet.
In een volgend artikel meer.
T.R.
"ONZE TOTOKS"
In bijna elke Indische kring kan
je een of meer Totoks aantreffen.
Er zijn twee soorten Totoks. Het
ene soort is in Indië geboren of
heeft er korte of lange tijd ge
leefd. Zij "horen er min of meer
bij", zelfs al kunnen zij massavs
opinies met de echte Indo niet de
len.
Maar er is ook het andere soort
Totok, Dat Indië nooit zag, maar
door huwelijk of vriendschap in 't
Indische milieu "beland" is. Ze
zijn vaak echt "vreemde eenden in
de bijt" en het doet mij leed dat
ze door ONZE onverschilligheid
dat ook blijven. Dat is niet fair.
Vele Indo's hebben zich erover
beklaagd dat zij in Hollandse krin
gen zo moeilijk werden opgenomen:
dat daar geen "begrip" voor ons
was en men altijd zo "geisoleerd"
was. Kaar wij doen in onze kringen
de Hollander (of Amerikaan) vaak
hetzelfde aan.
En het hoeft niet. Want hebben
allemaal met Holland kennisgemaakt
en kennen dus het milieu waaruit
deze Totok komt. Het kan dus niet
moeilijk voor ons zijn om eens een
hartelijk woordje van begrip te
laten horen door te praten over
zaken die deze Totok zo goed kent
en die HEM (HAAR) dierbaar zijn,
ook al zijn ze voor ons niet dier
baar.
x
Het treft me altijd een typisch
Hollandse vader of moeder met brui
ne kinderen te zien. "ONZE" kinde
ren zogezegd, maar bemind en opge
voed door een "vreemdeling", die
vaak zo'n groot begrip en vergevens
gezindheid heeft voor onze fouten
en gebreken. Maar nochtans niet
altijd critiseert en aanvalt, maar
zelf rustig EN ALLEEN zijn (haar)
gang gaat. Laat ons goed begrijpen
dat dit soort Hollander van het soort
is dat een levende en moedige be-
