Nederland. Waar tienduizenden het vroeger of later niet meer uit hielden en emigreerden over de he le wereld. Weer tienduizenden an deren bleven in Indonesië en nu leven velen met het idee dat al die blijvers paria's geworden zijn en als spijtoptant weg willen. Op de eerste plaats wordt het lot van duizenden Indo's in Indonesië door millioenen gedeeld, voor wie geen deurtje open is en die dus hun va derlandse trouw zwaar beproefd zien. (^pchte toestanden in Indonesië en ffTders in Azië zijn dus niet spe ciaal gericht op Mestizo's. Dat mag ook wel blijken uit het feit dat duizenden Indo's dienen in uitste kende posities bij de Ministeries, een belangrijke positie hebben in het Zaken- en Bank-wezen, of ficier en hoofdofficier zijn bij Land- en Luchtmacht en Vloot, ver bonden zijn aan buitenlandse ambas sades en zelfs dienen in het Kabi net van President Soekarno. Oordeel niet lichtvaardig door te zeggen dat al deze mensen "dus" boesoek zijn. Wat de Indo daar en hier en overal mankeert is solidariteit, waardoor Grote en Kleine Boengs niet samen een bolwerk in tijd r^n nood kunnen bouwen. x Men is te gauw geneigd om op de beperkte kennis en beoordeling van vandaag te voorspellen hoe het al tijd zal en moet zijn. En wie daar aan niet meedoet, wordt altijd be schouwd als een "dromer". Tong-Tong heeft voorheen altijd voorspeld (en Tjalie is daarvoor genadeloos gemuilpeerddat Nw. Guinea niet houdbaar zou zijn, dat de betrekkingen tussen Nederland en Indonesië hersteld zouden wor den, dat Amerika niet zo slecht was als men in Holland pleegt t& den ken en dat emigratie daarheen een rechtvaardige zaak was. Tong-Tong is door de feiten in het gelijk gesteld. Tong-Tong heeft ver der een heel andere opvatting (ge baseerd op historische studie en fei tenonderzoek) van het lijden-van ge meenschappen dan de doorsnee Indo. Al vinden wij wat wij in Indonesië ervaren hebben meer dan welletjes, daarom is het nog niet zo. Al lijkt het of het in Europa en Amerika al tijd goed zal gaan en in Azië altijd slecht, daarom i_s het nog niet zo. Veel Indo's hebben een "zorgeloos heids complex". Men wil het ergens goed hebben en "geen zorgen voor de tijd". Als het plotseling misloopt, loopt men maar weg en heeft het weer goed (en geen zorgen voor de tijd), maar dat spelletje kan niet einde loos doorgaan. Leven als burger in een staat eist actief burgerschap, studie van tijdsproblemen, kennis van politiek, gemeenschapsvorming, kortom ZORG. In ons nieuwe Amerika hebben we het beter dan we ooit ge had hebben; we kunnen onze luae niet op en we piekeren er nooit over of die luxe wel eeuwig houdbaar is. Waarom heeft President Johnson vatek zo'n zorgelijk gezicht? En Rusk? En Stevenson? Omdat alles zo goed gaat? 1965 zal deze maatschappij een paar lelijke muilperen brengen, dat verzeker ik U, en het is tra gisch dat de Indo-groep er straks onvoorbereid tegenover zal staan. Wat Indonesië betreft ben ik geen 5

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

American Tong Tong | 1965 | | pagina 5