IF YOU CAN'T FIGHT THEM, JOIN 'M
Wie in een nieuw land opgroeit,
neemt vaak ongemerkt veel zeden en
gebruiken van het nieuwe volk over.
Daar zijn goede bij en ook slechte.
Wie niet critisch blijft toezien,
raakt gauw besmet met goedaardig
lijkende, maar soms schadelijke ge
woonten en inzichten.
Neem b.v. het hier veel gehoorde
(en nu al vaak door veel Indo's ge-
bn^kte) argument: "If you can't
fi^it *m, join *mt" Hierachter ver
bergt zich vaak doodgewoon gebrek
aan moed en doorzettingsvermogen.
En in zedelijke kwesties gebrek aan
moraal en principe. Er wordt b.v.
in een werk veel geknoeid. Je kan
het niet tegengaan, nou dan doe je
maar mee.
Ook in de politiek hoort men dit
argument vaak. En terecht is dit
door veel mensen "going soft" ge
noemd. De ervaring heeft immers ge
leerd dat het met verkeerde zaken
ALTIJD gaat van kwaad tot erger. En
zeker heeft het spreekwoord waarde
dat zegt: "Geef ze een pink en ze
nemen de hele hand!"
Menig mens is zo in zijn maat
schappij ten onder gegaan. En in
QV^x>litiek heeft het geleid tot
troebelheden, die op den duur ge-
brek aan vertrouwen en achteruit
gang van de welvaart veroorzaakten.
Het is namelijk altijd wel gemak
kelijk om te zeggen: "We'll join
them!" maar het is nog helemaal
niet zo zeker of de andere kant je
wel lust. En is eenmaal je kracht
gebroken door toegeven, dan volgt
totale uitstoting!
Daar dwars tegenover staat de be
roemde uitspraak van General Mac
Arthur: "fhere is no substitute
for victory!" Met andere woorden:
sta je een goede zaak voor, zet
door tot je gewonnen hebt. Elke
toegeeflijkheid brengt alleen maar
tweederangs zekerheid en eventueel
zelfs ondergang!
Zowel in het eigen geestesleven
als in de maatschappij staat men
vaak voor de keuze om te fighten
of the joinen. Denk diep na en
handel goed, kom nooit te gauw op
de proppen met "joinen".
De Indo heeft in het verleden veel
te vaak liever niet gevochten en
met bekende aardige en onderdanige
lachje ge-joined. En is er in alle
standen bekaaid van af gekomen. Het
meest voorkomende verschijnsel is
het meedoen met roddel. Het gebrek
aan moed om te zeggen: "Ach, laten
we liever over wat anders praten.
Of: "Ik geloof toch niets wat niet
met getuigenverklaringen bewezen
is waar de betrokkene zelf bij is."
Meestal komt de "smile to please"
op de proppen, de beruchte glimlach
van Sidin. We join and do not fight.
Maar zo is de spreekwijze toch
niet bedoeld.
T.R.
In hoeverre zijn we in de afgelo
pen jaren meer Amerikaan geworden?
Zijn we ook actief lid geworden van
een gemeenschap, waarvoor wij of
fervaardig zijn of leven we nog
steeds "ieder voor zich" en maken
Iwe alles wat we verdienen, lekker
zelf op? Wees waakzaam!
3
