v /■-' WAT IS EEN KRANT? VEKGEET HET MET! ONZE BRUG avonden 2e JAARGANG, OKTOBER 1957 No. 7 CULTUUR EN WELVAART ONDER-ONTWIKKELD GEBIED UITGAVE VAN DE STICHTING „ONZE BRUG" - ONDER REDACTIE VAN MEVR. A. G. DE GRAVE j Er zijn een hele hoop Indische mensen, die een krant beschouwen als een fles stroop of een portie katjang. Voor consumptie. Wat je niet lust laat je staan of sla je over. Als te veel niet lekker is, neem je wat anders. DAT IS FOUT. Een krant is de actieve e;i levende mening van de lezer. Vele lezers, die op een bepaald gebied een zekere mening zijn toegedaan (katholiek of socialistisch of anti-revolutionair, enz.) zorgen er voor dat deze mening vaste vorm vindt in een dagblad, dat de belangen van deze lezers naar buiten toe beschermt. Een krant is dus niet een ding, waarin een journalist maar raak schrijft wat hij lust of wat hij meent dat verkoopbaar" is zon der rekening te houden met de lezers, In de ingezonden stukken of brieven aan de re dactie heeft elke lezer niet alleen het recht, maar zelfs de plicht zijn hoofdredacteur te wijzen op onjuiste berichtgeving met betrekking tot de alge mene mening van de lezers. Daarom hebben vooral in Holland de dagbladen zo n uitgesproken groepskarakter. Wij Indische mensen merken dat na een pooSje als b.v. ingezonden stukken gewei gerd worden. Dan zijn wij boos en zeggen: ,,Die krant wil de waarheid niet horen! Rotkrant! An dere krant nemen!" En dan gebeurt wéér het zelfde en er wordt wéér veranderd van krant. Of wij lezen maar liever niet meer wat wij niet lus ten en likken alleen het bruikbare restant op. MAAR DAT IS GEEN LEZER ZIJN! We moeten er ook wél aan denken, dat ónze waarheid niet de waarheid van de krant hoeft te zijn. Als we b.v. een socialistisch dagblad lezen, hoeven we niet te verwachten dat er een „kolo niaal getint" stuk van ons in geplaatst kan wor den, al is dat stuk nog zó waar. Het past een voudig niet bij de doorsnee mening van de an dere lezers en is dus onbruikbaar voor de krant. Dat is ook de reden, waarom in de Nederlandse dagbladen zo opvallend weinig ingezonden stuk ken staan van Indische lezers. Op de een of an dere manier staan we er altijd naast. Alleen dan kan een krant onze gedachten opne men en ze bundelen tot een sterke en actieve groepsmening, als die krant door onszelf uitgege ven wordt. Zeker kunnen in deze krant de di verse meningen van elkaar verschillen, maar als herkenbare specifieke uiting van een bepaalde groep horen ze toch bij elkaar. Een krant is het accent van een bepaalde manier van leven, zoals onze taal het ook is. Men kan in een trein zitten, waarin geroezemoes klinkt van allerlei stemmen en dialecten. En op eens hoor je een stem die iets zegt, waar je het desnoods helemaal niet mee eens bent. Maar di rect weet je: dat is er één uit Indië. Wij herkennen die stem. Herkennen betekent: wéér kennen. Be tekent: niet vreemd zijn. Op vele gebieden zijn wij, gerepatrieerden, totok én Indo, vreemden gebleven in dit land. Maar op Je kan in Holland knus op je schildersstoeltje zitten wachten op je baarsje of je karpertje en soms dro men van een snoek van een halve meter. En in Nieuw Guinea kan je de zee op in je kolèk en elke dag de strijd aanbinden met zo'n ikan lajang, een aloe-aloe of een rog. Hoor wie het ooit ge daan heeft: er is niets fijner in de wereld! vele andere, vaak ondefinieerbare gebieden zijn wij kennissen van elkaar, sam-sam, soortgenoten, eenswillenden. Pas als wij deze punten van ge lijkheid bundelen en vorm geven in een eigen krant, zullen wij ons prettiger voelen in dit koude land. Elke week zal er in onze bus een groet, een vriendenhand gestoken worden van onze gelijken, llit Leeuwarden en Maastricht, uit Rotterdam en Almelo. We voelen ons niet langer onbegrepen en geïsoleerd. Wij voelen ons sterker en gezon der. We voelen ons positiever en moediger. Daarom, lezers, werft lezers, laat deze krant groeien. ZIJ IS EEN ONMISBARE VORM VAN ONS BESTAAN! Is Uw abonnementsperiode al bijna voorbij? Stuur gauw een nieuwe postwissel of girocheque (No. 6685) voor een kwartaal of een jaar. Aarzel niet. WAT V/AS De gezellige bijeenkomst van leden van Onze Brug en hunne introducé's in Café Den Hout op 1 oktober jl. heeft weer een gezellige avond ge bracht, mede dankzij de muzikale illustratie van Fred Belloni en zijn ensemble. Hoofdschotel van de avond vormden uiteraard de gedachtenwisse- lingen over allerlei onderwerpen, waarbij o.a. door Tjalie Robinson diverse gedachten ontleed wer den, waar menig Indischman in Holland vaak piekert zonder uitkomst. Duidelijk begint zich nu al een kerngroep te vormen van mensen die duide lijk blijk geven over tal van maatschappelijke pro blemen langer na te denken dan het salaris-per- tnaand lang is, of de loonronde per jaar. Het muzikale deel werd kritisch beluisterd al bleek men door het applaus erkentelijk voor het genotene. Met een open oor voor* de tekorten be seft men wel heel goed dat er door de Indische gemeenschap nog heel wat op te bouwen valt, willen wij ooit een programma brengen dat door een groter gehoor gewaardeerd zal kunnen wor den. Fleren zoals Fred Belloni en Flem (piano) zijn tot veel meer in staat, als zij maar vrienden kunnen vinden die gezamenlijk regelmatig willen oefenen. Gaarne biedt de redactie van Onze Brug haar bemiddeling aan om meer liefhebbers van muziek met hen in aanraking te brengen. Voor de medewerking van de heren Kientz en Tammarijn, die belangeloos hun medewerking verleenden, alle lof. WAT KOMT Op VRIJDAG 18 OKT. is de eerstvolgende Onze Brug-Avond aan de beurt. Die wordt dan ge houden aan het DE CONSTANT REBECQUE- PLEIN 7 (feestzaal „De Lichtstraal" of feestzaal van Gelder), een alleraardigst zaaltje, dat voorlopig aangehouden wordt als kring-vergaderzaaltje voor „Onze Brug". Wederom begint de avond om acht uur. Het De Constant Rebecqueplein ligt in het mid den van de De Constant Rebecquestraat. Deze straat loopt van de hoek van de Marnixsstraat (waar het telefoonkantoor aan ligt, dus op het eind van de Conradkadc) naar het Emmaplein, dat ligt op de kruising van Veenkade en de Kon. Emmakade. Men komt er dus per tram met lijn 11, 2 en 5 (uitstappen hoek Conradkade/Weimarstraat) en lijn 10 (uitstappen Kon. Emmaplein). Feestzaal De Lichtstraal is een leuk eenvoudig klein „tentje'!, zó erg eenvoudig dat het doet denken aan de voor een feest ingerichte Chinese achtergalerijtjes in Indië. Veel hout, veel papier, veel „lollige" kleuren. Echt een zaal, waar wat van te maken valt. Kom weer allemaal, leden in Den Haag, en neem Uw oudere jongens en meis jes mee! De daarop volgende bijeenkomst heeft aldaar plaats op VRIJDAG 1 NOVEMBER.

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Onze Brug | 1957 | | pagina 1