O
Trima kassi
Sinterklaus
DAT MOEILIJKE JAVAANS
Hierbij mijn dank aan BE ER voor de
opmerkingen (TT no. 7) m.b.t. "Rimboe
Contacten". Ter verduidelijking het vol
gende:
Ik was tijdelijk gestationeerd in dat
Zendings hulpziekenhuis. Mijn kennis
van het javaans was rudimentair en de
conversatie ging in het (pasar) Maleis,
doorspekt met wat javaanse kreten.
Het gaf wel de nodige complicaties,
maar we kwamen er altijd wel uit en ik
ben het personeel nog dankbaar voor
het geduld, de tolerantie en de hulp.
Ik heb het javaans nooit goed gespro
ken, laat staan kunnen lezen of schrij
ven. In mijn herinnering ga ik dus af
op klanken en heel bewust weet ik, dat
er bij het binnenkomen van de vrou
wen o.a. de klank "endjing" was en
bij het vertrek "sampoen" (waarvan U
mij nu de betekenis gegeven heeft).
Dit klopt dus met Uw uitleg. Het zal
dus wel "soegeng endjing" geweest
zijn. Bij het laatste bezoek heb ik na
het "mongo sampoen" in het Maleis
geantwoord: "Banjak, banjak terima-
kasi, dan slamat tinggal". Hierop was
het antwoord: "Selamat djalan".
Wellicht hadden deze vrouwen begre
pen, dat ik dit beter zou begrijpen,
dan het voor mij onverstaanbare ja
vaans.
Overigens ben ik het met U eens, dat
de Javaan zéér goede manieren heeft
plus een grote innerlijke beschaving,
waarvan menige blanda nog veel zou
kunnen leren. Ter illustratie het vol
gende voorval.
"Als jonge verpleegster overkwam het
me nog wel eens, dat ik aan één van de
leerlingen een verzoek deed het één
of ander te doen. Maar hoe ik me ook
uitsloofde om goed Maleis te spreken,
er gebeurde niets. Nogeens gevraagd
en nogeens uitgelegd en op de vraag
"heb je het nu begrepen?" kwam stee
vast het antwoord: "ingeh". (schrijf ik
het goed?) Het resultaat bleef echter
nihil. Het was om er tureluurs van te
worden en vaak had ik het gevoel, dat
men lijdelijk verzet pleegde. Pas later
begreep ik, dat ik het personeel in een
heel moeilijk parket bracht met mijn
krom gebrabbel. Want volgens hun
adat mochten ze mij, als oudere en su
perieur, niet antwoorden, dat ze mij
niet begrepen hadden, immers, dan
hadden zij (jongeren en onderge
schikten) mij op een fout gewezen. Zij
prefereerden een standje te ontvan
gen; liever dan dat zij mij mijn gezicht
zouden laten verliezen."
H. VISKER
ONZE DODEN
Met grote piëteit vertelt U over "onze
doden", (T.T. no. 9) maar mag ik een
paar opmerkingen maken?
Wat is 't verschil, als je iemand in 30
jaren niet hoort of ziet en iemand, die
overleden is?
Er zijn mensen, die (fysiek) nog leven,
maar allang dood zijn.
Het zijn juist de bijzondere mensen,
zoals de drie, die U herdenkt, die voor
hun vrienden en bekenden nooit dood
gaan.
Misschien is de naam voor Uw rubriek
te wijzigen in: zoiets als "in memori-
am", maar liever:
IN DANKBARE HERINNERING
JASKI.
Een suggestie die wij zullen overwe
gen! (Rd. TT)
Het met gulle hand uitdelen van geschenken in Jakarta is voor Frank van Oortmerssen
in het dagelijkse leven ambtenaar bij een sociale dienst van Buitenl. Zaken, geen normale
bezigheid. Maar wat doe je als een vriend je om een dienst vraagt? Rogier had voor een
reclame-campagne van zijn zaak een Kerstman nodig en laat Frank nu in de buurt zijn.
Frank is als Rogier een Indonesië-blijver. Hij studeerde in Bandung, wilde nóóit meer weg,
trouwde, wilde toen helemaal niet meer weg, gaf lessen, maakte zich in zijn vrije tijd op
alle mogelijke manieren verdienstelijk. Speelde zelfs in Indonesische films (voor de gein)
en herinnert u zich die lange soldaat in de Max Havelaar-film die in de sawah tjompte?
Precies. En nu is Frank sinds december vorig jaar de langste Spnta (bijna 2 meter) die
ooit Jakarta heeft bezocht. Rogier heeft het geweten. Waar vind je in Indonesië een Kerst-
man-costuum, laat staan van die maat? En waar laarzen maat 44? En welke lijm blijft
zitten op een transpirerend gezicht? Bloed, zweet, tranen, maar op 5 december was hij pre
sent in het Hoya gebouw in de Jakarta Fair om aan 436 kinderen cadeautjes uit te delen.
Bijgestaan door Zwarte Pieten. Een kruising dus tussen Santa en Sinter. Rogier had ijskris
tallen en sneeuwballen van papier en kapok gemaakt om het winterse effect te verhogen
en de aandacht van de zweetdruppels van Frank af te leiden. Of de kinderen daar iets van
begrepen hebben Banjak trima kassi Santa, o whoever you are! Sampé ketemu lagi!
22
