kenniómaking Electrisch rijst koken Mijn moeder had weer wat uitgedokterd. Uit een nevelig verleden had zij niet voor de eerste en laatste keer familieleden opgedoken. „Weet je dat je een neef op je school hebt? Je moet beslist met hem kennismaken. Zijn moeder is een volle nicht van mij enz." Dat volle was uiteraard nooit waar maar dat gaf allemaal niets, want wat het uit rafelen van familierelaties betrof, was mijn moeder zeer indringend. Ik verzette mij dus nauwelijks en maakte om de lieve vrede op school kennis met mijn hervonden neef Willy Klay. Al gauw bleek dat wij elkaar erg goed lagen. Nog sneller ging het contact van de respectievelijke moeders; bekokstoofd werd dat ik maar eens bij de familie Klay moest komen logeren. Mijn toen nog onbekende oom Nico, brengen. Inmiddels was het half zes die over de komende logeerpartij van 's middags en begon het op een ver een nieuwbakken neef door zijn vrouw werd ingelicht zal - overeenkomstig mijn latere ervaringen met hem - 'n on vervalste vloek niet hebben kunnen on derdrukken, gevolgd door "verdomme wijf, wat is dat voor idioot die je nu binnenhaalt". Slechts één afkeurende blik van zijn vrouw moet ruim voldoen de zijn geweest om hem te doen inbin den. Nog wat verwensingen mompe lend beloofde hij mij een zo onplezierig mogelijke ontvangst. Zo geschiedde dat mijn oom Nico mij met zijn motorros een waarachtige heel oude „Indian" uit Malang kwam ophalen. Zonder verwijl moest ik op de dickey seat, één hand aan de hand greep de ander het koffertje en rijden maar. De eerste oneffenheid in de weg deed mij na een vluchtig onderzoek ontdekken dat mijn zetel alleen nog middels 1 spiraalveer aan het frame was verbonden. Dit beloofde in elk ge val een minimum aan zitcomfort. Direct buiten Malang werd de lol pas compleet; behendig werd door elke kuil van de weg gestuurd en dat waren er tot Batoe wel een honderdtal. Het kan niet anders zijn geweest dan dat ik dit traject grotendeels in de lucht fladde rend moet hebben afgelegd. Met de moed der wanhoop bleef ik met mijn beide handen stevig vasthouden en zorgde ervoor dat ik na elke vlucht weer op de juiste plaats van vertrek te rugkwam. Mijn oom Nico reed gelukkig niet harder dan zo'n 70 km. Af en toe verwaardigde hij zich zijn rooie facie met de door een stofbril bedekte fel blauwe ogen om te draaien, om breed grijnzend belangstelling te tonen naar mijn welstand, „De rotzak probeert me te jennen" dacht ik heel oneerbiedig „maar ik zal je de lol niet gunnen". Gelukkig drong de humor van het vlieg- gebeuren ook tot mij door zodat ik al voortdenderend mij rot laphte. Enfin, Batoe werd gehaald, daarna wat rustiger langs een slechte weg even omlaag en weer flink omhoog tot Djoenggo. Einde motorcross. Ik eraf, pest-Oom dito en vragen hoe het was gegaan. Ik geen draad geven „prima, leuk om zo eenvoudig te leren vliegen". De tweede beproeving moest nog ko men, want daar waar wij afstapten stonden twee fraaie paarden gereed om ons verder naar „Soember Brantas" te dacht wat duister spelletje te gaan lij ken. Bovendien leek het mij sterk dat mijn oom kon weten dat ik zo de pest aan paarden had. Ik besloot weer niets te laten merken, maar dat was makke lijker gezegd dan gedaan. „Ik neem „Tommie" en neem jij de an dere „Sebab" maar, dat is een heel kalme" zei de liefhebbende Oom. Het opstijgen ging voortreffelijk; daar na gaf Nico zijn paard de sporen en aangezien „Sebab" precies dat navolg de hetgeen zijn baas „Tommy" liet doen, stoven wij over de bergpaden. Eerst een tijd door de kinabossen, daar na door kaal heuvelterrein om ten slotte nog net voor donker in Soember Brantas aan te komen. Zo goed als ik kon stapte ik af, zonder te laten mer ken dat er iets met mijn zitdelen en stuitje moest zijn gebeurd. Na mijn tante Eddy, mijn neef Wil en zijn twee zusters te hebben gegroet, zag ik nog net het nagloeien van de top van de Weliran door de ondergaande zon. Genoeg avontuur voor een dag. Na het avondeten kon mijn oom Nico zich kennelijk niet meer inhouden en vroeg schertsend hoe deze dag mij was bekomen. Mijn antwoord, dat ik volop genoten had maar dat het nu wel tijd werd mij een zalfje te verstrekken voor mijn zit vlak, brak het ijs; wij hebben beiden hartelijk gelachen. De volgende ochtend vroeg, toen de dauw nog op het gras lag, zag ik voor het eerst hoe mooi Soemer Brantas was gelegen, vlak onder de water scheiding van de Ardjoeno/Weliran en in het Zuiden de Andjasmoro, een wat rommelig onregelmatig gebergte, don kergroen en zwaar bebost. En in die voelbare rust van weidegronden, bloe- Op 6 januari j.l. overleed Edwardine Klay- Bickes, Oma Eddy, zoals ze door iedereen genoemd werd. En wie Eddy en haar man Nico in Indië gekend heeft, weet dat die namen onverbrekelijk verbonden waren met "Soember Brantas", een van de mooiste boerderijen, bloemen-groentenkwekerijen die Java gekend heeft. In ons blad van april '76 schreven we over deze "pioniers in de goe- noeng" n.a.v. het boek dat Eddy Klay op haar 80ste jaar schreef. "De herinnering is het enige paradijs waaruit wij niet verdre ven kunnen worden. Wij kregen zoveel om dankbaar voor te zijn." Het is Oma Eddy's levensmotto geweest, toen ze die laatste jaren van haar leven in het bejaardenhuis in Lochem sleet. Op de dag dat haar overlijdensbericht bin nenkwam, bracht iemand nevenstaand ver haal. Wist hij van dit bericht? Had hij dit verhaal daarom geschreven? Het werd ons niet duidelijk. Voor de zoveelste maal heb ben wij ervaren dat de dingen altijd op het goede moment bij ons samenkomen. L.D. mentuinen, huizen en stallen begon een nieuwe dag. In de jaren erna kwam ik veel te weten van deze oom en tante, pioniers die „Soember Brantas" vanuit een wilder nis van de grond af hebben weten op te bouwen. Deze Klayen waren keien. MUDA Sr Veilig, makkelijk en tijdbesparend NATIONAL RICE COOKER Inhoud 1 liter f 112,50 Inhoud IV2 liter f 122,50 Inhoud 1,8 liter f 132,50 Inhoud 2,8 liter f 200, Inhoud 3,6 liter f 225, Nooit meer aangebrande rijst. Rijst in de pan, knopje indrukken, klaar! U kunt uitgaan, andere dingen doen zolang als U wilt. De rijst blijft, ook als ze gaar is, op temperatuur. Verzendkosten f 7,/ƒ8,- - Abonnee's Moesson 3 termijnen mogelijk. Tjalie Robinson BV - Prins Mauritslaan 36 - Den Haag - Giro 6685 10

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1978 | | pagina 10