karbolleros
Reizen per trein
Reizen per trein is een goedkope mogelijkheid om je te verplaatsen en, afhankelijk
van de trein die je neemt, comfortabel tot zeer comfortabel.
Kelas Ekonomi met de Senja van Jakarta naar Yogyakarta kost Rp. 1700.Op
drukke dagen (en het is nooit van tevoren te bepalen of het druk zal zijn vanwege
de vele plaatselijke festiviteiten en extra vrije dagen) is deze klasse tot aan de
bodem toe, vol.
Echt tot aan de bodem toe vol, want
zodra het acht uur is geworden, strek
ken diegenen, die geen besproken
plaats hebben kunnen bemachtigen of
zich niet de moeite hebben getroost er
een te bemachtigen, zich onder en tus
sen de banken uit. Ook velen, die wel
een plaats hebben doen hetzelfde, hun
plaats aan de buurman overlatend om
zich over twee plaatsen te draperen.
Degenen, die op de vloer liggen, liggen
dan wel op en tussen eierschalen,
afgekloven pitten van rambutans of
andere vruchten al naar gelang het sei
zoen, pisang en jeroekschillen, restan
ten rijst en afgekloven kippebotjes
want van afvalbakken in de trein wordt
zelden of nooit gebruik gemaakt, van
gebruik maken van lege plasticzakken
om het afval in te doen heeft men nooit
gehoord of over gedacht en afvallen,
die de natuur zelf wel kan verwerken,
uit het raam gooien is een handeling,
die men zelden ziet. Men prefereert in
z'n eigen vuil en dat van anderen te lig
gen en dat is ook menigmaal een fluim,
want spuwen op de grond is de ge
woonste zaak van de wereld. Gezegd
moet worden, dat de netteren onder
deze spuwers wel eerst kijken of ze
niet toevallig op iemand anders -z'n
schoenen spuwen.
De zitplaatsen in deze klas hebben ro
tan zittingen en dat is plezieriger dan
plastic of kunstleer, waarop je vast-
(Foto: J. deri Daas)
plekt. Er zijn ventilatoren, maar die
worden, als ze werken, al vrij snel stop
gezet omdat de mensen het koud krij
gen en bij temperaturen van rond 27/30
graden, wollen vesten aantrekken, wol
len mutsen opzeten of zich in een sa
rong wikkelen.
De 2e klas (rp. 3300.is comfortabe
ler en netter. Rugleuningen kunnen om
geklapt worden, zodat je een „compar-
tement" hebt voor slechts 2 personen.
Als je dan het geluk hebt een mederei
ziger te treffen, die niet aan de alge
mene vervuiling (ook in deze klafe vindt
die plaats, maar wel in mindere mate)
meedoet is het best vol te houden en
drukken de 1-4 uren vertraging, die
normaal zijn, niet te erg op je gemoed.
Soms is er 1e klas, maar dat is een te
vergeten mogelijkheid met deze „Sen
ja". De vertragingen ontstaan meestal
in Cirebon of Purwokerto, maar kunnen
verder overal ontstaan waar de moge
lijkheid is om deze „goedkope" trein op
een zijspoor te zetten om z'n dure broe
ders als Mutiara en Bima voorrang te
geven standverschil moet er zijn!
De Bima heeft slaapkabines voor 2
personen in de 1e klas en voor 3 per
sonen in de 2e klas prijzen Rp.
9100,voor de 1e klas, Rp. 7200,
voor de 2e klas, maaltijden inbegre
pen.
Zowel Senja als Bima als Mutiara zijn
nachttreinen en van enig natuurschoon
zie je piets, maar je hebt het voordeel,
dat het 's nachts niet zo heet is. Het
eten uit de restauraties van alle 3 trei
nen is redelijk goed en redelijk goed
koop, in de Senja en Mutiara (400-600
rp.). Je kunt naar de restauratiewagen
gaan, maar je kunt je bestelling ook
naar je zitplaats laten brengen. Tot 11
uur 's avonds is de restauratie open,
het aan de vele tukangs, die ergens de
trein geënterd hebben overlatend om
U tussen 11 uur 's avonds en 6 uur
's morgens, het tijdstip waarop de res
tauratie weer opent, van allerlei drank
jes en etenswaren te voorzien. Verder
wordt de trein op de stations en plaat
sen waarvan bekend is, dat ze er veel
al een tijd moet stoppen, bestormd
door verkopers van allerlei souvenirs
en eet- en drinkwaren die specialiteiten
van die plaats zijn. Het is echter voor
de touristen niet raadzaam die eet- en
drinkwaren te kopen, houdt U zich lie
ver aan warme koffie of thee, die U
kunt kopen of in een thermos mee kunt
nemen van Uw laatste logeeradres. Een
lichte darmstoornis vergalt Uw vacan-
tiepret voor een of meer dagen en dat
is te voorkomen door voorzichtig te
zijn mot wat je eet en drinkt. Laat fris
dranken met brokken ijs er in voorbij
gaan, hoe verleidelijk het ook mag zijn
ze te kopen. Als U de buik reeds vol
hebt van koffie en thee kunt U vruchten
kopen, die U zelf moet pellen.
Bovenstaande inlichtingen zijn niet be
doeld om U af te schrikken van een
treinreis, die met de Senja een beleve
nis op zichzelf is, verre van dat ze
zijn slechts „ten geleide". In de 2e klas
is het geloop en vaak opdringerig aan
bevelen van z'n koopwaar aanmerkelijk
minder, slechts de „brutalen" proberen
het. In de klas Ekonomi schrikt een
verkoper er niet voor terug U wakker
te maken (als U ingedut zou zijn) als
hij vindt, dat U zijn koopwaar wel zou
willen kopen.
Het enteren van de trein vindt niet
plaats in de Bima en Mutiara (veelal
niet), daar dit „dure" treinen zijn en
„dure" reizigers (veelal hooggeplaat
ste militairen of andere gezagsbekle-
ders) boezemen ontzag in.
Al met al, behoeft niemand terug te
schrikken voor een reis per trein, als
men zich voor ogen houdt, dat de ac-
comodatie gelijke tred houdt met de
prijs die men ervoor wil betalen en dat
is over de gehele wereld hetzelfde. In
de goedkope klasse treft men de ge
wone man met al z'n hebbelijkheden en
onhebbelijkheden en hij zal, als U
niet al te stuurs naar hem kijkt en Uw
neus niet al te ver voor hem optrekt, U
vruchten die hij meegenomen of ge
kocht heeft aanbieden of z'n snoepjes
met U delen. Als hij z'n rantang opent
(99 van de 100 nemen hun mondvoor
raad van huis mee) zal hij U beleefd
permissie vragen om te gaan eten en
Uw "silakan, selamat makan" zal hem
doen grijnzen, maar ook een vriendelijk
knikje of handgebaar is hem voldoen
de. Dat hij daartegenover z'n eierscha
len of botjes op de grond gooit, moet
U hem maar vergeven thuis is er
altijd wel een hond of kat die voor een
schone vloer zorgt en anders is er de
meid, die het opruimt. Hij neemt het
ons Europeanen ook niet kwalijk, als
wij ons niet 2 of 3 keer per dag baden
en van schone kleren voorzien,
's Lands wijs, 's lands eer.
Een volgende keer zal ik iets vertellen
over het reizen per „bis malam" en an
dere openbare vervoermiddelen, zodat
zij, die niet in de „kudden" van een
reisbureau reizen, enig inzicht krijgen
over mogelijkheden van vervoer. Deze
mogelijkheden, ook in en naar afgele
gen gebieden, zijn groter dan in Euro
pa. Je moet soms wel met een „dos a
dos" of ander door een paard getrok
ken vervoermiddel gaan, maar je komt
ter plekke en dat is toch het voornaam
ste doel.
D. J. VREDEVELD
HPH'»"
18
