ONAFHANKELIJK^)
CIREBON
WAT IS EEN RESIDENT
TER ZEE?
Zo immers noemt Uw tijdschrift zich. Maar
bij dat fiere woord stel ik me dan toch wel
een minimum aan critische instelling voor.
Past hierbij dan de bedenkelijke serviliteit
die spreekt uit het artikel „Laat ze leuteren",
blij als men is een voorlichtingsblaadje van
de Indonesische ambassade te mogen ont
vangen? In welk opzicht verschilt de inhoud
met het propagandamateriaal van wille
keurig ieder dictatoriaal geregeerd land? Men
neemt aanstoot aan het feit, dat een journa
list, die voorgaf artikelen over cultuur en toe
risme te willen schrijven met heel iets an
ders voor de dag kwam. Komt het helemaal
niet bij U op, dat deze man dit wel möèst
doen, omdat hij anders geen toestemming
zou hebben gekregen en men kennelijk veel
heeft te verbergen?
Over „onafhankelijk" gesproken: ik herinner
me, dat U indertijd geen geloof hechtte aan
de cijfers van Amnesty International over de
aantallen politieke gevangenen in Indonesië.
A.l. rapporteert, dat niet alleen mannen maar
ook hele gezinnen al jarenlang onder de
meest afgrijseljjke omstandigheden op hun
„berechting" wachten.
Als er één organisatie is, die eerlijk, zonder
oogkleppen, overal ter wereld, feiten en fei
len over de rechten van de mens registreert,
dan is het toch wel deze. Maar uit honden
trouw aan het generaalsregime slikt U alles
van de ambassade als zoete koek.
En over corruptie gesproken: U maakt zich
druk over het al of niet azen van een douane
ambtenaar op een fooi, terwijl heel de we
reldpers al jarenlang bol staat van berichten,
dat van alle ontwikkelingsgelden aan Indo
nesië gegeven een stevig deel verdwijnt in
de boodschappentas van mevrouw Soeharto.
Maar T.T. heeft hier geen boodschap aan
Nog iets over „objectiviteit": nooit heb ik
ook maar één regel gelezen over de bloedige
overweldiging van Oost-Timor.
Alles wat niet in Uw Soeharto-kraam te pas
komt heet bij U „sensatie en opwindend ge
schrijf", terwijl U weigert te geloven, dat men
alleen maar op de waarheid uit is. Vooral
dank zij de vasthoudendheid van journalisten
als bovengenoemde is het gelukt om allerlei
Pinochet-achtige toestanden boven water te
krijgen.
Enkele jaren na de „Machtsübernahme" in
1965 kwam ik een Duits gedichtje tegen, dat
m.i. deze waarheid keihard onder woorden
brengt. En dat nog steeds niets van z'n actua
liteit heeft verloren.
Ein blutiges Land
mit hungernden Massen
mit kampfenden Klassen
verstrickt in den Netze
der Gegensatze,
die Welt der Betrüger
und Faustrechtkrieger
Fascistische Beute
das Indonesien von heute!
Vught A. Key
Ofschoon wij kritiek niet schuwen, heb
ben wij toch enige aarzeling moeten
overwinnen alvorens te besluiten deze
brief te publiceren. De agressieve en
insinuerende toon van deze brief past
niet in ons blad. Wij zullen de inzender
dan ook in de aantekening die wij bij
deze brief plaatsen in dat opzicht niet
volgen.
Nochtans besloten wij tot publicatie.
1. „Onafhankelijkheid" betekent niet
karakterloze neutraliteit, zoals de
schrijver schijnt te menen en even-
l éJtv
min het identificeren van schandaal
reportages met „de waarheid".
2. Er bestaat geen enkele relatie tus
sen ons blad en de Indonesische
ambassade of andere Indonesische
instantie. Onze „hondentrouw" is in
de loop der jaren enige malen be
loond door een verspreidingsverbod
van ons blad door landelijke of
plaatselijke autoriteiten in Indone
sië.
3. In ons blad is de corruptie in Indo
nesië nooit ontkend of goedgepraat.
Wel is ten volle aandacht geschon
ken aan de ontzagwekkende moei
lijkheden, waarvoor de Indonesische
regering zich geplaatst ziet en die
de omvang van dit euvel kunnen
verklaren.
4. Wij weten niet waar en wanneer
Amnesty International de situatie
van de politieke gevangenen in In
donesië heeft gekwalificeerd als le
vend onder „de meest afgrijselijke
omstandigheden". Dus nog erger
dan bijv. in Oeganda? Naar ten
overvloede nog eens bleek uit een
reportage, die Tros Aktua 10 januari
op het scherm bracht, zijn de le
vensomstandigheden van de Indo
nesische politieke gevangenen zeer
veel gunstiger en niet te vergelijken
met die in vele andere landen. Het
eerbiedwaardige streven van A.l.
wordt door een aantal doordram
mers omgebogen tot een politiek
wapen, getuige o.a. het geciteerde
gedichtje, dat de inzender zo be
wondert. Het is, dunkt ons, karakte
ristiek voor zijn instellinq en menta
liteit.
In tegenstelling tot de schrijver richt
Moesson zich op de positieve en niet
op de negatieve kanten aan de ontwik
kelingen in Indonesië. Wij geven toe,
dat wij daarmee tegen de draad ingaan
van wat als nieuws uit Indonesië in Ne
derland verkoopbaar blijkt, getuige de
minimale aandacht, die besteed is aan
de recente vrijlating van 10.000 gevan
genen.
Red. Moesson
In T.T. no. 4, pag. 10 schreef W. J.
Hommerson over Cirebon, o.a. ook
over de bedehuizen aldaar. Hij ver
meldde dat de Katholieke kerk volgend
jaar 100 jaar oud is. Ik zend U hierbij
een exemplaar van "KOM" een uitga
ve van de Kruisheren, waarin iets staat
over dit jubileum."
L. v. BELKOM O.C.S.
Uit bovengenoemd blad ontlenen wij
nog het volgende over dit jubileum:
"En deze maand november bestaat de
parochie Cirebon 100 jaar. Op de 21e
november, de dag waarop 100 jaar
geleden de parochie werd opgericht,
is er een mooi begin aan dit jubeljaar.
In de parochiekerk zullen drie Indone
sische Kruisheren worden gewijd
er worden een 1100 mensen op de re
ceptie verwacht. Pastoor H. Raayma-
kers is in de oude archieven gedoken
en heeft voor zijn parochianen in een
aantal artikelen de geschiedenis van
hun parochie uit de doeken gedaan".
Op pag. 122 onderaan van het boek
"Klamboes, klewangs en klapperbo
men" door Pierre Heijboer wordt ge
sproken van de befaamde jager Resi
dent ter zee Te Mechelen. Op mijn
vraag aan de schrijver, wat deze titel
inhield, antwoordde hij, dat deze ook
hem onbekend was, hij had deze be
naming overgenomen van een aante
kening achter op de foto, die in zijn
boek is gepubliceerd. Kan een van on
ze lezers dit raadsel oplossen?
Wellicht is hier sprake van een door
de bevolking gegeven bijnaam: residèn
laut. Dergelijke bijnamen hadden dik
wijls een grappige grond Als voor
beeld diene, dat dr. Willem van Bem-
melen, van 1906 tot 1920 directeur van
het Koninklijk Magnetisch en Metere-
ologisch Observatorium te Batavia,
een markante figuur, de bijnaam had
van residèn angin. Hij liet namelijk op
diverse plaatsen in de archipel wel
ballonnen op om de windrichting in de
hoge luchtlagen te onderzoeken. De
bevolking, die voor deze activiteiten
uiteraard grote belangstelling toonde,
gaf hem deze passende bijnaam. Dit
verhaal heb ik uit de mond van de
residèn angin sendiri vernomen.
DR. MR. H. F. W. LUIKING
(lees verder volgende pagina)
De uit 1878 daterende kerk van Cirebon
8
