BIJ DE VOORPLAAT
PLEKJE
Het mooiste, zonnigste en
vrolijkste Pasen toegewenst
U zult me gek verklaren, maar als ik dit plaatje zie, weet u waar ik ineens aan
moet denken? Aan de snackbar "Broodje van Kootje" aan het Leidse Plein.
Ik zal u vertellen waarom en daarna mag u me alsnog gek verklaren.
In 1954, net in Nederland en opgebor
gen in een uitermate naargeestig con
tractpension, stelde Tjalie op een a-
vond voor om eens heel cultureel uit
de band te springen. Ik koos voor de
Schouwburg. Ko van Dijk en Mary
Dresselhuys, die moesten zo ver
schrikkelijk goed zijn. Net zo goed als
Miss Riboet? Beter, beloofde ik.
Na een kwartier intensief kijken en
luisteren naar Nederlands top-acteur
en actrice, waarbij ik vooral onder de
indruk raakte van het prachtige syn
chroon lopen van de wijdse armgeba
ren en stemverheffingen van Ko en het
ongesynchroniseerde gebabbel en ge-
dribbel van Mary, keek ik tersluiks
naar Tjalie. Zijn devote uitdrukking
verraadde dat hij met iets geheel an
ders bezig moest zijn. En jawel, op zijn
schoot had hij een notitieblokje waar
in hij razendsnel telkens iets op
schreef. Ik draaide zijn hand weg om
te lezen wat er stond. Onleesbaar. Hij
schreef toen op een schoon blaadje
iets met grote letters: "In pauze weg."
Grote vreugde vervulde mijn hart. Is
het niet heerlijk een levenskameraad
te hebben die je mening en wensen
deelt?
En daar baanden we ons dan een weg
door een opgewonden, verrukte, foyer
menigte naar de garderobe. "Nu a|
weg?" vroeg de zwartgejurkte juf
frouw. "Ja, ik voel me niet zo best,"
zei Tjalie. Voor mij zei hij dat overtui
gender dan Ko van Dijk.
We stonden even later met een zucht
van opluchting in de koude avond
lucht. "Geef mij maar de bangsawan,
Miss Riboet, Laurel en Hardy, alles,
maar nóóit meer dit. Zelfs bij de Mari
ne heb ik nog niet zo hard horen brul
len als op dit toneel!"
"Al, al," suste ik. "Kom gaan we naar
Broodje van Kootje?" Na de voor ons
toch al exorbitante uitgave van de
Schouwburg kon dit er ook nog wel
bij. Ja, toen hield ik ineens weer een
beetje van Holland. Achter een kom
dampende snert en een broodje pe
kelvlees. Gezellige warmte, gewone
mensen die gewoon praatten, niet ac-
2
teerden. Dit was good old Amsterdam
1954.
Waarom de overeenkomst van "Brood
je van Kootje" en deze verkoopster
onder-de-boom? Ik weet niet waar Ro
gier dit plaatje in Yogya schoot, maar
het lijkt op hetzelfde plekje waar Tjalie
en ik destijds bleven zitten, op weg
naar de Kraton.
Natuurlijk, als je in Yogya bent, moet
je de Kraton zien. We hadden nog één
dag, de andere dagen waren we er
niet toe gekomen, zoveel andere din
gen te zien. De pasar, Malioboro, de
beste goedeg-verkoopster, de omge
ving. "Als je nog de Kraton wilt zien?"
vroeg Tjalie.
"Ik wil helemaal niet de Kraton zien",
zei ik. "Ik heb mijn leven lang in Indië
gewoond zonder naar de Kraton te
gaan, ik heb nooit de Borobudur ge
zien, het Waterpaleis, de Ramayana,
ik heb zoveel niet gezien wat nu op de
toeristische lijst staat. Moet ik dan nu?
Ik b e n toch geen toerist?"
En als gewone Indische mensen van
het land zijn we bij de verkoopster op
het geimproviseerde bankje gaan zit
ten. We hebben gesnoept en gegeten
en gebabbeld en een ijsverkoper
ernaast bracht ons een glaasje es
stroop
De Kraton en de Borobudur, zo mooi,
indrukwekkend. Maar bezit nu van mil-
lioenen toeristen. Ze kunnen worden
nagebouwd, verbouwd, tentoonge
steld. En iedereen roept oh en ah of
schoon de essentiële betekenis hen
geheel ontgaat.
Maar dit plekje onder de boom, deze
sfeer, behoort maar aan enkele men
sen. Die er zitten en die er willen ko
men zitten. En op weg naar de Kraton,
de Kraton vergeten.
LILIAN DUCELLE
Het is een ongeschreven journa
listieke wet, die verbiedt adres
sen van degenen die publiceren
zonder hun medeweten aan der
den mee te delen. In principe
verstrekken wij deze adressen
dan ook niet, tenzij in uitzonde
ringsgevallen, wanneer het dui
delijk zeer goede vrienden be
treft. Wilt U corresponderen met
de schrijver of schrijfster van
een artikel in ons blad, dan
kunt U het beste Uw voor deze
bestemde brief richten aan: p/a
redactie Moesson Prins Mau-
ritslaan 36, Den Haag. Wij stu
ren Uw brief dan door.
Red. Moesson
|l|lll|||ll!|ll|lllllll!lllllll:llllllllli!IIM!i:i!:i!lllllllll!IIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIII!lllllllllllll!llllllllllilllllHIIIII!lllj
VERJAARSKALENDER (6-bladig)
pentekeningen Yvon Noordam
f 6,porto f 1,70
liiiiliiilini|lljlliiiiililiiliiliNiliii!iiiiiiiiliiiliililliiiiiiiiiiii!iiiiiii
