achtergalerij laten ophangen.
De logeerpartij moet een onverdeeld
succes geweest zijn. Hovelingen lie
pen in en uit; na enkele dagen voelden
zij zich al zo thuis dat ze in hun eigen
afdeling aan de achterzijde van het
paviljoen Javaanse dames van twijfel
achtige reputatie uitnodigden. Emiiie
speelde Chopin en Liszt voor de Ko
ningin en de meegekomen hofdames.
De Gouverneur kwam met zijn aan
migraine lijdende gemalin een soort
staatsiebezoek afleggen, en terwijl de
heren hombre speelden, onderhielden
de dames zich afwisselend in het En
gels, Frans, Duits en Siamees; aan
het eind ervan waren ze doodmoe.
Bij een andere gelegenheid werd aan
Solo's gegoede burgerij een grote ont
vangst aangeboden; er kwamen pang-
érans van beide hoven en de Soesoe-
hoenan zond zijn gamelan met kraton
danseresjes. Een week lang was Herr
Finckelmayer onbetwist de belang
rijkste burger van Solo. De Gouver
neur verzuimde niet, hem de woorden
van waardering uit de mond van Zijne
Majesteit over te brengen, en de roy
ale gastheer voorzag reeds dat voor
al de moeite en kosten die hij zich ge
troostte, de verdiende beloning - ook
van Nederlandse zijde - niet zou uit
blijven.
Maar wat geschiedde?
Aan het eind van deze glorieuze week
meldde zich de schatmeester van de
Koning bij Herr Finckelmayer met de
vraag of hij zijn kosten wilde decla
reren.
"Mijn kosten?" Hij had er geen ogen
blik op gerekend dat hij die in reke
ning zou mogen brengen. Hij stamelde
iets als: dat het hem een grote eer en
een genoegen was geweest om de
Koning een week lang tot gast te
mogen hebben.
De Siamese hoveling keek hem on
bewogen aan. "U hebt toch stellig
kosten gemaaktvrij hoge kosten?
Zijne Majesteit zal u die gaarne ver
goeden."
Herr Finckelmayer geraakte met zich
zelf in tweestrijd. Natuurlijk, hij had
grote uitgaven gehad, en als de Ko
ning er werkelijk op stond om
Nodig was het nietTegelijkertijd
en ondanks hemzelf trachtte hij uit te
rekenen op hoeveel alles bij elkaar
Maar hij kon niet scherp denken...
het kwam zo onverwachts en
De thesaurier probeerde hem te hel
pen. "Noemt u maar een rond bedrag,
het komt er niet zo precies op aan.
Zijne Majesteit zal u niet beknibbe
len."
"Nou ja, ik heb het paviljoen natuurlijk
moeten uitbreiden en
De Siamees draaide zich achteloos
even om naar het helderwit gepleister
de gebouw. "Twintigduizend?" schatte
hij.
"Twintigduizendik weet niet
Herr Finckelmayer kreeg het nu be
nauwd van het koortsachtig rekenen.
Arbeidsloon zoveel. De tekenaar zo
veel. Het materiaal had hij natuurlijk
met korting gekregen20 mille?
ja, misschien
"Zoiets misschien," zei hij aarzelend.
"Twintigduizend dus." De heer Ho Han
Chin begon - "Staat u mij toe?" - een
kwitantie uit te schrijven. "Zo. Wilt u
dan even voor onvangst tekenen? Ik
betaal u het geld contant uit." En met
een knipoogje: "Dat heeft voor u mis
schien nog z'n voordelen."
Wat een boef, dacht Herr Finckel
mayer, hij wil me helpen de fiscus te
bedotten.
Zoiets deed hij principieel niet. Eerlijk
duurde het langst, zélfs in zaken!
Hij trok eveneens zijn vulpen, een
gouden Parker, verjaardagsgeschenk
van Emiiie. Juist wilde hij tekenen, toen
hem iets opviel.
"U zei toch: twintigduizend?"
Het gezicht van de Siamees bleef uit
drukkingsloos. "Ja. Waarom? Hier zijn
ze. Telt u maar na."
"Ja, maarHerr Finckelmayer
staarde naar de twintig biljetten van
duizend die voor hem op de tafel
lagen. "Het is alleende kwitantie
vermeldt 40 mille?"
"Och, let u daar maar niet op. Ik zou
zeggen: laat u het verder maar aan mij
over. Daar hebt u immers niets meer
mee te maken?"
De bedrogene was argeloos genoeg
om het later zelf in Solo rond te ver
tellen: wat een schurk die schatmees
ter toch wel was.
"Mij betaalt hij 20 mille en die andere
20 mille steekt hij eenvoudig in zijn
eigen zak!"
"Maar heb je dan getékend?" verbaas
den zijn vrienden en kennissen zich.
"Wat moest ik? Natuurlijk, achteraf
is het stom van me geweest. Maar
op zo'n smerige truc ben je niet voor
bereid! Ik had getekend voor ik het
zelf goed besefte!"
Tja. Herr Finckelmayer had toch geen
weerstand kunnen bieden aan de ver
leiding van die twintig biljetten van
duizend, die hem zo onverwachts in
de schoot werden geworpen.
Helaas bleek de Koning enigermate
ontstemd over de rekening van 40 dui
zend harde Nederlands-Indische gul
dens voor één weekje logeren. En toen
hij uit dankbaarheid voor al het goede
dat hij in Solo ondervonden had, weer
met gulle hand witte olifanten uitdeel
de, was er voor zijn gastheer geen bij.
En erger. De Gouverneur kwam ook
iets ter ore over de wel wat vreemde
handelwijze van Herr Finckelmayer, die
naar het scheen onder één hoedje had
gespeeld met een corrupte schatmees
ter van het Siamese hof en door een
gepeperde rekening het ongenoegen
van de Koning had gewekt. Hij had
juist een briefje aan de G.G. geschre
ven waarin hij deze heer, die naar hij
toen nog meende, belangeloos zijn
huis ter beschikking van de hoge gas
ten had gesteld, voor "Het Officier"
van Oranje recommandeerde. Het
speet hem wel voor de arme kerel, die
al zo lang op een lintje loerde en ook
stellig zijn verdiensten had, maar on
der de omstandighedenMet een
medelijdend hoofdschudden scheurde
hij het briefje doormidden en liet het
in de prullenmand verdwijnen.
HELP EEN KIND MET 113 MUNTEN
Niemand is ooit door zoveel kinderen
van verschillende rassen met grote
genegenheid "Pa" genoemd als de op
10 juli 1865 in Haarlem geboren zende
ling Johannes van der Steur. Toen hij -
tachtig jaar oud - op 16 september
1945 in Magelang stierf, had hij onge
veer 7000 ouderloze en verlaten kin
deren grootgebracht. Velen van hen,
verenigd in de Bond van Oud Steurtjes
vervullen nog steeds zijn liefste wens;
zij houden in stand wat hij in 1893 be
gon. Zij kunnen het echter niet langer
alleen.
Op 27 jarige leeftijd vestigde Van der
Steur zich in de garnizoensplaats Ma
gelang (Midden-Java) met het doel, bij
stand te verlenen aan de "kolonialen".
Deze Europese soldaten werden na
melijk door geen enkele groep in de
Indische standenmaatschappij geac
cepteerd. Van der Steur richtte voor
hen het eerste militaire tehuis op. Hoe
veelomvattend, maar vooral hoe ge
zegend het werk van "Pa" is geweest
weten wij allen.
Drie jaar geleden kon in Jakarta een
nieuw jongenshuis worden geopend.
Het tehuis voor meisjes voldoet niet
meer aan de eisen. Mede daardoor is
de wachtlijst van hulpbehoevende kin
deren onverantwoord lang geworden.
Voor de noodzakelijke nieuwbouw is
op 29 mei 1977 de eerste steen ge
legd, hoewel de financiële middelen er
nog niet waren. Daarom wordt nu een
beroep gedaan op alle Nederlanders
die het van waarde achten dat ver
weesde kinderen in de geest van Van
der Steur aan een menswaardig be
staan worden geholpen.
Vroeger was het voor inwoners van
Magelang en andere sympathisanten
een gewoonte, "Pa" op zijn verjaar
dag net zoveel munten te schenken
als hij levensjaren telde. Oud-Steur
tjes hier houden deze traditie in ere.
Wie hun voorbeeld wil volgen, kan
voor dit jaar de waarde van 113 munten
storten op gironummer 38343 t.n.v. de
Penningmeester St. Bond van Oud
Steurtjes te 's Gravenhage of op giro
nummer 166060 t.n.v. de penningmees
ter St. Pa van der Steur te Maarn.
Ook bestaat de mogelijkheid, een kind
symbolisch te adopteren. Inlichtingen
daarover verstrekt het algemeen se
cretariaat, Moreelselaan 33, 5643 RK
Eindhoven. Tel. 040-11 1081.
Ns. Het Bestuur
C. H. G. H. BRAKKEE
11
