Vakantie op Bali
Als je zo tegen de zeventig loopt, en je hebt je hele leven lang en hard gewerkt,
dan denk je toch wel eens aan een vakantie. Zoals U weet, is vakantie tegen
woordig erg "in". Voorzover ik me kan herinneren, gingen mijn ouders, en zeker
mijn grootouders NOOIT met vakantie maar dat zal wel aan hun portemonnaie
gelegen hebben. Of misschien waren ze nooit moe
In ieder geval, toen we op 2 januari der geval geeft het ONS meer genoe-
van dit jaar naar Australië vertrokken gen. En op die manier hebben we Bali
om daar wat familie op te zoeken, werd "gedaan".
er ook afgesproken, dat er onderweg Per bus van Surabaya naar Denpasar,
ergens vakantie zou worden gehouden. Dat is een nachtbus, want overdag is
Want zoals U allemaal weet, is familie het te warm, als U dat nog niet wist.
bezoek een zwaar karwei. Je eet teveel, Bovendien geeft de nacht de chauffeur
je drinkt soms ook wel eens teveel, en de kans om wat harder te rijden. Een
als je thuis komt, kun je kiezen, OF paar keer "een sanitairy stop" onder-
uitgeput ter neer liggen voor een paar weg, en een keer een maaltijd, die in
weken, OF met vakantie gaan. Maar begrepen is in de prijs, zijnde 750 Rps.
dan NIET naar familie. per persoon. Niet teveel voor de af-
En zo hebben we dan twee weken va- stand, en de bussen zijn redelijk com-
kantie genomen op Bali. Nu moet ik fortabel. zonder staanplaatsen. Om 7
even een sociaal-economisch praatje p.m. weg uit Surabaya en om 8 a.m.
houden. U leest ook een krant, en U in Denpasar, wat je de kans geeft
kent dus ook die grote advertenties, om een zonsopgang op Bali mee te
waarbij reisbureau's U de Hemel be- maken, en dat IS ontroerend mooi.
Het bergmeer van de Batoer.
loven, al of niet met een engel, voor
een belachelijk laag bedrag. En dat kan
nog meevallen ook. Maar ik persoonlijk
geloof, dat zulke reizen bedacht en ge
daan worden voor, wat een oude vriend
van mij noemt, welvaarts-degenerees.
(Moeilijk woord.) Hij bedoelt de grote
massa, die door langdurige welvaart
ZO vervormd is, dat ze eenvoudige
genoegens niet meer waardeert en
vakanties afmeet naar meerdere of
mindere mate van luxe in logeren,
eten, drinken en uitgaan. Wij zijn meer
voorstander van een eenvoudige reis,
met zelf veel uitvinden, al is het soms
met schade en schande. Maar wel
VEEL kijken, ook naar de gewone men
sen en dingen, naar kinderen en bees
ten en bloemen en kleine winkeltjes.
Het is minder duur soms, maar in ie-
De bus zet U in Denpasar af waar U
dat wil, dus kies maar een hotel, maar
bespreek geen kamer, of hoogstens
voor EEN nacht, want Denpasar is
allang geen Bali meer, tenzij U op
zondag in de grote hal de hanenge
vechten wilt zien.
U weet beter en belt Dr. Sudarma op,
een geneesheer, die naast zijn algeme
ne praktijk ook een "losmen" heeft in
Kuta Beach de Meslin Inn. Zijn tele-
foonnr. is: 2507 Denpasar. Hij komt
U halen en brengt U zelf naar Kuta
Beach, waar U geinstalleerd wordt in
het "losmen", zijnde een simpel "loge
ment". We hadden daar een grote ka
men, badkamer met toilet en voorgale
rij, precies in het center, compleet met
vrij thee de hele dag en met Ketut,
zijnde 't manusje van alles, die met een
grote grijns de meest onmogelijke din
gen voor je doet. En dat alles voor
1600 Rps. per dag voor twee mensen.
Vakantie behoort, volgens sommigen,
te omvatten: NIETS DOEN. Nou, pro
beer dat maar eens. Wij kunnen dat
(nog) niet. En dus hebben we van alles
gedaan. Natuurlijk een paar tourtjes.
Die bestel je bij Ketut. Je zegt het
maar, hij heeft een programma van drie
tours, een volle dag ieder en alle drie
ERG de moeite waard.
Het mini-busje haalt je af in het losmen
en gaat dan nog een paar adressen
af. Op het laatst zit je met vier land
aarden in de bus. En je ziet van alles.
Op de eerste plaats het wondermooie
landschap, maar dat hebben we meer
gezien. De attracties zijn echte attrac
ties, de tempels, het beeldhouwwerk,
een zilversmid. De mensen, die bezig
zijn met hun dagelijks werk. De kin
deren die wuiven en de apen, die je
nijdig aanschreeuwen in het apenbos.
Onderweg steeds een flesje frisdrank,
al is die dan niet ZO fris. Maar goed
gemeend. En rond 12 uur een stop voor
een hapje. Voor de oud-gasten een
plezier, al moet ik eerlijk zeggen, dat
de Bali-keuken niet de allerbeste is van
Indonesië. Maar 't gaat er steeds goed
in, en als je voor zo'n drie gulden je
buikje vol krijgt, mag je niet mopperen.
De dansen, de Barong en de Ramajana
zijn ook zaken, die WERKELIJK mooi
zijn. Opvallend is de houding van de
Baliërs zelf. Wij worden op de hoogte
gebracht, dat er een dans zal zijn, of
toneel. Netjes een kaartje kopen en
gaan zitten. Onderwijl lopen de Baliërs
rustig in en uit, betalen nooit, nemen
kinderen mee, en genieten opgewekt
en voor de zoveelste keer van HUN
feest.
Want dat is zo typisch en eigenlijk aan
trekkelijk van die mensen, ze BLIJVEN
rustig hun eigen leven leiden en dulden
daar ook wel wat toeristen bij. Wat ze
daarvan denken, hebben wij nogal eens
gehoord, want het wordt erg gewaar
deerd, dat je de taal spreekt. Ze be
grijpen van ons gedoe maar heel wei
nig en zijn opvallend weinig erin geinte-
resseerd. Wel hoor je vaak, dat er
steeds meer Javanen in hoge functies
komen. En ook is de regering bewust
bezig met transmigratie en gaan veel
Baliërs naar andere eilanden. Het zijn
namelijk uitstekende landbouwers en
die kun je overal gebruiken.
Je kunt gezellig met hen praten, over
alles en nog wat.
Vaak liepen we zo tegen zonsonder
gang door Kuta. Dat kan, want er
zijn maar drie straatjes met wat
zijstraatjes en U weet, hoe gezellig
zo'n plaatsje is als de dag eindigt, le
der neemt het makkelijk en er wordt
nog eens extra door de kinderen ge
speeld. We zagen een moeder, een
nog jonge vrouw, die doodop op een
galerijtje zat, na een dag van hard
werken. En op dat piepkleine galerijtje
krioelden niet minder dan vijf kleintjes,
zo van een jaar verschil, die het
grootste plezier hadden. En hun moe-
14
