KRETA SETAN De Duivelswagen 5£erinnerincjen 3<£etjil KIMM Indische spekkoek graven gebouwd. Wij meesmuilden een beetje over dit verhaal van de geheimzinnige vrouw en lieten ons ongeloof blijken, want niemand van ons had immers ooit iets gezien? Tot op die bewuste avond I Wij waren weer druk aan het kaarten en ik zat precies op de rand van de baleh-baleh, met mijn rug tegen een paal, die het dak ondersteunde. Mijn benen had ik opgetrokken. Dit vanwe ge het feit, dat er weieens kikkers of slangen onder de baleh-baleh's rond kropen. Ik zat dus vlak aan het loop pad. Plotseling hield tante Puck op met kaarten en zei zachtjes: "Daar komt die vrouw weer. Ik zie haar." Op slag hielden ook wij op en keken naar de ingang van de barak. Maar geen van ons zag iets. Het was inmiddels doodstil geworden en wij keken vol spanning naar het looppad. Ik moet er nog bij zeggen, dat we in het volle licht van de lamp zaten. En ineens was het er. Dat geluid. Vlak langs me heen. Het geluid van het rui sen van een sarong, als iemand erin liep. Zien deden we niets, doch alleen hoor den we in de doodse stilte het geruis van dat onzichtbare, langzaam voort stappende iets. Vlak langs me heen ging het in de richting van mijn, in het duister gehulde, slaapplaats aan het einde van de barak. Het geluid was weggestorven. Niemand sprak of bewoog zich. Alleen tante Pucks stem hoorden we zachtjes zeggen: "Zo dadelijk komt ze terug." En ja hoor! Even later kwam het gerit sel van de ruisende sarong, steeds luider wordend, weer naderbij. Vlak langs me heen. Richting uitgang, waar het geluid langzaam wegstierf. Zó vlakbij, dat ik deze onzichtbaar voortstappende persoon makkelijk had kunnen aanraken. Als er tenminste iets aan te raken was. Maar ik zat als gehypnotiseerd, net als de anderen. We hadden het allemaal heel duidelijk gehoord en konden er geen verklaring voor geven. Slechts tante Puck scheen het heel gewoon te vinden. Nadien hebben we nooit meer iets ge hoord of gezien. Maar de dames, die erbij waren, zullen zich dit voorval vast wel herinneren, als ze dit lezen. De vrouw met de ruisende sarong is voor ons allen een geheim gebleven. N. VERSCHIL IN TIJD EN RUIMTE Aangetrokken door de elke dag dich terbij komende zomer en aangemoe digd door vrienden en kennissen die beweerden dat je begin juni het mooi ste weer van de wereld hebt, hadden mijn vrouw en ik onze van alle gemak ken voorziene flat verlaten om in een van alle ongemakken voorziene ge huurde caravan aan de rand van een prachtig bos onze veertiendaagse va kantie door te brengen. M'n vrouw om er eens uit te zijn. Ik om bij zon, warmte en de stilte in de na tuur m'n Indië-jaren terug te vinden. Vijf dagen was er zon, warmte en de stilte. De overige dagen alleen zonnige buien en stilte. Indië-jaren, tida ada. Waarom toch niet, vraag je je dan af. Wat is er hier of daar dan zo anders? Ik heb op de camping toch precies hezelfde geleefd als daar: geluierd, ge wandeld in de bossen en tot 's avonds laat onder de bomen zitten bomen. En dat "daar" was ons bivak in de buurt van Oedjongdjaja aan de rand van de uitgestrekte djatibossen. Ons bivak bestond uit een schamele hut welke als onderkomen diende voor alles wat hoger was dan soldaat en een op twintig palen rustend atappen dak waar wij, de soldaten dus, ons onder genesteld hadden. Om kogelvrij te liggen hadden we een aarden wal om ons verblijf opgeworpen. Tegenwoordig zou men zoiets een doorzon- of doorwaaiwoning noemen. Vermoedelijk had het afdak in betere tijden gediend voor opslag van djati bomen. De eeuwige pessimisten hiel den bij hoog en bij laag vol dat het afdak dienst had gedaan als karbou wen stal. Tussen de schamele hut en het afdak stond een boom waarin 's avonds de olielamp werd gehangen die de plek onder de boom zo gezellig verlichtte dat iedereen zich daar thuis voelde met het gevolg dat er ook uren over thuis gesproken werd. Vanaf deze plek keek je in het afdak waar je bij het licht van walmende o- liepitjes altijd enkele sobats kon zien zitten schrijven. Meestal waren dat Mannus en Bart die aan hun elke-dag- een-brief-naar-huis bezig waren. Ongelooflijk, hoe lang ze dat volhiel den bij die oliepitjes. Van Mannus kon ik het me enigszins indenken. Die werkte bij z'n vader in de oliehandel en was er mee opgegroeid. Hij kon zo gezegd met de olie lezen en schrijven. Bart niet, die had in de kippenhandel gezeten. Mannus schreef uit liefde en met liefde naar z'n verloofde. Bart schreef natuurlijk ook uit liefde naar z'n verloofde maar niet altijd met lief de. Bij Bart zat er druk van het thuis front achter. Het toeval wilde namelijk dat Mannus en Bart uit hetzelfde dorp kwamen. Nu kan zo'n toevalligheidje best leuk en aardig zijn als het bij een toevalligheidje blijft. Maar bij het toe valligheidje kwam nog een toevallig heidje om de hoek kijken waar Bart niet op gerekend, had: de verloofden waren goede vriendinnen geworden. De toevalligheidjes worden dan minder leuk en aardig als blijkt dat een van de verloofden minder brieven krijgt dan de ander. Je krijgt dan al heel snel brievennijd aan het thuisfront. Vandaar dat Bart onder druk stond en uit le- vensgezellinbehoud Mannus op de voet moest volgen met de pen. Onder deze boom 's avonds en over dag - ja, toen zat ik er ook wel eens onder - heb ik de echte tropische stilte gehoord en leren waarderen. Kilome ters lang kon het stil zijn. Wat een verschil met die paar honderd meter stilte die we hier af en toe tegenko men. Het was daar zo stil dat, wanneer wij plannen maakten voor een jacht de wilde varkens al de benen namen Gewandeld heb ik ook veel in de djati- bossen. Tientallen patrouilles. Voort durend de verzuchting slakend dat de onafhankelijkheidsstrijd dertig jaa'r te vroeg was begonnen, want ik vond de bomen aan de te dunne kant om er een dekking achter te vinden. J. BLOKKER Stort 16.50 op giro 158225 en U ontvangt een spekkoek van ca. 500 gram, in speciale ver pakking, franco thuis. "KIMM", Joh. Verhulststraat 98 Amsterdam-Z. Tel. 020 - 72 84 61 Autopioniers in Insulinde door F. F. Habnit Een van de mooiste kijk en leesboeken uit het oude Indië. En niet alleen voor autoliefhebbers! 250 foto's. Gratis JMC- sticker 65, inclusief porto Voor onze abonnees 3 termijnen mogelijk. 21

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1978 | | pagina 21