Het
verdwenen
volk
Jungle
Indonesië Geboorteland,
T ouristenland
Wij krijgen de laatste tijd een over
stelpende hoeveelheid reisverhalen
over Indonesië. Indrukken, belevenis
sen, een ieder die teruggeweest is, wil
anderen erover vertellen en welk me
dium leent zich daar beter voor dan
Moesson? Wij varen er wel bij, want
de meeste verhalen zijn vlot en goed
geschreven en bevatten een schat aan
informatie voor toekomstige Indone-
sië-gangers.
Maar we komen zo langzamerhand
aan het punt: van het goede iets te
veel. Want natuurlijk komen er herha
lingen, overlappen verscheidene erva
ringen elkaar en dan moeten we dras
tisch gaan schrappen in het artikel en
dat is natuurlijk niet de bedoeling.
We zouden u daarom met nadruk wil
len vragen: schrijft u alleen datgene
op, wat werkelijk een bijzondere erva
ring is. Probeert u te ontdekken wat
bij de Indonesische mensen leeft,
schrijft u ook eens over al het nieuwe
en goede dat Indonesië nu te bieden
heeft, niet alleen over datgene wat u
terugvond of terugherkende. Vertel
over de nieuwe eterijen, de drankjes
die u genoot, probeer recepten te we
ten te komen. Weet u dat daarover
nog niemand heeft gerept? En dat
zijn we toch aan onze reputatie van
fijnproevers van de Indische/Indone
sische keuken verplicht? Of zijn we
toch wel gaan behoren tot die im
mense groep ongeinteresseerde, toch
wel genietende touristen, voor wie de
hele wereld uitsluitend vakantieland
is, of het nu de Costa Brava of Indo
nesië betreft?
Daar is een andere categorie reisver
halen die we met reserve bekijken,
de "Inspectie-rapporten" zoals ik ze
noem. Die zijn afkomstig van mensen
die alleen naar Indonesië gaan om de
zaak even "aan een grondige inspec
tie te onderwerpen". Dat en dat staat
er nog, dat is verbouwd of verwaar
loosd - foei! - dat pleintje is volge
bouwd, dat had niet gemogen - foei! -
in onze tijd was dat veel beter gere
geld, toen ik hier op school ging, was
de buurt veel deftiger enz. De gado-
gado was in mijn tijd veel lekkerder,
de betjaks veel breder, sneller, goed
koper, de vruchten zoeter en de vrou
wen moesten eigenlijk allemaal sa
rong-kabaja blijven dragen. Enzovoort,
enzovoort
Over Torremolinos of Griekenland
hoor je nooit één woord van critiek.
Dat is er alleen voor Indonesië, om
dat ze het "zo goed gekend" heb
ben. Werkelijk? vraag ik me soms
onder het lezen van sommige verhalen
af. Of kende men alleen het wereldje
waar wijzelf in leefden, vormden en
inrichtten naar onze Westerse smaak
en gewoonten. Wie zo naar Indonesië
gaat, vindt niets terug, dan het Wes
terse decor waartegen we onszelf zo
graag zien afgebeeld, maar waar het
huidige Indonesië geen echte rol in
speelt. Hoeveel landen die omwille
van de inkomsten duizenden touristen
binnenhalen moeten een groot deel
van hun eigen identiteit prijsgeven?
Hoeveel bederven die gasten in een
land, ook al worden de hotels groter,
de straten geplaveider, het aantal
restaurants, bars, recreatie-gelegen
heden groter.
Het zij zo. Ook Indonesië zal moeten
geloven aan de moderne make-up, ter-
wille van zichzelf, terwille van ieder
een die er belang bij heeft. Renovatie,
up-grading, emancipatie, industrialisa
tie het hoort er allemaal bij. De hemel
behoede Irian Barat voor de verwe
zenlijking van de droom van die blan
ke dame die een Jachtclub in Hollan-
dia wil zien. Wat een attractie Pa
poea's in hun nationaalste dracht! Voor
een select aantal touristen want de
reis zal kostbaar zijn. Ach wat, wie
kijkt er nog op een duizendje als sen
satie het saaie welvaartsleven wat kan
bijkleuren?
Het kan natuurlijk ook nog anders. We
brengen gewoon een stukje Baliem-
vallei met alles-er-op-en-eraan over om
tentoongesteld te worden op een pa
sar malam. Houtsnijdende Papoea's
dat vait altijd onder een Cultureel ac-
coord of onder Ontwikkelingshulp. En
mocht er nog een koppensneller tus
sen zitten, dan kan hij naar het sen
sationele safari-park bij de Beekse
Bergen. Ooit een koppensnellende Pa
poea in de zijspiegel van uw auto ge
zien?
Jumbo-jets hebben de wereld doen
krimpen. De ontzagwekkende afstan
den die Hannibal, Alexander de Grote
en Vasco da Gama aflegden, zijn ge
reduceerd tot een reisschema van
luttele uren. Déjeuner in Parijs, diner
in New York. Onze trotse planeet uit
de scheppingsjaren is veranderd in een
groot recreatiepark voor de toerist,
één groot Disneyland waar sensatie,
avontuur en ontspanning te koop zijn.
Alles wat buiten dat recreatiepark valt,
wat niet voor iedereen te koop is, maar
dat als een persoonlijke ervaring naar
u toekomt, DAT is belangrijk in uw
reisverhaal voor dit blad! En alleen
dat.
L.D.
""fik
DAT BEETJE HORMAT
"Please you must be well dressed on
the road if driving your motor cycle
/car
Violating this rule your driving license
will be seized and confiscated".
Deze waarschuwing wordt aan uw rij
bewijs bevestigd, wanneer u op Bali
bent.
Verder schijnt er in diverse hotels en
logementen een bordje te zijn opge
hangen, waarin de gasten vriendelijk
verzocht wordt zich voldoende gekleed
op straat en strand te begeven.
Buitenlandse touristen blijken hun bui
tenlandse opvattingen van fatsoen en
zede niet te willen aanpassen aan die
van de Indonesische. Dat Balinese
vrouwen vroeger met ontbloot boven
lijf liepen kunnen vele botterikken niet
vatten als een recht dat alleen aan de
Balinese hoorde. Naaktlopen wordt in
geheel Azië beschouwd als een ernstig
gebrek aan menselijke discretie en
een belediging voor de bevolking die
er wél voor zorgt goed gekleed voor
de dag te komen. Wie geen kleren
aanheeft, kan dat wijten aan armoede.
Maar zelfs de armste daar, blijkt vaak
nog meer aan te hebben dan een rijke
toerist. Het schijnt erg moeilijk te zijn,
hormat op te brengen aan een bescha
ving die wij aan het loslaten zijn
door Dr. J. V. de Bruijn
Een boeiend relaas, met vele
bijzondere foto's geïllustreerd,
van het leven en werk als be
stuursambtenaar op Nieuw-Gui-
nea.
f 39,50 f 4,porto
Jungle Pimpernel - Het laatste
bivak - De verloren vallei
door Anthonij van Kampen
Drie levensechte verhalen, spe
lend in de wildernis van Nieuw-
Guinea.
f 27,50 f 4,porto
13
