v 111J \mmrnmmmmm
3£erinneringen 3£etjil
A7TTA
Rechtstreeks 6 x per week vanaf AMSTERDAM naar
JAKARTA RETOUR1.800,—
GRATIS: a. Visum voor vier weken of
ORIENT TRAVEL B.V.
De regen.
't Is weer tijd mannen. We gaan aflossen".
Langzaam stond ik op uit een liggende houding vanuit een slecht liggende stoel.
Het was twee uur in de nacht en m'n eerste nachtwacht aan de demarcatielijn.
Ik probeerde nog gauw met wat kouwe thee een verschrikkelijke vieze smaak
in m n mond van het vele roken weg te spoelen en volgde met nog twee wapen
broeders de wachtcommandant naar buiten de heldere nacht in.
Na drie maanden acclimatisering in
Batavia werd ons peloton tropenvast
genoeg geacht om ter ondersteuning
ingedeeld te worden bij een compagnie
infanterie.
Het kampement waarin we terecht wa
ren gekomen was een kleine kampong
aan de oever van een kali. De bevol
king van de kampong was gevlucht en
in geen velden of wegen te bekennen.
Zonder te praten sloften we naar de
eerste wachtpost een van balen rub
ber gevormd geval. Na wat heen en
weer gefluister van alles in orde en
goede wacht vervolgden we onze weg
naar de tweede wachtpost waar ik
achter zou blijven.
Ik kan het me nog zo goed herinneren.
Niet omdat het m'n eerste nachtwacht
op een buitenpost was maar omdat er
tijdens m'n wacht op die post iets
heel vreemds gebeurde. Hoewel het
vreemds slechts een minuut duurde
was het net lang genoeg om er een
levenslange herinnering ketjil aan over
te houden.
Toen de aflossing uit het gezicht ver
dwenen was zette ik me in de wacht
post neer op een munitiekist met de
rug tegen een klapperboom die, waar
schijnlijk als ruggesteuntje bedoeld,
ingebouwd was in de wachtpost.
Tegen de vijand was ik goed be
schermd door een omhulsel van zand
zakken en boven me tegen eventueel
neerkomende klappers en regen door
een zinken golfplaat. Tegen de mus
kieten beschermde ik me zelf door op
de zichtbare blanke delen voor de
zoveelste maal een flinke laag mus
kietenolie aan te brengen.
Ziezo, mij kon niets gebeuren. Die
paar uurtjes redde ik het wel weer.
Wat zijn uiteindelijk een paar uurtjes.
Zo om toch?
Ik keek wat om me heen in de door de
volle maan verlichte omgeving. Zo
ver ik kon zien zag ik klapper- en pi
sangbomen.
Hee, bewoog daar iets? Ik ging rechtop
zitten om beter te kunnen zien. Ja
hoor, ik had het goed gezien. Er be
woog iets voor me. Het leek net of er
iemand tussen de bomen sloop. Ge
spannen keek ik vluchtig naar links en
rechts. Je kon nooit weten, nietwaar.
Nu, ik kwam het te weten. Waar ik
ook keek zag ik bewegende schimmen.
Ik kwam ogen te kort. Hier constateer
de ik dat het menselijk lichaam niet
volmaakt is in z'n bewegingen om de
van alle kanten aansluipende vijand
in de gaten te houden. Ik miste een
hoofd dat een slag in de rondte kan
maken.
Angstig geworden keek ik achterom
naar de kampong. Of daar m'n redding
lag. Ik had beter moeten weten want
van die kant was geen enkele redding
te verwachten. De dichtstbijzijnde so-
bat lag slapende een dikke honderd
meter van me vandaan.
Wat ik wel zeker wist op dat moment
was, dat ik Indië nooit als een held met
de nodige Willemsorders op zak zou
verlaten - hoogop met een schone zak
doek op zak - want ik zag en dacht te
veel aan gevaren en dat is iets wat
een held niet doet. Ik dus wel en wat
duurt wachten dan onvoorstelbaar lang
in een beangstigende situatie. Ik dacht
al een uur verder te zijn in het leven.
Maar mis. De tijd had me pas een
kwartiertje gegeven.
Na zo'n uurkwartiertje ontdekte ik dat
al die aansluipende vijanden geen
stap dichterbij kwamen. Een ontdek
king die me weer de broodnodige sta
len zenuwen bezorgde om helder te
kunnen denken en waarnemen en als
dan nog blijkt dat al die bewegende
vijanden niets anders zijn dan bewe
gende schaduwen dan spring je een
gat in de nacht van blijdschap.
Opgelucht leunde ik weer achterover
tegen de klapperboom en net toen ik
me zelf in het oor had gefluisterd dat
het leven van een soldaat in Indië nog
niet zo beroerd was gebeurde er iets
vreemds: het begon in de heldere
maanverlichte nacht te regenen.
Een korte maar hevige stortbui stort
te zich boven me op de zinken golf
plaat uit.
Nu had ik wel begrepen uit alle goed
bedoelde doch ongeloofwaardige voor
lichting die ik van Indië-kenners in het
vaderland had meegekregen dat je in
Indië van alles kan verwachten. Maar
regenen uit een wolkenloze hemel en
dan nog alleen op de golfplaat boven
me ging te ver. Ik herinner me nog
heel goed dat ik uit verbouwereerdheid
m'n hand naar buiten stak om te voelen
of het wel echt regende. Geen drup
peltje voelde ik.
Later in de wacht vertelde ik aan de
wachtcommandant, een Indische jon
gen, m'n regenervaring.
"Dat is geen regen geweest", zei hij.
"Klappermelk. Een klapperrat heeft
toevallig net boven je hoofd een gat
in een klapper geknaagd. Meer niet".
Ik was overtuigd. "Maar waarom dan
juist die ene klapper boven m'n hoofd",
vroeg ik. 't Is alles klapper wat je
ziet".
"Ja, dat weet ik ook niet", antwoordde
hij. "Ik weet alleen dat je in Indië nu
eenmaal van alles kan verwachten".
"Dus toch", dacht ik.
J. BLOKKER
b. Stopoverarrangement Singapore of
c. Stopoverarrangement Jakarta, inhoudende
- luxe hotelkamer met bad, airconditioning etc.,
- vervoer van vliegveld naar hotel v.v.,
- stadstour,
- korting op winkelen, met zeer lage prijzen.
Ook voor andere bestemmingen in het Verre Oosten.
B.V. AMSTERDAM - SYDNEY/MELBOURNE
f 2.555,—
Inlichtingen bij:
Singel 486 - Amsterdam - Tel. 020-23 74 84
Rokin 52 - Amsterdam - Tel. 020-24 25 38
Buiten kantooruren: F. Schirmer - Tel. 075 - 17 07 80
"De opkomende vloed van mentali
teitsvervuiling maakt de langzaam
wegebbende zee vol herinneringen
steeds schoner".
J. Blokker
17
