^ler Inner incj en 3<Cetjll
Briefkaarten
Kalenderkaarten
Een stukje paradijs op aarde.
We kennen allemaal wel de reclame
tv-spot "Bounty, een stukje paradijs
op aarde". Ik ga er altijd even voor
zitten als die spot in m'n beeld komt.
Niet voor die mand vol bounty's. O
nee. Wat dat betreft vind ik de spot
een lachertje, want wie eenmaal in z'n
leven een klapper moeda heeft leeg
gelepeld weet hoe kokos echt smaakt
en zal een bounty maar surrogaat vin
den. Maar voor de entourage om de
mand bounty's zet ik me neer en voor
niets anders. Alle attributen voor een
paradijs op aarde zie je bij elkaar:
zon, een spiegelgladde zee, een
strandje dat nog eigendom is van de
natuur en niet van de beschaving en
tot slot de niet weg te denken klap
perbomen. Het geheel, op de zon na,
vierentwintig uur per dag beschik
baar om van te genieten.
Elke keer als ik deze spot op de tv
zie komt één van de vele paradijsjes
op aarde in Indië uit tempo doeloe
me beeldscherp voor ogen, namelijk
Anjer Lor. De tv-spot kon daar wel ge
maakt zijn, zoveel gelijkenis zie ik er in.
Na de tweede politiële actie werd ons
peloton - helaas maar voor een
maand - in Anjer Lor gelegerd.
We hadden ons geïnstalleerd in een
paar schamele hutten op geen vijftig
meter afstand van het strand. We leef
den daar wat je noemt een bruin leven,
's Morgens wakker worden en dan om
goed wakker te blijven een duik in
de Straat Soenda, wat patrouille lopen
want daar waren we uiteraard voor
gekomen en verder zonnen, zwemmen
envissen. Als dat geen paradijse
lijk leven is in een stukje paradijs op
aarde, dan weet ik het niet meer.
De kampongbevolking hield zich de
eerste dagen wat angstig op de ach
tergrond maar toen ze merkten dat wij
ons eigen leventje met volle teugen
genoten en zij met rust gelaten wer
den klonken al gauw weer de slamats
over en weer in de kampong en voel
den zij zich ook weer thuis.
Een geweldige en plezierige verma
kelijkheid voor mij was om met de
vissers uit de kampong op visvangst
te gaan.
Het verzoek om mijn helpende hand
aan te bieden aan de vissers voerde
ik op een zeer bescheiden manier op.
Ik moest wel want met mijn kennis
van het maleis was ik altijd gauw aan
het eind van m'n latijn.
Ik stapte dan op de vissers af, tikte
me met de vinger onder het uitspre
ken van saja op de borst, maakte
een paar roeibewegingen en sloot m'n
verzoek af met het niet om heen te
komen dringend vragende baik. Het
was een succesvolle manier want ik
zat er elke keer mee in de boot en
daar ging het me om.
Het vissen kwam me bekend voor.
Het gebeurde op dezelfde wijze als
het haringtrekken op de hollandse
stranden van vroeger. Vanaf het
strand werd het visnet eerst met de
roeiboot in een wijde boog in zee uit
geroeid en daarna door de vissers
op het strand langzaam het strand
opgetrokken.
Ik weet het zo goed omdat ik op zeer
jeugdige leeftijd met m'n vader mee
naar het strand mocht om naar opa
Klaas te kijken die onder andere met
het haringtrekken z'n verdiensten uit
zee trachtte te trekken.
M'n beide grootvaders waren vissers
en nog huiselijke ook want elke dag
voeren ze het zeegat uit maar ook
weer in om op tijd thuis te zijn voor
het eten, de een op de motor en de
ander op de riemen zoals dat heet in
visserskringen. Vandaar m'n enthou
siasme om ter visvangst te gaan. Ik
heb het gelukkig niet van een vreem
de. Evenmin het eeuwige optimisme in
de verwachtingen van een rijke buit.
Dat is blijkbaar het wereldkenmerk
van alle vissersvolkjes op aarde want
ook in Anjer Lor was het aantal
meegebrachte vismanden ruimschoots
voldoende om na één trek te gaan
stil leven. Maar ook in Anjer Lor, net
als overal, viel de rijke buit manden
en manden vol tegen.
De rijkste buit die ik mocht helpen
binnenhalen bestond uit een twintigtal
sardienachtige visjes en vijf hand
grootte vissen.
Hoe slecht de vangst ook was, de
vissers bleven er onbewogen onder.
Ze verdeelden het zooitje vis, hingen
het net te drogen en verdwenen kam-
pongwaarts gevolgd door de altijd
lachende kinderen. Ik dook de Straat
Soenda weer in.
Het zijn eenvoudige belevenissen
maar hoe eenvoudig ook onze beleve
nissen waren in Indië, ze zijn niet te
evenaren aan deze kant van de eve
naar.
J. BLOKKER
Herinneringen, het kloppend hart
van de retourgangers.
Ze zijn er weer
met leuke, zonnige tafereeltjes uit Indonesië 6 verschillende voor 8,25
Per stuk f 1,50 (met enveloppe) porto voor 6 stuks 0,80.
leuk om als Nieuwjaarswens te versturen, 4 motieven: serimpi-Balinese-
Betjak-Wasvrouwen. 5,per stuk, porto 0,80.
MALEIS/INDONESISCH
sprekend Ned./Chin. echtpaar
verzorgt graag beëdigd vert. uit
die talen (geen Arab, schrift)
van akten, dipl. enz.
Adres: Ny. Yo,
V. W. Poelmanstraat 164
6417 ES Heerlen
(Onk. indien gewenst n. draagkracht)
16
