Malang naar Sandberg wit Satoe.
Pancake pancake!
Pancake! Landen!
Vier vliegers voelen plotseling dat ze
moe geworden zijn - vier vliegers wor
den per man ook een paar ton lichter.
Snel opsluiten en Bandoeng laten ho
ren en zien dat wij niet in de sawah
hebben gezeten!
Besprekingen met Tideman.
"Hoe was de radio-verbinding? Kon je
alles goed verstaan? Adams, je meld
de je verkeerd en Benjamins, je zat te
ver weg. Toen jullie de tweede keer
overkwamen, hoe dikwijls moet ik dat
nou zeggen - volgende keer beter -
zouden die hoogtes goed geweest zijn
- ik begrijp bij God niet waarom we
niet allemaal tegelijk mogen starten;
twaalf kisten is tenminste iets, maar
vier!
"Och - hoe kunnen die gasten in die
grondpost nou weten waar ze over
praten! Gisteren zei die ene knaap
tegen me dat hij zo graag eens een
vliegtuig van dichtbij zou willen zien".
Milde hilariteit.
"Wanneer zouden de versterkingen
komen".
"De "Queen Mary" heeft in Batavia
vijf honderd jagers gebracht, kan niet
lang meer duren".
"Weet je dat zeker - ben je er bij ge
weest? Ik geloof er geen aap van".
"Ik heb het ook maar gehoord, maar
als je zoiets hoort, is er altijd wel wat
van waar".
"Kan wel zijn".
Telefoon! Gecamoufleerde zucht van
verlichting als het de huistelefoon blijkt
te zijn. Iemand wil iets weten wat nie
mand weet, noch interesseert.
Luitenant Bruinier gaat vertellen over
Engeland en dan vooral over organi
satie en tactiek, ledereen luistert - ie
dereen wil meer weten, ledereen be
seft tekortkomingen. De jongens, die
in Borneo zijn geweest luisteren mee
en vertellen hun ervaringen. Het be
lang van de perfecte waarschuwings-
posten komt weer naar voren. Tide
man hamert op goede radio-verbindin
gen en scheldt de man, die 's morgens
zijn radio verkeerd had afgesteld, voor
de tweede keer uit. Als de delinquent
een ietwat belligerente houding aan
neemt en het doet voorkomen dat die
radio toch maar een toverdoos is, waar
niemand op vertrouwt, ontploft Tide
man.
"Kijk eens, rotjongen - als jij denkt
het zonder radio te kunnen stellen, ter
wijl je nauwelijks je kist in de formatie
kunt houden, dan ben je er naast en
binnenkort een koud lijk. Niet dat me
dat iets kan schelen, eigenwijze don
der, maar jouw kist kunnen we niet
missen - begrijp je dat?"
De rotjongen begrijpt snel en volledig.
Gezien de twijfel omtrent de accuraat
heid van de luchtbeschermingsdienst
gaat Tideman een interceptie-oefening
organiseren. Commando post en staf
komen er bij te pas. Commando - staf
- vage begrippen bij Vliegtuiggroep V.
De commandant vliegt immers voorop!
Maar, neen, - er zijn een heleboel
hogere chefs - zo hoog, zo hoog. Het
lukt het mag! We mogen geoefend
heid en waakzaamheid gaan testen.
Een patrouille gaat voor vijand spelen.
Tideman gaat intercepten. Ik mag in de
tussentijd een beetje Bucker gaan
stunten want het is drie jaar geleden
dat ik een vuile slowroll draaide. Als
ik goed en wel terug ben en volkomen
besef, dat het allemaal niet zo een
voudig is als het wel lijkt, landen de
jagers. Tideman is razend. De helft van
zijn patrouille hoorde zijn radio-orders
niet - de L.B.D. gaf als hoogte: Zeer
hoog, zeer hoog! - terwijl de "vijand"
op vijftienhonderd meter vloog en dus
volkomen gemist werd - en als klap
op de vuurpijl had hij wel de afge
sproken kreet van de "vijand" ontvan
gen n.l.: "Banzai", als totaal bewijs van
het averechtse resultaat-van de oefe
ningen. Besprekingen, besprekingen -
oefenep, oefenen.
Het wordt half februari. Ik ontmoet
agent K.N.I.L.M. uit Singapore in Hotel
Homann waar Luchtmacht-officieren en
Singapore-vluchtelingen een opper
vlakkig intieme sfeer verwekken in de
blackout. De berichten zijn nog zwar
ter dan de blackout buiten. De lucht
alarm sirene begint meewarig te loeien
en de mensen doen stiekem nerveus.
Het deert me niet - ik ben doodop - ik
ga naar bed.
Het is 19 februari - een donderdag,
geloof ik. Sinds een goede week is de
Kapitein van Rest commandant en er
zijn grondige veranderingen in perso
neel en materiaal gekomen. Neen -
niet meer kisten; enkele zijn vervangen
en enige vliegers zijn erbij gekomen.
Sommigen zijn enthousiast, maar de
gemiddelde stemming is van een kwa
liteit als die fles sodawater die te lang
open is blijven staan. Geen versterkin
gen - geen optimisme. Tussen 's mor
gens negen uur en 's middags twee
maken we drie alarmstarts. Het is nu
geconcentreerd-bittere ernst.
Soerabaia is al herhaalde malen zwaar
gebombardeerd, de jagers daar heb
ben een pak slaag gehad maar de A-
merikanen schijnen plotseling succes
te krijgen. Niemand weet hoe of wat.
Batavia is ook al gebombardeerd en
de Bataviasche jagers werden verrast.
Alleen de Luit. Butner verraste op zijn
beurt alle Jappen, 's Middags om een
uur of vier zegt Tideman: "Mannen, ik
voel het aankomen. Als die telefoon
gaat, gaan we allemaal de lucht in. Ga
maar alvast naar die kisten toe, als ik
met m'n arm zwaai - motoren starten".
Het zevende zintuig van Tideman blijkt
volkomen juist te zijn. Alle ingedeelde
vliegers zijn goed en wel bij hun ma
chines of de sirene loeit en Tideman
staat op het balcon van de hangar met
beide armen te zwaaien.
Niemand heeft aansporing nodig. Bijna
gelijktijdig pakken 12 Brewster-moto-
ren en in de ongelooflijke tijd van pre
cies V/2 minuut zitten 12 nijdige Brew-
sters in een uitgolvende gevechtsfor
matie.
Alle ingedeelde vliegers zijn goed en wel bij hun machines of de
sirene loeit
Luchtfoto van het vliegveld Andir in Bandoeng.
13
