erlnnerincjen 3Cetjil
(xv)
VAKANTIE OP BALI
ORIENT TRAVEL VOOR f 2.116,--
alleen retour
AMSTERDAM-«JAKARTA f 1.800,--
De Zusters
Met "Hee, volgende week komen er
zusters. Heb je het al gehoord?", werd
ik op een onprettige manier wakker
geschreeuwd uit één van die heerlijk
verkwikkende middagslaapjes die het
leven in ons Indië zo veraangenaam
den.
Geheel versuft staarde ik m'n wakker-
schreeuwer aan. Vermoedelijk staarde
ik met een vragende blik in m'n ogen
of hij liep over van enthousiasme, dat
weet ik niet, maar wat het dan ook ge
weest mag zijn er was iets dat hem in
herhaling deed vervallen.
"Eerlijk man. Zusters. Volgende
week".
Door die herhaling werd ik pas goed
wakker. "Zusters", zei ik verbaasd
en keek hem nog verbaasder aan.
Ja, wat wil je. Ik kende m'n wakker-
schreeuwer alleen als iemand die
dagelijks met het van-huis-uit- ka
tholiek zijn door he.t leven ging.
Meer niet. En dan staat hij ineens voor
je de komst van zusters aan te kondi
gen met zo'n geestdrift dat je dat met
de beste wil van de wereld niet als
werelds kan thuisbrengen.
"Wat moeten we hier in godsnaam
met nonnen doen", vroeg ik. De stra
lende lach op z'n gezicht verdween op
slag. "Idioot", sprak hij geërgerd, "Wie
heeft het nu over nonnen. Echte zus
ters komen er. Van het Mobile Team
van het Rode Kruis".
"Verpleegsters bedoel je. Zijn we dan
al zo ver heen dat we verpleegd moe
ten worden?"
alles in de vriendelijke stilte van het
bos.
Dat bos eindigde bij het meer, het
beroemde Telaga Patenggan, een die
pe, volgelopen krater, met een eilandje
in het midden. Mijn man was een goed
zwemmer en ging er dus in. Ik bleef
liever aan de kant en genoot in de
schaduw van een grote boom van het
gezicht op het prachtige blauwe meer
met het groene eilandje tegen de ach
tergrond van de bergen rond de Goe-
noeng Masigit. Maar al gauw kroop
mijn man weer op de kant: die zon op
je hoofd is vreselijk vond hij. Zet je
hoed op, raadde ik, want hij had een
topi-kebon, zoals de politie-agenten ze
dragen bij zich, als wij op een tocht
waren. Zo gezegd, zo gedaan en
enige ogenblikken later zag ik de hoed
midden op het meer.
Er waren toen nog geen pondokjes en
andere bouwsels rond de oever ge
bouwd en ook geen toeristen. Het
meer was "van ons" en de zwemmen
de hoed is door niemand opgemerkt.
Heerlijk land van mijn gelukkige her
innering!
ADDIE
"Nee man. Ze komen niet voor ons.
Ze komen hier en in de omgeving po
liklinieken en wij moeten voor de be
veiliging mee", antwoordde hij met
herwonnen geestdrift.
Zijn geestdrift bleek toch wel werelds
te zijn want we namen het allemaal van
hem over. De paar dagen voor de
komst van de zusters werd er in het
peloton over niets anders gesproken
dan over de zusters. Zoiets is be
grijpelijk en niet tegen te houden als
een mannenwereld wordt verstoord
door vrouwen.
Alle gissingen over uiterlijk en inner
lijk van de zusters werden blootgelegd
en kwamen liefdevol ter tafel en een
ieder vormde zich een beeld van een
zuster die de "grote liefde" moest
voorstellen.
We kwamen niet bedrogen uit. Het
waren schatten van meiden. We heb
ben ze leren kennen als echte door
douwers. Niets kon ze weerhouden
om te gaan poliklinieken in de kam
pong. Niet de altijd aanwezige kans op
een hinderlaag. Niet het wegblijven
van de, door de TNI of andere vrij-
heidsstrijdende groepen, geïntimideer
de bevolking. Niets. Was de bevolking
niet op komen dagen dan werd ze
toch op de een of andere manier door
de zusters bij elkaar getrommeld voor
de eerste of verdere medische behan
deling.
En of er nu vijftig of honderd patiënten
waren daar trokken ze zich niets van
aan, ze bleven hun taak tot de laatste
patiënt met hun "grote liefde" doen.
Bij die taak werden wij, meestal vier
man, als de veiligheid enigszins ver
zekerd was - dat constateerden we
aan het gedrag van de bevolking - ook
ingeschakeld.
Wij schreven de patiënten in en hiel
den toezicht op het van top tot teen
insmeren met een zalf tegen scabies.
Potten vol werden er versmeerd. Op
vallend was dat alleen de oudere men
sen last van scabies hadden.
Van de inschrijving van de patiën
ten maakten we, door onze slechte
taalbeheersing, een eenvoudige zaak.
Zoals de naam overkwam in ons ge
hoor werd hij opgeschreven.
De leeftijd werd wanneer die als on
mogelijk werd ervaren door ons ge
schat. De juiste leeftijd zal net als met
de waarheid in het midden hebben
gelegen.
Al het fijne en kundiger werk dat nodig
was voor de herstel- en opknapbeur
ten, van oogdruppel tot en met de
ingreep met het scheermesje, werd
door de zusters verricht met een onge
looflijke moed en werklust. Eén geval
van de ingreep met het scheermesje
kan ik me nog goed herinneren.
Een moeder met een baby op de arm
was aan de beurt. De baby, ik schatte
nog geen jaar oud, had een gezwel op
het bovenarmpje ter grootte van 'n ei.
De geloofwaardigheid van het gezeg
de: ik word er koud van, werd voor
mij een keiharde zekerheid toen de
zuster het scheermesje in het gezwel
zette. Hoe kouder ik werd hoe meer
bewondering ik kreeg voor de moed
van de zusters. Ik had die moed nooit
op kunnen brengen om een scheer
mesje zo te gebruiken.
Twee jaar geleden zag ik de leidster
van het Team terug op de reünie ter
gelegenheid van het 30-jarig bestaan
van de 7 dec. div. te Schaarsbergen.
Veel was ze niet veranderd. Alleen
het ouderzijn lag er bij haar ook wat
dikker op. De stralende blik in haar
ogen verraadde dat ze weer even leef
de in die goeie ouwe tijd uit Indië.
J. BLOKKER
alleen bij
incl. een week airconditioned hotel aan het strand.
U mag onderweg stoppen in
JAKARTA - YOGYAKARTA of SURABAYA, MEDAN en SINGAPORE
Singel 486, Amsterdam, tel. 020 - 23 74 84.
Buiten kantooruren: F. Schirmer, tel. 075- 17 07 80
19
