Ivoor indische
GOUDEN SIERADEN 1
v
C.MER.KJLE
JUWELIER,
I SPUI 167a - DEN HAAG I
TELEFOON 070-60 48 85
AURORA TRAVEL
SERVICE B.V.
pen! Wie moet me anders bij het uit
en aankleden helpen?" Mijn Hollands
verstaat hij natuurlijk weer niet; hij
zanikt maar door dat dit een hotel
voor white people is en dat natives er
niet thuis horen. "Als die vrouw niet
bij me mag blijven, blijf ik hier zelf ook
niet," zeg ik nu maar in het Maleis,
want dat verstaat hij natuurlijk best. Hij
brabbelt in zijn ellendig Engels Maleis
wat terug waaruit ik begrijp dat Koes-
tiah naar de bijgebouwen voor de be
dienden achter het hotel moet. En als
ik naar een ander hotel wil verhuizen,
spijt hem dat, maar dat moet ik dan
zelf maar weten. Die arme Koestiah
natuurlijk alweer in tranen. "Soedah,
Non, ik ga al, ik ga al". "Niets daar
van, je gaat niet," zeg ik. "Wacht maar
eens even." Ik zoek in m'n beursje en
stop de manager een rijksdaalder toe.
Hij kijkt of hij door een labah-labah
gestoken is, wordt rood en wit in z'n
gezicht, drukt Koestiah die rijksdaal
der in de hand en maakt rechtsom
keert. Koestiah wil me die ringgit te
ruggeven, die ze immers niet eerlijk ge
kregen heeft, maar ik zeg in m'n woe
de: "Hou die maar, het is een persèn
van toean Directeur. En pak m'n kleren
maar weer in, want we gaan naar een
ander hotel." "Naar een ander hotel,
Non?" vraagt ze angstig. "Waarheen
dan?" Dat weet ik natuurlijk ook niet;
ik zeg: "Dat zul je wel zien, ik ga nu
meteen naar toewan Kolonel."
Ik heb het van het begin af natuurlijk
verschrikkelijk overdreven van m'n
ouders gevonden om de Kolonel en
mevrouw van Everdonck te vragen
"onderweg wat op me te letten". Be
lachelijk gewoon! Alsof ik nog niet
oud en wijs genoeg was om op mezelf
te kunnen passen! Ik had er tot op dat
ogenblik dan ook voor gezorgd zo ver
mogelijk uit hun buurt te blijven, maar
nü kon hij misschien toch nuttig zijn,
dacht ik. Natuurlijk moest ik het zo
treffen dat hij net z'n middagslaapje
hield; daar deed hij nogal lang over,
zei mevrouw, die me bij de deur in
négligé te woord stond. In alle hotels
in Singapore, overal waar de Engelsen
het voor het zeggen hebben, zou ik
op dezelfde moeilijkheid stuiten, zei ze
en zij en haar man zouden het tegen
over mijn ouders niet kunnen verant
woorden als ik in een ander hotel ging.
"Hoor eens, Henriette, dat kun je ons
niet aandoen." Ik was woest, maar
probeerde me natuurlijk te beheersen.
"Goed, dan niet, mevrouw," zei ik.
Ik kom op m'n kamer terug; daar vind
ik een mandoer, die Koestiah bij de
hand wil pakken en meenemen. "Laat
die vrouw los!" zeg ik; zij stribbelt
natuurlijk ook uit alle macht tegen.
"Mag ik zelfs niet op mijn matje buiten
voor de deur slapen?" smeekt ze hem;
ze kan nu Maleis praten. "Nee, dat
mag ook niet, ik heb perintah keras
om haar naar de bijgebouwen te
brengen," zegt hij tegen mij. "Laat
haar los!" gil ik. Hij schudt koppig het
hoofd. Wat doet Koestiah? Ze geeft
hem de rijksdaalder, die ze nog in
haar andere hand omklemd houdt. Hij
10
kijkt er naar: "Oewang Belanda?"
Aarzelt nog even, laat dan met een
zucht haar pols los. "Nou goed, voor
de buitendeur naar de tuin dan. En
zorg dat de djaga voor de nacht je
niet ziet."
Daar stonden we dan met behuilde
ogen bij elkaar, maar voldaan dat we
het samen toch maar klaargespeeld
hadden. "Weet je wat, Koestiah, we
gaan de stad in," zei ik.
"De stad in, Non?"
"Zo maar wat toeren. Eens kijken wat
er daar te zien valt."
Voor het hotel staan altijd rickshaws
op klanten te wachten. Je kunt als
blanke helemaal niet vrij rondlopen;
die rickshawkerels laten het niet toe.
Als je naar buiten komt, maken ze met
hun gekke hoge wagentjes een kring
om je heen en sluiten je in, zodat je
er niet door kunt. Goed, wij dus samen
in zo'n rickshaw. "Where you go,
Miss?" "Rij ons zo maar wat rond."
Die rickshaw-koelies zijn ook allemaal
Chinezen, mager en pezig en zwartge
brand door de zon. Ze lopen in een
drafje voor je uit; soms vegen ze
even met een smerige lap het zweet
uit hun nek. Een gekke gewaarwording,
hoor: een mens als trekdier, eigenlijk
afschuwelijk, er mankeert nog maar
aan dat je er de zweep over legt!
Maar hier is het heel gewoon; iedereen
maakt gebruik van rickshaws; we kwa
men er tegen waarin een hele familie
bijeengepropt zat: een dikke Chinese
moeder met een stel kinderen en bo
vendien nog hoog opgestapelde markt-
inkopen. Koestiah zat onwennig naast
me; ze kon maar niet begrijpen dat ze
nu met haar Non in een rijtuig zat en
dat ze door een Chinees werd voort
getrokken.
Later heb ik er van mevrouw van Ever
donck nog van langs gekregen. Het
was héél gevaarlijk wat ik gedaan had,
want je weet nooit waar zo'n kerel je
heenbrengt in een stad die je niet
kent. Nou, hij heeft ons weer netjes in
het hotel afgeleverd. We moesten Chi
nese tempels van hem zien, daaraan is
in Singapore geen gebrek, en hij wou
ons ook in een Chinees theater bin
nenloodsen, maar ik had buiten al ge
noeg aan het oorverdovend lawaai van
al die gongs en fluiten en dan nog die
hoge gillende Chinese zangstemmen.
"Rij maar gauw weer door," zei ik.
Koestiah heeft die nacht natuurlijk
tóch bij me op de kamer geslapen.
Tevoren heb ik haar de djaga een
gulden laten brengen. Dat was een
Indiër met zo'n grote witte tulband.
Een Sikh, weet je wel, net als voor
het Hotel der Nederlanden: met zo'n
omwonden zwarte baard en krijgshaf
tig opgedraaide knevels. De dieven
zijn bang voor Sikh's, omdat ze zo
groot zijn en zulke vervaarlijke ogen
kunnen opzetten. De man zat op zijn
hurken te slapen, net als onze oude
kebon wanneer hij 's nachts moet op
passen; Koestiah moest hem eerst
wakker maken.
(wordt vervolgd)
aillllllll!lllllllllllll!lll!IIIIIIIIINIIIIIIIIIIIIII!lllllllllllllllllllllllllllll!lllllllllinl»llll!llllllllllllllllllllllllllll|
Gespecialiseerd in het groeibriljant 1
systeem. Eigen atelier voor het ver- j
vaardigen van briljanten sieraden.
22 krt. en 24 krt. gouden schakel-
armbanden, slangarmbanden, colliers, J
trouwringen, hangers, haarspelden,
oorknopjes en vele andere sieraden.
GEOPEND VAN:
9.30 UUR TOT 17.00 UUR
ZATERDAGS GEOPEND
TOT 16.30 UUR
Met ingang van 1979
's WOENSDAGS de gehele dag
GESLOTEN.
iliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiH
'llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillli
Management:
Ans Fanggidaej-Jongkind
Wim Simon
Vakkundige Voorlichting
voor reizen naar
INDONESIË
Individuele vliegreizen naar
Amerika, Australië, Canada,
Hongkong, Japan, Singapore,
Taiwan en Thailand
Cruises in het Verre Oosten
Reserveringen Greyhound
Reisverzekeringen
Visabemiddeling
Kantooruren:
maandag t/m vrijdag 09.00-16.45 uur
J zaterdag 09.00-12.00 uur
Clauskinderenweg 28
Amsterdam - Osdorp 1018
Tel. 020- 19 93 77 19 93 96
liiiiiiiiiiiniiiiiiiigiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiil
