KIMM Indische spekkoek
HOLLAND, MIJN HOLLAND,
IK VIND JE ZO MOOI.
Aan Dr. Soetjahjo
In mei 1978 ben ik voor de eerste maal
in Nederland gekomen en heb meteen
een winter meegemaakt, die al in geen
tien jaren is voorgekomen. Ik heb een
winter in zijn volle kracht mogen mee
maken.
Wij wonen hier in het Noorden in Ro
den in een ééngezinswoning met een
uitzicht op uitgestrekte weidevelden
en dat werd toen één wit kleed en het
bleef sneeuwen. Ik heb Gods schep
ping in Indonesië steeds bewonderd
om zijn pracht. Maar dit was een nieu
we belevenis en dan kan je slechts
zeggen: "God wat zijt Gij groot."
Maar toen de sneeuw zich meters
hoog opstapelde, leek het of Neder
land er onder begraven zou raken.
Electriciteit, waterleiding, verwarming
raakten in gevaar. En toen kwam de
mens, de "Hollander" in actie. De Hol
lander op zijn best. Hij bevocht de na-
tuur-elementen. Het land, eens onttrok
ken aan de zee, veegden ze schoon
van sneeuw, ijs en water. Direct met
man en macht, zodat het normale leven
zich kon herstellen.
De bewondering voor Nederland en
zijn volk is mij in Ned.-lndië met de
paplepel ingegoten. Ik heb het kunnen
ervaren in deze machtige sneeuw-
periode. Ook had ik ditzelfde gevoel
toen ik door de Benelux en Maastunnel
reed. Hier in het Noorden ben ik al
leen vriendelijke en hulpvaardige men
sen tegengekomen. Van discriminatie
geen spoor, ofschoon mijn huid brons
kleurig is als een stuiver. En de zorg
voor onze bejaarden is perfect.
Indonesië is eindeloos mooi, maar ook
dit land van "mest en modder" heeft
zijn eigen bekoring. Toen in mei, juni,
Rijswijk praalde in haar rozentooi
Rozen, rozen en nog eens rozen langs
alle wegen. En dan de dennen!
Je hebt dennen, die hemelhoog reiken,
maar ook die laag bij de grond blijven.
Dennen met omhooggestrekte takken,
met zijwaarts gespreide takken, den
nen met takken die naar beneden drui
pen en dennen, die een bed vormen.
En dan hun kleuren, varieërend van
diepgroen tot bijna geel en zilver! Zó
mooi!. Een Indo te zijn is bevoorrecht
te zijn. Hij heeft een moederland dat
hem lief is maar ook een vaderland,
waar hij trots op kan zijn.
Nettie van den Dungen Gronovius
Wij wensen Mevr. van den Dungen
Gronovius nog vele jaren hetzelfde
geluk en dezelfde tevredenheid. (Red.)
INDIË, MIJN INDIË
Ik wil aan U schrijven, omdat mijn hart
dit ingeeft. Omdat ik abonnée ben van
Moesson, omdat ik daarom zo blij ben,
omdat ik mij niet verlaten voel, omdat
ik moest achterlaten mijn jeugd, mijn
herinneringen, mijn leven daar in Indië.
Ik werd geboren in 1914 in Bodowoso
en met tussenpozen van verlof naar
Holland en dan weer mijn terugkomst
daar, waar mijn hart ligt. Ik beleefde
de Jappen-overheersing en "de bevrij
ding", ach ja, wat is "bevrijding"!
Ik ging weer terug in 1947 en moest
weg (niet terug) naar het Vaderland!
Zo werd mijn verbondenheid ogen
schijnlijk gebroken. Maar er is iets in
ieder mens, wat nooit verbroken kan
worden, dat is de band met wat dan
ook, dat je zo innig met je hele hart
liefhebt. En dat is voor mij Indië.
Willemien Bronkhorst-Bolsius
Met dankbaarheid en liefde voor
"Moesson".
ALWEER DIE MODERNE SPELLING
Over het gevaar van verwarring in
een Nederlandse tekst van termen in
een phonetisch afwijkende spelling. Ik
acht jullie standpunt m.b.t. Indone
sische namen (historisch element in
gevoerd) aanvechtbaar.
We gaan naar Moskou (eventueel) niet
naar iets in onuitspreekbare Cyrillische
spelling.
Bekend is b.v. het gekke, dat we de
Nederlandse uitspraak van de Engelse
spelling "catchup" voor "ketjap" be
zigden.
In een Indisch eethuisje vroeg een
Nederlandse dame om "akar" (waarop
ze een peen kreeg) en een andere om
"onkom" (reactie??)
Schuld was een in het Nederlands ge
stelde aankondiging van hier bekende
producten als "atjar" en "ontjom" (ge
schreven als acar en oncom).
L.v.d.P.
Over het wel of niet handhaven van
de oude spelling zijn we het in dit blad
al ettelijke keren eens en oneens ge
weest.
Zoveel mogelijk wijzigen we de nieuwe
spelling van Indonesische woorden in
de voor ons meer vertrouwde. In het
bijzonder de c die als tj uitgesproken
dient te worden. De functie van de c
in de bahasa lijkt ons onlogisch, ver
warrend, onaanvaardbaar. Maar wij
mogen onze lezers die de bahasa aan
het leren zijn, of de taal reeds kennen,
niet verbieden de woorden te schrijven
zoals ze geschreven moeten worden.
Hierbij dus - en dan werkelijk voor het
laatst - ons besluit. Schrijf zoals u
zelf wilt, handhaaf voor de stukken
die vóór de overdracht spelen, de
oude spelling, heeft u behoefte om
voor een beschrijving van het huidige
Indonesië de nieuwe spelling te ge
bruiken, dan doet u dat. Wij doen daar
in ieder geval NIET aan mee.
Red MOESSON
ONBERADEN SUGGESTIE
In "Moesson" van 1 maart jl. heeft u
onder de kop "Onberaden suggestie"
een stuk geplaatst dat o.a. door de
omlijsting als prominent bedoeld is. U
reageert daarin op gepeperde uitla
tingen van de heer J. Th. G. Vaessen,
voorzitter van de afd. Limburg van de
V.I.N. Dat is uw goed recht als re
dactie van een Indisch tijdschrift waar
van de inhoud door velen met mij
doorgaans wordt gewaardeerd
Maar zeker niet uw recht is te doen
alsof u schrijft namens de gehele In
dische gemeenschap in Nederland. En
daarbij te suggereren dat die gemeen
schap (als geheel!) een extreme loya
liteit zou koesteren. Loyaliteit (jegens
wie!) die haar alles doet slikken.
Het merendeel der Indische Nederlan
ders zal in grote of in mindere mate
loyaal zijn en niet déloyaal, naar ik
meen te weten. Zelfs niet na de vele
bedroevende ervaringen sinds het eind
van de Pacific-oorlog. Zelfs niet na
30 jaar gehakketak over 42 maanden
salaris. Maar zou het niet zo kunnen
zijn dat voor velen eens de maat vol
is?
Ik denk dat u erg geschrokken bent
van het woord "gewelddadig" en daar
om moge ik u verwijzen naar het or
gaan van de Vereniging van Indische
Nederlanders, "Onze Koers", jan./febr.
'79, pag. 5 waarin u, bekomen van de
schrik, een juiste interpretatie van
Vaessen's waarschuwing vindt.
F. B. E. SOENTKEN,
vertegenwoordiger V.I.N.
Amsterdam
Wij hebben niet gedaan alsof wij
schreven "namens de gehele Indische
gemeenschap" toen wij constateerden,
dat de Indische Nederlanders de meest
loyale bevolkingsgroep in Nederland
vormen, doch eenvoudig een feit ge
constateerd.
Dat betekent natuurlijk niet, dat de
Indische groep "extreme loyaliteit zou
koesteren, die haar alles doet slikken".
Waar haait de inzender die conclusie
vandaan?
Wanneer onze briefschrijver ons het
aan het slot van zijn brief aangeduide
citaat uit Onze Koers had toegezon
den, zouden wij dat gaarne hebben af
gedrukt, maar wij beschikken niet over
het tijdschrift.
Voortaan alstublieft wat vollediger zijnl
JHR.
Stort 16,50 op giro 158225 en
U ontvangt een spekkoek van
ca. 500 gram, in speciale ver
pakking, franco thuis.
"KIMM", Joh. Verhulststraat 98
Amsterdam-Z. Tel. 020 - 72 84 61
8
