ga zo maar door.
Gaan we naar Kranggan toe dan staat
daar het Kranggancomplex, bestaande
uit de Krangganbioscoop en het nieu
were Capitol-theater.
Deze theaters zijn gesitueerd aan een
groot geasfalteerd plein, dat groten
deels langs de Krangganbioscoop ligt
en waarop aan de straatzijde langs
het trottoir de auto's van de bezoekers
konden worden geparkeerd.
Kranggan- en Capitoltheater staan L-
vormig tegen elkaar. Het Kranggan-
theater staat met haar langste zijde
naar de straat toe gekeerd. Langs de
ze zijde loopt een brede overdekte
overloop waaronder de bezoekers in
regentijd droog uit hun voertuigen
konden stappen. Op de linkerhoek
hiervan is het kaartjesloket, met de
rug naar de bioscoop toe staande.
Rechts kwam men uit in een soort
foyer met zitjes, waar bezoekers kon
den wachten en waarop haaks het
Capitol-theater aansloot.
Het Kranggan-theater kon men betre
den via drie deuren, die op de over
loop uitkwamen. Aan de andere zijde
van deze zaal was geen muur. Alles
was open en keek men uit op een bin
nenplaatsje tussen deze bioscoop en
het Capitol-theater, dat door deze za
len werd ingesloten.
Dit heeft men gedaan om de frisse
avondlucht vrijelijk binnen te laten ko
men, want het kon zeer warm wezen
in een bioscoop met gesloten deuren.
Daarom kreeg Capitol later een air
conditioning-installatie die gevoed
werd met hele staven ijs, zo uit de
ijsfabriek. Het was heerlijk koel bin
nen, soms moest men zelfs een dun
vestje omdoen. Maar als men daarna
dan weer buiten kwam na de voor
stelling dan was het "Awas pilek"
door het plotselinge temperatuurver
schil.
In het Capitol-theater werd de eerste
"Talking picture" vertoond, n.l. "The
singing fool" met Al Jolson. Het was
eigenlijk geen sprekende film in de
zin van het woord, de tekst verscheen
nog op het doek als bij de zwijgende
film, alleen de songs die Al Jolson ten
gehore bracht waren lip-synchroon
na-gesynchroniseerd. Maar* dit was
toentertijd al iets ongehoords. Nog
nooit had men iemand vanaf het witte
doek horen zingen! Dit veroorzaakte
natuurlijk een enorme stormloop van
het publiek, ledereen wilde getuige
zijn van dit nieuw soort wonder. Het
verhaal op zich zelf was zo melo-dra-
matisch dat praktisch iedereen erdoor
"aangedoet" was.
Snikkende dames met dikke ogen
waaruit hete tranen biggelden van
ontroering, zich haastig herstellend als
aan het einde van de voorstelling de
lichten weer aan gingen, nog even met
hun zakdoekje langs de ogen strijkend
en neusje snuitend. En recht voldaan
ging men weer huiswaarts om thuis
aan familie, vrienden en kennissen te
gewagen van deze nieuwe belevenis.
Het Kranggantheater was een ouder
gebouw met minder comfortabel in
terieur. De lagere rangen hadden ge
wone eetkamerstoelen, dicht op el
kaar in lange rijen geplaatst. De ho
gere rangen hadden wat beter meu
bilair bestaande uit ouderwetse houten
stoelen met armleuningen en rieten
zitting. Ook was het zicht op het witte
doek er niet overal even best, doordat
er niet veel verhogingen waren en het
scherm tamelijk laag was opgesteld.
Maar dit betrekkelijk ongerief nam
men om er toch werkelijk goede films
te komen zien. Trekpleisters vormden
o.a. het fenomenale danspaar Ginger
Rogers en Fred Astaire. Wie herinnert
zich "Top hat" niet? En ook het su
blieme zang-duo Jeanette Mac Donald
en Nelson Eddy met o.a. "Maytime".
De eerste grote tekenfilm van Walt
Disney "Sneeuwwitje en de zeven
dwergen" werd hier. ten doop gehou
den en was een enorm succes. Ook
de detective "Charley Chan" vertolkt
door Warner Oland vond hier terrein
om zijn deducatie- en combinatie-ta
lenten te demonstreren. Na de dood
van Warner Oland werd deze figuur
vertolkt door Sydney Toler.
Dan hebben we nog de blonde sex-
bom May West met haar lijfspreuk:
"Come up and see me sometimes".
Het koude zweet kon men langs zijn
lijf voelen lopen bij het aanschouwen
van de koning van alle griezels: Boris
Karloff die de mensen de stuipen op
het lijf joeg als Frankenstein, het mon
ster. De eerste Frankenstein-film zou
vertoond worden. In alle superlatieven
werd deze angstwekkende en hui
veringwekkende griezelfilm tevoren
reeds in de dagblad-advertenties aan
gekondigd. Men mocht deze film al
leen op eigen risico komen zien, men
sen met een zwak hart werd afgeraden
dit monsterproduct te aanschouwen.
Mijn nicht was daardoor erg nieuws
gierig geworden maar tevens ook
weer doodsbenauwd om die film te
zien. Toch was ze een groot film-lief
hebster. Ik vroeg haar of ze zin had
om samen met mij er heen te gaan.
Het leek wel alsof de schrik haar om
het hart sloeg, wat een heftige weige
ring tot gevolg had.
Maar na een tijdje overwon toch haar
nieuwsgierigheid. Schuchter maar te
gelijk ook wat angstig stemde ze ten
slotte toe, met heel veel twijfels in
haar hart.
Na veel vijven en zessen was het dan
zover dat we bij het Kranggantheater
waren gearriveerd alwaar ze schoor
voetend met klamme handen en bon
zend hart toch nog onzeker de zaal
betrad en onze zitplaatsen innamen.
Nu zaten we net zó, dat achter onze
rij stoelen een houten beschot liep ter
hoogte van de stoelen als afscheiding
naar de volgende rang.
De lichten gingen uit en het werd op
merkelijk stil in de zaal alsof men in
angstige spanning wachtte op de din
gen die gebeuren gingen. Na het
nieuws en enkele korte voorfilms ver
scheen dan toch eindelijk de film
"Frankenstein" op het witte doek.
Mijn nicht hield zich krampachtig aan
mijn arm vast en zocht met haar vin
gers woelend steun aan mijn mouw,
die ze bijkans verscheurde. Als er een
spannende scene verscheen wend
de ze haar hoofd af en zei ze: "Ik wil
niet zien! Ik wil niet zien!" Maar toch
met één oog melirik naar het witte
doek! Het hoogtepunt werd bereikt
toen het monster tot leven zou worden
gebracht. Men kon een speld horen
vallen, iedereen keek ademloos en
met kloppend hart en gespannen ze
nuwen naar de griezelige handelingen
op het witte doek.
Iemand, die achter ons zat, was waar
schijnlijk zo geëmotioneerd geraakt
dat hij zijn schoen met een harde trap
tegen het houten schot achtér ons
deed klappen waarmee hij een gewel
dig knal-effect veroorzaakte in de
doodstille en tot op het bot gespannen
(lees verder volgende pagina)
Het Capitol-theater (rechts) en daarnaast de Krangganbioscoop (links).
19
