WELKOM TB VIS (Jakarta) -II-
Wij stonden buiten.
Afhalers? Frans en zijn vrouw Gwee waren er met de auto. Na onze barang
in de kofferruimte geperst te hebben en vervolgens onszelf op de zitbanken,
reden we de stad in. Weerzien met Jakarta.
(Vervolg: "Verovering Fort Prins Hendrik")
wel waard. Maardenk er aan, dat
ik mijn best zal doen!"
Het evenement zou een week later
plaats vinden en ik ging meteen naar
de agent van het Soerabajasch Prau
wenveer. "U moet", zei ik tegen hem,
"in verband met het jaarlijks spiegel
gevecht ter verovering van Fort Prins
Hendrik, me zus en zoveel prauwen
leveren, Met zus en zoveel van mijn
schutters, die goed verborgen dienen
te zijn, dient u in de middag van die
dag uit te varen tot de prauwen buiten
het gezicht van de kust zijn. U moet
die expeditie leiden. Om zo laat keert
u terug en koerst met de prauwen naar
het fort. Het overige zal ik regelen,
maar u mag niemand een woord ver
tellen over wat we hier besproken heb
ben".
Wel, ik trof mijn verdere maatregelen
en het werd een strijd zoals men ge
wenst had. Er werd het nodige vuur
werk en de nodige knallen geleverd
door onze geweren en geschut en on
ze vuurpijlen tijdens de schijnaanval op
de voorzijde van het fort, dat braaf
terugschoot. Maar tijdens al die herrie
naderden van de zeezijde mijn overige
schutters. De afspraak met de com
mandant van het fort was, dat als de
schutters binnen wisten te komen het
fort als door hen veroverd zou worden
beschouwd.
De prauwen naderden onopgemerkt en
zij landden onder de privaten van de
soldaten, die aangebracht waren aan
de achterkant van het fort. Daar ont
scheepten de schutters zich, hesen
zich op en kwamen zo in het fort. Nóg
steeds merkte niemand hen op, daar
aller aandacht gericht was op de strijd
aan de voorzijde. Later is mij het ver
haal verteld. Een viertal schutters,
waaronder een rasechte Amsterdam
mer, begaf zich naar een der wacht
posten. De man keek in de lucht en
was verdiept in het schouwspel dat de
vuurpijlen opleverden. Een van de vier
greep hem vast en fluisterde hem toe,
de hand op 's mans mond houdend:
"Diam, atau saja boenoe loei" (Stil of
ik dood je). De aldus aangegrepen sol
daat was verlamd van schrik en liet
zijn geweer vallen. Dat gekletter hoor
de een luitenant die niet ver van hem
af stond. Hij kwam aanlopen maar be
sefte niet wat er gaande was. En daar
op kwamen de historische vraag en
het even historische antwoord.
De luitenant vroeg: "Wat heeft dat te
betekenen?"
De Amsterdammer gaf breed grijnzend
het antwoord. Hij zei:
"We binne van de schijterij, luit, en
we binne binne".
Zo werd Fort Prins Hendrik op die
gedenkwaardige avond door de schut
terij veroverd en verdiende ik mijn kist
bier", lachte de oud-overste, die het
uiteindelijk bij de ijsfabriek Brengóló
tot directeur bracht, daar twintig jaar
werkte, en ook daar een pensioen ver
diende.
RIJKLOF VAN GOENS
Was dit Jakarta, een Indonesische
stad, of waren we ergens in New-
York of Chicago verdwaald? Torenho
ge kantoor- en bankgebouwen, enor
me hotels en een verkeer om knetter
gek van te worden. Dit is een heksen
ketel en niet meer normaal te noemen.
Onafzienbaar lange files van honder
den, zo niet duizenden auto's van aller
lei soort, vorm, kleur en bouwjaar,
jeeps, Landrovers van Russische en
Engelse makelij, Colts, pick-ups, Be-
mo's, om nog maar te zwijgen van
rentengs knetterende, voornamelijk Ja
panse brom- en motorfietsen, alles rij
dend in een laaghangende, konstant
blauwe wolk van benzine- en olie uit
laatgassenOm er gek van te
worden.
Zouden de geweldige kapitalen, nu
uitgegeven aan deze vehikels, niet be
ter besteed kunnen worden aan de
modernisering en uitbreiding van b.v.
een riolering- en afwateringsstelsel?
Want dit Jakarta wordt jaar in, jaar uit
geteisterd door banjirs. Er vallen ook
steeds veel slachtoffers, terwijl de
grootte van de materiële schade e-
norm is. Ik denk dat men vergeet, dat
dit een stad is met 6 miljoen inwoners,
terwijl het afwateringsstelsel er een is
berekend voor 60.000 mensen. Er
wordt wel iets gedaan aan het schoon
maken van de riolen, maar m.i. lang
niet genoeg. Ik ben er op 17 september
l.l. in de ialan Wahid Hasyim bij ge
weest, toen van deze straat de onder
grondse afvoerleidingen en putten wer
den leeggehaald. De naar boven ge
brachte rommel werd niet direct afge
voerd, maar rustig op het trottoir (of
wat daar voor doorging) gedeponeerd.
Brokken beton, stukken ijzer, kippe
gaas, kei- en bakstenen, het geraamte
van een in elkaar gedraaide fiets
oude autobanden, boomtakken, einden
hout, maar vooral bergen zwarte, stin
kende mdder. Als je al deze rotzooi
ziet, vraagt men a.h.w. om moeilijkhe
den. En inderdaad. Nauwelijks was ik
terug in het land van mist, mest en
vieze koude regen, of ik hoorde over
de radio vertellen: "Overstroming in
Jakarta. Het water staat hier en daar
1 meter 80 hoog. Zoveel mensen ver
dronken, zoveel mensen dakloos". Het
is verschrikkelijk, maar wel logisch.
Die eerste avond maakte ik op ons lo
geeradres kennis met ene heer de
Raadt, ex Soerabayaan en neef van
onze onvergetelijke Herrit, de motor-
duivel. Welnu, als twee Soerabayanen
gaan praten over "hun" stad en "hun"
Herrit, dan is het einde nog niet in
zicht. Een interessante kerel, die me
neer de Raadt. Eerst Nederlander, na
de oorlog Warga Negara Indonesia,
toen geëmigreerd naar Hawaii, werd
Amerikaans staatsburger, nu terug in
Indonesia om in Jakarta een restaurant
te beginnen.
Om half elf eindelijk naar de badka
mer, een echte met een heuse mandi-
bak en gajoong. Neen hoor, ik ben
BESLIST NIET IN de bak gesprongen,
maar heb het water via de gajoong over
me heen laten kliederen. Verrukkelijk
man! Dat doet een mens goed! En
toen naar bed.
Zonder klamboe en zonder goeling.
Gek!
De volgende morgen vroeg opgestaan
en vanaf het balkon een uitbundig
bloeiende kambodjaboom bewonderd.
Spierwitte bloemen. Daarna ontbeten
en de stad in om travelercheques te
wisselen.
Jakarta is een prachtige dierentuin rijk.
Moet U beslist het verblijf van de tij
gers bezoeken. Een stukje nagemaakte
jungle, net echt, omgeven door een
brede, diepe gracht. En tussen 't struik
gewas en laag geboomte sluipen de
mooiste wilde dieren, welke op aarde
bestaan: Sumatraanse koningstijgers.
Dat ik er met mijn filmcamera op ge
mikt en geschoten heb, is natuurlijk
duidelijk. En verder is deze dierentuin
een bezoek overwaard. Alles is ruim
opgezet en uitstekend onderhouden,
's Avonds toeren met Frans en Gwee.
Frans, een rasechte Jakartaan, weet
precies waar de verrukkelijkste satee
kambing en de heerlijkste babi pang
gang wordt geserveerd. (Eh Frans,
wanneer gaan we er met de 30-06 op
uit?)
Op Uw reisprogramma mag beslist ook
niet ontbreken enige tijd door te bren
gen in Toko Sarinah. Je kijkt je ogen
uit man! Producten van de jonge In
donesische industrie, juwelen, prach
tige sierstenen, batik- en zilverwerk en
nog veel meer is daar te kijk en te
koop. Gebruik straks bij de uitgang
eens een warm, spotgoedkoop, maar
zeer smakelijk worstebroodje
Ada apa lagi?
Er scharrelen op de hoeken van som
mige slecht verlichte en nogal ruig
begroeide Jakartaanse wegen nogal
wat wonderlijke figuren rond; Indone
sische jonge mannen, die compleet ge
schminkt en uitgedost in vrouwenkledij,
met uitnodigende gebaren seksegeno
ten trachten te verleiden met hen mee
te gaanDaar ook al! Ajo, toeroet
sama saja dong I I I
Jelahjerot!
Jakarta is een interessante stad. En
na alle belevenissen zochten wij op
een prachtige morgen station Gambir
op, stapten daar in een trein, die ons
zonder mankeren naar Bandung
bracht.
G.H.B.
(wordt vervolgd)
29
