wat te vragen, ik weet niet meer wat,
maar ik weet wel dat het net was alsof
de Pasha met die baard er aan kwam,
zo had ze zich met die parfum uit dat
flesje ingesmeerd, dat John me ge
geven had. "Daar komt Cleopatra zelf
al, geloof ik," zei Dick. Ik wist me geen
raad. "Koestiah, heb je die hele bottel
minjak wangi over je heen gegoten?"
"Mocht dat niet, Non?" vraagt de suf
ferd me. John was midden in een
woord gestokt; hij stootte een spot
tend lachje uit, stond op en liep weg.
Achteraf begrijp ik natuurlijk wel dat
ik hem dodelijk beledigd heb door dat
flesje aan Koestiah te geven. Ik had
het niet zo bedoeld; ik wou alleen
maar geen cadeautjes van hem aan
nemen, niet dèt soort cadeautjes ten
minste. Nou ja, nu is hij boos op me
en het zal de hele reis ook wel niet
meer goed tussen ons worden. Voor
mijn part, hoor!
In Alexandrië ben ik met mevrouw van
Everdonck kleren voor de Hollandse
winter gaan kopen; het begon trou
wens al wat frisser te worden. Terwijl
we in de Grand Bazar du Khédive of
zoiets het een en ander voor mij uit
zochten: een warme rok van dikke
stof, een wollen sjaal en zo, miste ik
John wel, want die zou me vast ge
steund hebben als ik iets anders wilde
dan wat mevrouw geschikt voor mij
vond. Er was bijvoorbeeld een schat
van een hoedje waar ik m'n ogen niet
van af kon houden: met een grijze
bontrand, een krans van fluwelen
pensées en van achteren een lange
zilveren sluier - mevrouw vond hem te
wuft voor me, ik was tenslotte geen
Parisienne, zei ze, zoals die in onbe
hoorlijke Franse romannetjes beschre
ven werdenhad zij die dan gele
zen? Ik ben bang dat ik met de vré
selijkste kleren aan m'n lijf in Holland
aankom, allemaal even saai en stijf,
ik ben tensotte nog geen tachtig. Ik
heb er echt het land over, maar wat kon
ik doen? Mevrouw heeft iets zo over-
heersends en duldt geen tegenspraak.
Ze voelt zich tegenover Papa en Mama
verantwoordelijk voor me, zegt ze
maar steeds; de ouders van Pieter
mogen geen verkeerde indruk van hun
toekomstige schoondochter krijgen.
Oef!
John was met Louisa gaan inkopen en
met een Engels meisje dat in Alexan
drië aan boord is gekomen, Kathie
heet ze geloof ik. Ze doet nogal uit de
hoogte, haar vader is Gezant in een
van die Arabische landen daar in de
buurt, vertelde Louisa me. Ik vind er
niet veel aan: ze is roodblond met
zonnesproeten en van die fletse blau
we totok ogen, maar John is bijzonder
op haar gesteld volgens Louisa. Nou
ja, die wil me natuurlijk alleen maar
jaloers maken. Jaloers! Van mij mag
hij, hoor! Misschien hoeft hij nu niet
eens meer naar Engeland om daar
een vrouw te zoeken! Dan kan hij
straks meteen weer omkeren!
Ik heb het hier aan boord overigens
zalig, hoor. Een véél mooiere hut dan
op de 'Prince Albert'. Die moet ik na
tuurlijk wel weer delen met Louisa,
maar dat heeft tenminste het voordeel
dat ik nog eens wat te horen krijg
over alles wat er op de 'Queen Victo
ria' gebeurt. Ze begint ook telkens
weer over John, want daar is ze dik
ker mee dan ooit, maar dan zeg ik
meteen: "Zullen we het nu eens over
iemand anders hebben?" Nou ja, wat
kan het me eigenlijk ook allemaal
schelen?
We krijgen hier elke avond een echt
diner voorgezet. En 's ochtends na
tuurlijk het Engelse ontbijt: bacon and
eggs, toast, sages, weet ik wat alle
maal. Ik geloof dat ik nooit meer een
ander ontbijt wil later, als ik weer op
Java terug ben. Zat ik er maar weer,
dacht ik vannacht ineens toen ik niet
kon slapen. Gek, hè?
Er is ook een scheepsorkestje, dat
een paar keer per dag speelt, zoals bij
het eten. En na het diner wordt er
gedanst. Ik dans nogal veel met Dick
en met een paar Engelse officieren,
die ook in Alexandrië aan boord zijn
gekomen, bijzonder aardige jongens.
Misschien zou ik het wat minder moe
ten doen; mevrouw van Everdonck
heeft natuurlijk alweer tegen me ge
preekt: "Je bent verloofd, Henriette,
denk daar toch een beetje aan." Ja
goed, ik ben verloofd, maar moet ik
daarom als muurbloempje langs de
wand blijven zitten terwijl John met
Miss Freckles danst, zoals Dick haar
noemt? Dick en Freddie zijn gelukkig
helemaal aan mijn kant.
Nou heb ik je het ergste nog niet ver
teld: ik kan het haast niet op papier
krijgen. John en juffrouw Zonnesproet
zijn óók in diezelfde bazar geweest en
wat moet ik zien? Die hoed! Mijn
hoedje! John zal wel gezegd hebben:
"Koop die maar."
Ik schei voor vandaag maar weer uit.
De etensbel gaat en als ik aan die
hoed op haar kop denk, kan ik van
woede m'n pen haast niet meer vast
houden. Die Kolonelse zou ik wel
kunnen vermóórden! Zij met haar on
behoorlijke Parijse romannetjes!
tussen Malta en Gibraltar
10 december
In Malta mochten we niet aan wal. Een
tegenvaller! Maar omdat we uit Egyp
te komen, zijn we "besmet", begrijp
je? Met cholera, pokken, gele koorts,
ik weet niet wèt allemaal; ik moet je
zeggen dat ik daar in CaTro geen
ogenblik aan gedacht heb, al werden
we gewaarschuwd tegen drinkwater en
ongekookte groente en zo. Onze
"Queen Victoria" moest in Malta de
gele vlag hijsen en alles wat mocht,
was in een sloep zo'n beetje in de
haven rondvaren, óók alweer met een
gele vlag; aan de wal konden we doe-
delzakmuziek horen en in de verte za
gen we Schotse soldaten. Soldaten in
rokjes!
In het quarantainestation was wel een
bazar die we konden bezoeken als
we wilden, maar ze hadden er niet
veel zaaks; ik kocht voor Koestiah een
popje in Schotse dracht, nog voor
Sinterklaas - dat was aan boord niet
gevierd, want de Engelsen hebben
geen Sinterklaas. Wél Kerstmis, dat is
zo te zeggen hun Sinterklaas. Op die
bazar mochten we nergens aankomen,
stel je voor; je moest aanwijzen wat je
wilde kopen en dat werd je dan met
een tangetje aangereikt! En of we het
geld dan maar in een bakje met water
wilden gooien. Ik had nog willen zeg
gen: "Jullie denken geloof ik dat we
schurft hebben," maar ik wist niet zo
gauw wat schurft in het Engels was.
Koestiah natuurlijk dolblij met haar
"persèn": een popje van een toewan
belanda! Ze bedankte me er duizend
maal voor en kan het niet afwachten
om het straks in Batavia aan kebon en
kokkie te laten zien. Ja, die Koestiah!
Ze loopt nu in haar wollen cape met
capuchon rond, géén gezicht, en strom
pelt wat ongelukkig in schoenen die ik
in die bazar in Alexandrië voor haar
heb gekocht; ik moest toen wel man-
neschoenen nemen en niet eens zo'n
kleine maat, omdat ze zulke platte
voeten heeft en haar tenen zo ver uit
elkaar staan. Niet dat ze er zich niet
erg mooi in vindt, hoor!
Ze is natuurlijk weer erg ongelukkig
daar beneden: het personeel - nu al
lemaal Engelse stewards en stewar
dessen - lacht haar uit, zegt ze; alleen
de dobi, de Chinese wasbaas, is aar
dig voor haar. Een al wat oudere man,
ik zag hem laatst en heb hem toen
maar wat toegestopt, hij lachte tegen
me en gaf me in zijn gekke Engels te
verstaan dat hij zich wel zo'n beetje
over Koestiah ontfermen zou; ze mocht
hem wat helpen, als ze wilde. Met ge
volg dat ze soms niet op tijd is om
mij te helpen aankleden. Nou, in elk
geval zie ik haar dan niet in tranen,
zoals op andere morgens.
Ja, 's avonds wordt er dus gedanst,
voor zo ver de ruimte aan dek het toe
laat. Walsen is in Europa ook de grote
mode, schijnt het, net als bij ons, en ik
dans met Dick en die paar jonge En
gelse officieren voor het vaderland
weg, ik ben met Dick al eens bijna
tegen John en zijn Miss Peenhaar aan
gebotst. "Pardon," zei ik en hij zei ook
"I beg your pardon", maar zij keek
me aan met een blik alsof ze me onder
de grond wenste!
(wordt vervolgd)
HOTEL "DE RUITER" HOUTHEM
bij Valkenburg (Z.L.). St. Gerlach 43
tel. 04406 - 4 03 18.
Riant uitzicht op het Geuldal
doet denken aan de mooie rustige om
geving van de Preanger
Zeer geschikt voor diegenen die op me
disch advies een rustkuur moeten onder
gaan.
Met dieet-patiënten wordt rekening ge
houden
Alle kamers centraal verwarmd en voorzien
van warm en koud stromend water.
Prijzen per persoon en per dag; incl. be
diening en B.T.W. Logies met ontbijt
f 25.p.p.p.d. Half pension f 35.p.p.
p.d. Kamer met douche en toilet, logies
met ontbijt f 35,p.p.p.d. Kamer met dou
che en toilet half pension f 45,p.p.p.d.
10
