POIRRIE
PIEKERANS BIJ DE "PIEKERANS BIJ EEN VOORPLAAT'
De voorplaat? De voorplaat is van het
sadopaardje dat zich te goed doet aan
een koele dronk na een lange, warme
rit. Je kunt het zweet op zijn hals zien
staan. Tjalie schreef er, je kon erop
rekenen, een rake schets bij waarin hij
het geduld en de geestkracht van het
sadopaardje beschreef en hoeveel het
dier een deel was van ons leven,
daarginds, een mensenleeftijd geleden.
Hoe vaak zaten we niet achter zo'n
sjokkend dier, voor een korte of soms
hele lange rit. Vooral tijdens de bezet
tingstijd toen de sado of "dokkar"
zoals we het in Malang noemden, zo
wat het enige vervoermiddel was. Snel
ging het niet, maar toen snel genoeg
voor ons. Je had volop de tijd om
om je heen te kijken en (al dan niet)
allerlei dingen in je op te nemen. Je
keek naar het paard dat zo geduldig
kilometer na kilometer weg klip-klopte,
z'n kop wiegend van links naar rechts,
in een soort zelf-hypnose, het gerinkel
van de belletjes aan zijn tuig constant
in z'n oren. Als de rit lang genoeg
duurde raakte je als passagier zelf
bijna gehypnotiseerd van het "tjring-
tjring" en 't klip-klop-klip-klop. Over
luchtvervuiling toen maakte niemand
zich druk, luchtvervuiling betekende
grote hilariteit, gezond dus. Het paard
je zonder dat het 't zelf wist, was erg
voornaam; hij verplaatste ons van hier
naar daar en zonder hem kwamen we
meestal niet erg ver.
En toen kwam de auto, en het sado-
paard had voor ons zijn tijd gehad.
Met de auto ging alles veel sneller en
kwamen we veel verder en je had
zoveel minder tijd nodig. Het hele
levenstempo versnelde en we hadden
daar veelvuldig voorkomen. Deze heb
ben, net als fazanten voor de voeten
van de jager, de schrikwekkende ge
woonte net op het laatste ogenblik,
voor de boeg van de boot uit het water
te voorschijn te komen en dan door
roeringen van de staart en tegen de
golven ketsend, met grote snelheid en
over grote afstanden, zich boven het
water voort te bewegen. Een keertje
zo'n beest ge"clocked" hebbend; 80
km per uur! Die spierinkjes, die onder
de kust in scholen voorkomen, hebben
veel plezier in het leven. Niet alleen
springen ze tot grote hoogte uit het
water, waarbij ze soms in de boot
vallen en dankbaar aanvaard worden
als aas voor grotere vissen, maar op
een ochtend, uit de slaap komend, zag
ik talrijke van die visjes sprongetjes
maken over een drijvende polyethelene
lijn, die ik aan de wortel van een grote
boom had vastgemaakt. Mijn ogen
eerst niet gelovend en denkend, dat
ze op weg naar het een of ander, dat
touw alleen maar als een hindernis
"namen", zag ik al spoedig, dat dat
niet het geval was en dat ze met de
meest luie bewegingen echt van de
ene naar de andere kant en weer te
rug sprongen met een flick van hun
18
noch de tijd noch het geduld meer om
in de dokkar van hier naar daar te
komen. Dat was niet meer praktisch
toch. En nu is de auto koning, en wij
des auto's nederige onderdanen.
Doorlopend zijn wij in beweging, steeds
maar, van hier naar daar en weer te
rug. Onze horizon is zoveel wijder en
nu reiken we zelfs verder dan die
horizon. Wij hebben het vliegtuig, dus
we gaan nog sneller, nog verder. En
dit is zoals het hoort. Dit is "groeien",
"vooruitgang", een mens wordt niet
verondersteld stil te staan, hij moet
mee met zijn tijd of anders hopeloos
achterop raken. Dus zijn wij allemaal
continu in beweging, snel, sneller,
snelst, wie wil achtergelaten worden?
Het verwonderlijke van dit alles is dat
het millenia heeft geduurd om van
het wiel tot het sadopaard te komen,
en dat het nog geen honderd jaar ge
duurd heeft om van dat sadopaard tot
op de maan te komen, waar we nota-
bene nou alweer tien jaar geleden
rondreden in een vreemdsoortig ve-
hiekeltje. Denk daar maar eens over
na. En de tijd ligt niet zo ver in het
verschiet dat we het universum zullen
veroveren en tot onze vaste woonplaats
zullen maken. Er zullen dan mensen
zijn die nog nooit op onze planeet, de
Aarde, zijn geweest en die vanuit hun
kunstmatige woonruimte alleen, maar
een prachtige blauwe schijf zien in de
verte. Ik kan ze horen zeggen tegen
een nieuwe generatie: "Dat is nou de
Aarde waar je voorouders vandaan
komen, het werd te klein dus bouwden
ze grote ruimtevaartuigen en gingen er
weg en daarom zitten wij nu hiér. De
verhalen over hun vervoersmiddelen
toen zijn niet te geloven. Ze hadden
o.a. wat ze een 'sadopaard' noemden.
Wacht, ik zal je er even een plaatje
van laten zien
J.L.
zullen
onze
kinderen het
mogen
beleven,
dat hier
straks
indruk
wekkende
kerncentrales
en
prachtige
flats
'V/S
staart en ze dus echt aan het touwtje
springen waren. En waarom ook niet?
De schaduw van de over het water
hangende bomen, het heldere water
zelf met de talloze rotsblokken, de koe
le bries en de opkomende zon, vorm
den een kombinatie, waarbij ik zelf
wel wou springen en dansen. Een god-
gezegend oord, een waar paradijs. En
toch lachten de mensen niet.
Tot slot van dit artikel en misschien als
een paradox, wil ik opmerken, dat ik
nooit meer per openbaar vervoer en
ongewapend, die contreien ga bezoe
ken. Volgens mij gaan we weer hard
toe naar een tijdperk, waar het ont
vangende land, eerst een paar gijze
laars moet inleveren om je eigen veili
ge thuiskomst te waarborgen. Als je
nagaat wat jezelf hebt meegemaakt en
van anderen hoort: bv. twee Indone
sische gastarbeiders werden in Arabië
opgepakt, beschuldigd pooiers te zijn.
leder ontving zoiets als 50 stokslagen
in het openbaar, wat zoals een van die
Indonesiërs opmerkte: "Malu dan sa-
kit". Vervolgens werd de kist, waarin
zij al hun bezittingen en overgespaard
geld hadden, "nagestuurd" en ver
dween vervolgens of op het vliegveld
van Bangkok of Singapore. Wie Indo
nesië bezocht heeft, weet, dat ook
daar de willekeur duidelijk merkbaar
is: de verplichte "sumbangan" aan een
of andere vereniging bij het halen van
een officieel papiertje, enz. enz.
Daarom: een pleidooi voor ieder land
om een internationale politiemacht en
gerechtshof op te richten, die alle ge
schillen met vreemdelingen behandelt.
Het is toch te gek, dat een Arabier, die
hier een moord begaat in Nederland
drie of zes jaar gevangenisstraf krijgt
en een vreemdeling, die in Arabië een
broodje steelt, de hand wordt afge
hakt. Echter, de regeringen kennende,
zou nog eerder in Nederland het han
denafhakken in zwang komen, dan dat
voor een moord in Arabië drie jaar
wordt gegeven. A. F. v. H.
P.S. Veel mensen zullen zich misschien
afvragen, wat voor "business" ik dan
wel in Thailand had. Welnu, zoals uit
mijn vorig artikeltje kan worden opge
maakt, wordt een mijt gevormd door
het samengroeperen van vrij levende
bacteriën. Wat voor een mijt geldt,
geldt ook voor een mens. Dus, waar ik
naar op zoek was, was een plekje in
het bos, waar een groep bacteriën
bezig was een mens te vormen I
