BALI EN DE DIEREN
BALI, DIEREN EN TOURISTEN
6
We zijn teruggekomen van een reis
naar Indonesië, na een afwezigheid
van 25 jaar. Het was een onvoorstel
bare belevenis om alles terug te zien
en ik voelde me dadelijk weer hele
maal thuis. Ik ga U niet vertellen waar
we van genoten hebben, want daar is
al meerdere malen over geschreven
door anderen, die dat beter kunnen
dan ik.
Er zit mij iets erg dwars en ik hoop
dat het een publicatie in Moesson
waard is.
We zijn namelijk behalve op Java, ook
op Bali geweest en dat is een enorme
teleurstelling geworden. Als we dat
van te voren geweten hadden, waren
we langer in Jakarta gebleven en had
den we Singapore in het reisprogram
ma kunnen opnemen in plaats van de
8 dagen die we op Bali doorbrachten.
Helaas de langste stop in deze reis,
omdat iedereen zei: Bali is zo gewel
dig! En waarom? De natuur is erg
mooi, maar niet mooier dan op Java.
Er zijn veel mooie tempels, maar als
je de tempel-complexen bij Yogya hebt
gezien, maken die van Bali niet zo n
indruk' meer. Wat er overblijft is het
prachtige strand en de zee. We lo
geerden in een klein bungalow-hotel
aan Sanur Beach en zouden genoten
hebben, als het zitten op het strand en
het wandelen langs de zee niet van
's morgens tot 's avonds verknoeid
werd door de souvenir-verkopers, die
in niet aflatende stroom als een stel
horzels op je af vlogen. Als je de ene
troep van je afgeschud had, kwam de
volgende er al weer aan. Op Java wor
den toeristen natuurlijk ook belaagd;
tenslotte moeten de souvenir-verko
pers aan hun kostje komen, maar het
gaat er toch lang niet zo brutaal en
opdringerig toe als op Sanur Beach.
Maar wat we nog veel erger vonden
en wat voor ons beslist onverteerbaar
was, is de wreedheid ten opzichte van
dieren. Er zijn veel zwerfhonden, om
dat de Balinees elke hond die te veel
is, gewoon weggooit (dit zijn hun eigen
woorden). De honden worden aan de
lopende band overreden en mishan
deld en niemand die zich daarover
opwindt. Integendeel, ze vonden het
heel erg gek dat wij dat wèl deden.
In één geval, toen er in een goedang
van ons hotel een hond werd doodge
knuppeld, hebben we met hulp van
hotelpersoneel daar een eind aan kun
nen maken, maar een paar dagen later,
toen we in een restaurant zaten te
eten, hoorden we weer datzelfde hart
verscheurende gejank en gekerm van
een hond die ergens mishandeld werd
en ik verzeker U dat we geen trek
in eten meer hadden. Nu weet ik wel
dat dierenmishandeling overal voor
komt, ook hier in Holland, maar dan
wordt het toch als een exces be
schouwd. Er komen verontwaardigde
stukken in de krant en de boosdoe
ners kunnen zelfs voor de rechter ge
sleept worden. Maar wat ons zo er
gert op Bali, is het feit dat het daar
als de gewoonste zaak van de wereld
wordt beschouwd; ook door de Bali
nezen die zich niet zelf schuldig maken
aan mishandeling. Zelfs het excuus,
dat een hond een onrein dier is, geldt
niet voor de Balinezen, die immers
geen Islamieten zijn.
Nog een voorbeeld: In het programma
van een dagtocht was een Barong-
dansvoorstelling opgenomen. Aan het
slot werden er bloemen en wierook
gestrooid, maar ook werd er van een
levend kuiken de kop afgerukt en
voor onze voeten gegooid, waar het
stuiptrekkend lag te fladderen. Het was
om misselijk van te worden. Hoort dat
nu werkelijk bij het ritueel? Bij een
voorstelling waar de toeschouwers
voor 100% toeristen waren? Zouden
deze tonelen niet snel afgelopen zijn
als alle toeristen hun afkeuring lieten
blijken tegenover hun Balinese gidsen,
zoals wij dat hebben gedaan?
Opnieuw: waarom worden zulke din
gen nooit verteld? Als wij dit van te
voren geweten hadden, waren we nooit
naar die voorstelling gegaan.
In de korte tijd dat wij terug zijn, heb
ben wij deze verhalen zo veel mogelijk
rondverteld en ik heb al een keer
mensen ontmoet, die dezelfde erva
ringen hebben opgedaan en die net
als wij zeggen: nooit meer naar Bali.
Mevr. G. P. VAN KUIK-TER LAAG
Er is qeen volk ter wereld, dat zich niet schuldig maakt aan wreedheid jegens
dieren Voor elke wreedheid heeft de mens in de loop der beschaving een
etiketje uitgevonden dat de motivering voor die wreedheid aanduidt: religieuze
rite winstbejag vermaak, wetenschap en doodgewoon sadisme. Het komt in
feite allemaal neer op het ontbreken van elk respect of liefde voor andere
levende wezens. Als de mens zijn naaste met groot gemak mishandelt en ver
moordt, wat telt een dierenleven dan nog?
In hoeverre de Balinees met die kuiken-
scene beseft, hoe wreed hij is en hoe
weerzinwekkend dit op normale toe
schouwers moet overkomen, weet ik
niet. Wel dat hij deze scene uit zijn
draaiboek zou knippen, als alle toe
schouwers en bloc zouden opstaan en
hij aan deze hele show-business geen
stuiver meer zou verdienen. Dan zou
er in ieder geval één kuiken gespaard
zijn.
En wat doen we dan tegen de hanen-
en stierengevechten, het konijnenknup
pelen in Brabant, de afschuwelijke (ver
boden) "dog-fights" in bepaalde stre
ken van Amerika en dan de evenemen
ten waar dieren tegen elkaar worden
opgehitst, gedresseerd, tentoongesteld
tot vermaak van mensen die waar
schijnlijk op hun eigen soort zijn uit
gekeken?
Ronduit wreedheden, ondergebracht
onder de rubriek "tot lering en ver
maak" dus: onstrafbaar. En dan gaan
we ook maar voorbij aan de bio-indus-
trie, de bontindustrie en de 80.000
troeteldiertjes die Nederlanders ook
dit jaar weer hebben "weggegooid om
eens lekker met die onverdiende va
kantie te kunnen gaan.
Ik heb brieven van mensen die nooit
meer naar Spanje willen omdat ze de
wreedheid van de Spanjaarden jegens
honden en katten niet meer kunnen
aanzien. Idem dito van touristen over
Thailand. Wel eens in Singapore (de
mooiste, schoonste, gedisciplineerdste
stad van Azië) door de Kingstreet ge
lopen? En gezien hoe Chinese huis
vrouwen daar levend slangen, legua
nen en andere reptielen laten villen
om het vlees zo vers mogelijk mee te
nemen? En de aapjes in hun wurgend
kooitje, die zich weerloos een gaatje
in de kop laten boren omdat hun her
sentjes zo bijzonder heilzaam heten te
zijn voor de viriliteit van mijnheer?
Ik ben dol op Singapore, als ik er ben,
moet ik dus maar niet aan Kingstreet
denken. Zo heeft ieder land, ondanks
dierenbescherming vele wreedheden
onder het tjap "culinair". In geen enkel
heilig boek staat dat dierenlevens ge
spaard moeten worden, in vele religies
wordt geofferd bij het leven, goden
schijnen alleen tot goedgunstigheid be
reid als er bloed gevloeid is. Van de
mensenoffers zijn we nu zo goed als
helemaal af, ja, we zijn me daar een
haartje betoeterd, als er toch zoveel
dieren zijn! In Azië bestaat, voor zo
ver ik weet geen dierenbescherming.
Wel zijn er hier en daar wetten
(naleving met een stevige lepel zout
nemen) ter bescherming van bepaal
de diersoorten. Het heeft een groep
mensen veel geld en moeite gekost
(World Life Funds) dat voor elkaar
te krijgen. Maar in Bali vallen honden
zeker niet onder beschermde diersoor
ten! Honden worden in Bali getolereerd
omdat ze de boze geesten van het erf
houden. Zo heeft elke desa een aan
tal van die vaste "djaga's" die af en
toe ook wel voedsel toegeworpen krij
gen. Wanneer een vreemde hond bij
de gemeenschap komt, wordt die ver
jaagd of doodgeknuppeld. De 9 honden
die zich in de tijd dat ik er woonde,
op mijn erf bivakkeerden, hebben zich
van hun taak als geestenverjager goed
gekweten. Maar dat was dan ook alles.
Ze bleken niet ingesteld op het ver
jagen van de aardse wezens die sys
tematisch mijn bezittingen in- en bui
tenshuis wegsleepten.
