Wfffl
bm
MADIOEN/KEDIRI/BLITAR COMBINATIE vs THOR SOERABAJA
HERINNERINGEN
AAN SOERABAJA
POIRRIÉ
In 1930 te Blitar werd een wedstrijd gespeeld tussen Thor Soerabaja en een
combinatie van top-spelers uit Madioen, Kediri en Blitar. Hoewel Thor met vier
2e klassers aantrad, keerden ze toch met een 6-1 overwinning terug naar
Soerabaja. Dit is een bekend en logisch verschijnsel; een team met kwalitatief
goede, maar niet op elkaar ingespeelde voetballers legt het dikwijls af tegen
een homogeen elftal van minder goede spelers. Het dient wel gezegd te worden
dat Thor het kanon Bep Bakhuys in de gelederen had, en dat scheelt altijd een
slok op een borrel.
Zelf woonachtig in Blitar heb ik Bep Bakhuys zien spelen. Wij, jongens van
toen, waren enthousiast over de kanonskogels van Bakhuys. Het kwam mij
voor dat het hem totaal geen inspanning kostte, als hij een bal wegtrapte.
Toch ging de bal als een kogel door de lucht. De keeper van de tegenpartij,
wijlen Sam let, heeft dit dan ook aan de lijve ondervonden. Wat de tweeling
broers Sie Wie Khong en Sie Wie Bo betreft, beiden waren woonachtig in Blitar
en spelers van het Java-elftal. Als ik me niet vergis speelde Sie Wie Khong
mid-voor en zijn broer linksbuiten. Hugo de Groot was een grote broer van Johan,
mijn vriend en speelkameraad. Als Hugo met vakantie naar Blitar overkwam,
keek ik altijd met ontzag naar die gespierde gestalte.
Wat benijdde ik toen Johan, zo'n broer te hebben.
ADAM BOYD
Combinatie elftal linkerhelft
I. Hugo de Groot, 2. Sie Wie Khong, 3. Kusairi, 4. Baumgarten, 5. Oei Oen Djien, 6. Sie
Wie Bo, 7. Sam let, 8,9. Tjoa Hok Sing, 10. Sie Khoen Liang (hurkende met bal),
II. lom Sam Djoei.
Thor elftal, rechterhelft
De meeste namen vergeten. 1. Bukkende midden, Bep Bakhuys, staande no. 2 rechts, Kor-
tenbach, 3. zittende midden, Meyers, ernaast rechts De Jong en uiterst rechts De Wilde.
pen, kropen we op de grote djatihouten
tafel en als dan de lampen weer aan
flitsten voor de pauze, werden we met
schrik wakker en krabbelden gauw
overeind. Meestal droeg Baboe Djah
ons naar bed. Baboe Djah was trouw.
Zij heeft alle ellende en verdriet samen
met ons beleefd. Zij verborg mij als
mijn moeder klaar stond met de lever
traan of castorolie. Baboe Djah haal
de ons van school af en Baboe Djah
bleef bij ons, zelfs toen er andere
tijden voor ons aanbraken. Vaak ont
waakten we vroeg, veel te vroeg door
één of ander hanegekraai bijvoorbeeld,
dan bleef ik nog nasoezen op de baleh-
baleh van Baboe Djah terwijl zij het
vuur aanmaakte voor de koffie of thee
of havermout.
Lieve Baboe Djah, die alles mee
maakte totdat ze eens proefde wat
haar drie kinderen, ikzelf en mijn twee
zusters in het leven bereikten.
Ze stierf heel kalm, in mijn moeders
armen, thuis en temidden van ons.
Haar familie bracht haar naar haar
laatste rustplaats, maar later hebben
we noch de gouden penitie kabaja,
noch de tjoetjoek kondé of enig ander
kostbaar bezit gevonden.
Dit is een kleine greep uit "onze bios
coop-carrière".
Toen ik 12 jaar was, verhuisden we
naar Gentèng Schout. Ik zie me zelf
nog, heel hoog gezeten op de vracht
auto die onze vertrouwde spulletjes
bracht maar ik beloofde mezelf: "IK
KOM TÓCH ELKE DAG TERUG.
De tijd heelt alle wonden en leert.
Adieu mijn lief huis waar ik zoveel be
leefde, adieu, de plaats waar ik mijn
eerste piano- en vioollessen kreeg, en
nogmaals adieu, voor dit stukje van
mijn leven, waar ik toch zo oneindig
dankbaar voor ben, want wie ben ik?
E. HEIL-VERSFELD
Poeter Kajoon was destijds een rondrit
maken met een huurrijtuig of kosong
over Kajoon. In latere jaren werd Ka-
joon bekend om zijn roeiwedstrijden en
versierde boten. Nu is het helaas een
vervallen straat met de vuilnisbakken
aan de ingang van de tuin, soms een
huisje van de djaga tegen de voor
galerij aangebouwd. De sluizen in de
Kali Soerabaja, die zo prachtig de
waterstand regelden, zijn nu voor de
helft verstikt onder de kankoeng.
De Simpangse meisjesschool met Se-
kola Zatiman, die mij vaak naar huis
moest brengen als ik een koortsaanval
kreeg. Samen in een dogkar! Deze
school was volop in gebruik, gezellig
al die kinderen met witte jurkjes en op
sandaaltjes met witte sokjes. Schuin
daar tegenover ligt nog steeds het
kleine postkantoor, midden in de hal
staat een grote tafel waarop men zijn
brieven en postzegels van lijm kan la
ten voorzien. Ik stond in de rij voor
enkele postzegels, toen een stel meis
jes binnen kwam en me als nieuw-
gezicht opnamen. Er ontstond een ge
sprek, hoe het mogelijk was dat mijn
benen zo gelijkmatig licht van kleur
waren en dan bij mijn witte haren!
Eindelijk was er een branie, nam een
duik en streek langs een been: "Adoe
kaos"! Waarop ik een gezellig babbel
tje met hen aanknoopte.
Óver het algemeen waren de mensen
buitengewoon hartelijk en ze vroegen
of we weer gauw terug kwamen. Veel
van het oude Soerabaja is verdwenen,
ook zeer veel is er bijgebouwd en in
de bouwsektor wordt hard gewerkt.
De Gentengschool heeft zijn voorerf
moeten prijs geven aan een gebouw
met verdiepingen voor de landbouw-
voorlichtingsdienst. De portiersloge is
er nog. Aan de overkant van de weg,
waar vroeger jongens wachtten om
meisjes naar huis te brengen, wachten
nu jonge mannen met fruitstalletjes op
winkelende vrouwen. De grote waring-
inboom is verdwenen.
N. G. van Herwijnen-Bomhoff
"Hij wil persé mee naar de pasar"
26
