ZATERDAG 20 OKTOBER 1979 VAN 12.00-00.00 UUR
ZONDAG 21 OKTOBER 1979 VAN 12.00-23.00 UUR
Bij hun vertrek naar Nederland was het voltallige douane personeel in Embong Kemirie
aanwezig om van de Maidmans afscheid te nemen.
dan ook geen gebrek aan bezoek en
logées. Mam zorgde er voor, dat nie
mand tekort kwam en met de nodige
berkat naar huis ging. En nu kwam een
ander hoogtepunt van de dag, de
gezamenlijke avondmaaltijd. We zien
onze ouders nog vergenoegd kijken
naar de kring om de tafel, wij beiden,
ons nichtje Noes en twee zusjes uit
de suiker. Pap luisterde met rustige
en Mam met gretige belangstelling
naar onze verhalen over school, sport
mode, feestjes, vriendjes, films enz.
Het was opmerkelijk zo goed als Pap
zich staande wist te houden in deze
vrouwenhuishouding.
Zo verliepen onze dagen en jaren in
ongecompliceerd geluk. Tot de bezet
tingstijd. Pap werd als ambtenaar ge-
interneerd, eerst in kamp Boeboetan,
daarna via Ngawie naar Tjimahi, terwijl
wij in Embong Kemirie bleven wonen
samen met de familie Celosse. Het
was naar zijn gezin in dat huis, dat
Pap terug keerde. Hoe had hij in die
lange zware jaren hiervan gedroomd
en er nauwelijks meer op durven ho
pen.
Zolang wij in Soerabaja woonden, is
hetzelfde personeel altijd bij ons ge
bleven, zij woonden "binnen", waren
onze huisgenoten. De eerste tijd na
de bezettingsjaren was rommelig,
maar beslist boeiend, mede door de
korte aanwezigheid van de Britten.
Pap ging weer aan het werk met de
zelfde plichtsbetrachting en onkreuk
baarheid als altijd. Voor Joy begon
een korte, genoeglijke periode bij
Amacab publication, dat onder leiding
stond van de heer G. H. von Faber.
Peggy ging weer terug naar de school
banken, niet in het vertrouwde gebouw
aan de H.B.S.straat, dat toen een eva
cuékamp was, maar in een schoolge
bouw op Praban. Beide dochters zijn
in Embong Kemirie getrouwd, de oud
ste met een Marinier, tenslotte is Soe
rabaja de Marinestad. De jongste met
een speelgenootje uit haar kinderjaren
en hier is ook hun zoon geboren. Nu
wandelden wij met hem en de hondjes
langs Kajoon.
In 1955 ging Pap met pensioen en
vertrokken wij naar Holland. Daarmee
sloot hij het grootste en zeker het
zonnigste deel van zijn leven af. Onze
ouders hebben hun best gedaan zich
aan te passen aan het nieuwe leven.
Voor Pap zijn de vijf jaren in Holland
niet gemakkelijk geweest, ook omdat
zijn gezondheid steeds meer achteruit
ging. Achttien jaar is Mam zónder Pap
verder gegaan en zij heeft hem erg ge
mist. Toch zijn het heel waardevolle
jaren voor haar geweest, want zij had
haar kinderen en kleinkinderen dicht
om zich heen.
Gelukkig kun je herinneringen mee
nemen naar welk land ook. Voor ons
en ongetwijfeld niet alleen voor ons
is Indië altijd levend gebleven. Wij zijn
diep dankbaar voor al het geluk in ons
leven. Diep dankbaar voor zulke ou
ders en grootouders, die net als zo-
velen in het oude Indië onder vaak
primitieve omstandigheden moesten
wonen en werken. Die niet klaagden,
dat rozen doornen hebben, maar blij
waren, dat er rozen in hun tuinen
bloeiden. Zij hebben altijd het warme
hart van Indië behouden.
JOY TUYN-MAIDMAN
en
PEGGY MEIJER-MAIDMAN
Gevarieërde stands met artikelen en produkten uit tropische landen.
Culturele Indonesische- Hawaiiaanse dansen en een uitgebreid show-programma met medewerking van:
Krontjongorkest RUDI WAIRATA AND HIS SUARA NUSANTARA - KUPU KUPU DJAWA - TONY
LINDA - AMERICAN GIPSY - DEE DEE - STEVE WOODLEY BAND - SAFET HOPIC KINDERSHOW
THE KENANGA DANCERS en nog veel meer.
Het wordt weer gezellig kopen, lekker eten en snoepen en even terug naar Tempo Doeloe. Tabé en tot
ziens in de VEILINGHALLEN PARALLELWEG 49.
INLICHTINGEN: R. R. COPPEN - Telefoon 023-33 59 49
33
