VADERLAND
Artistieke kaarten uit Indonesië
In de Telegraaf van 26 okt. j.l. stond
een advertentie van een zekere heer
van Tol, die het leven in Nederland
met zijn sociale wetten, ondermij
ningsraden, belastingen en actie
groepen" meer dan zat was. Hij riep
belanghebbenden op groepsgewijs te
emigreren naar een land waar nog
mogelijkheden waren om met eigen
initiatief en hard werken een zinvol
bestaan op te bouwen. Van Tol blijkt
niet de enige Nederlander die hard
werken, risico's en eigen verantwoor
delijkheid prefereren boven ziekelijke
sociale vertroetelingen met daarnaast
een wurgende belasting. Het emigra-
tiecijfer is het afgelopen jaar met
100% gestegen!
Het voorstel van de heer van Hall
kan misschien wat minder reëel klin
ken dan de plannen van van Tol, de
beweegredenen om weg te gaan uit
Nederland, zullen even serieus zijn.
Wij laten de uit dit artikel voort
vloeiende discussie geheel voor re
kening van de schrijver.
Wie wil een eigen vaderland stichten?
Zo had een korte mededeling in
"Moesson" moeten verschijnen. On
rust, zo liet de redaktie weten, zal er
het gevolg van zijn onder de lezers,
irritatie en ergernis.
Onrust? Maar dan toch zeker de on
rust die een dorstig paard heeft, wan
neer het in de buurt van water komt
en dit ruikt - dezelfde onrust die er
onder de gevangenen in de Japanse
kampen de kop begon op te steken bij
de geruchten, dat Japan gecapituleerd
had en de zo lang verwachte vrijheid
een - nog schimmige - werkelijkheid
leek te worden. Ook toen waren er
velen, die het een waandenkbeeld
noemden. Toch werd het werkelijkheid.
Nu zovele jaren later zitten wij in Hol
land, vaak nadenkend over die gebeur
tenissen en hoe het mogelijk was, dat
wij dat allemaal maar zo over ons heen
hebben laten gaan. Waar was de eigen
visie, de eigen inbreng van de Indische
leefgemeenschap? Wilden wij dat alle
maal zo, of was het meer een kwestie
van geen andere mogelijkheid zien?
Het heeft geen zin daar nu nog over
na te denken. De vraag is: wat nu?
Het lijdt geen twijfel, dat er geen In
dischman of -vrouw te vinden is, die
het niet liever anders gezien had; het
vertrek naar Holland was er een van
geen andere uitweg meer zien. Was die
er dan niet? Dat hangt af van hoe
scherp men kan en wil zien. Aan het
verleden is nu niets meer te doen. De
vraag is: wil men in de huidige situatie
berusten, al gaat dat tegen de eigen
zin in? Natuurlijk niet. Wat is er on
logischer dan iets te doen waar je geen
zin in hebt of erin te berusten. Blijven
streven, bezig zijn is het motto. Je niet
laten inpakken door de welvaart die je
hier zo voorgehouden wordt, maar die
zo relatief is, dat een eigen huis, laat
staan met een eigen erfje, de enige
ware utopie lijkt te zijn. Maar dat is
een zaak van de Hollanders en daar
zit hem juist het knelpunt: het is in de
allereerste en enige plaats een zaak
van onszelf, waar door anderen de
leidsels van in handen zijn. Mee-stu-
ren? De leidsels overnemen of je eigen
weg gaan? Het is maar de vraag of je
het wilt. Nu wil ik niet ingaan op de
vele aspecten van het leven in Holland.
En de Hollanders. Vast staat, dat ik
géén appeltje te schillen heb met hen.
Zij hebben, althans de regering hééft,
ons redelijk fatsoenlijk behandeld. Als
wij het anders gezien zouden willen
hebben, dan hadden wij onze stem
moeten verheffen en dat hebben wij
nagelaten. Het zij zo! en wat nu?
Voor een enigszins bevredigend le
vensverloop, b.v. geen één volwassene
kan erin berusten, dat over zijn leven
door anderen beslist wordt of in over
heersende mate bepaald wordt is het
noodzakelijk, dat men niet alleen weet
wat men wil, maar dat men diep over
tuigd is - voor persoonlijkheids ont
wikkeling, voor rust, ja voor geluk, dat
men aan die wil gestalte moet geven
en dat betekent in dit geval: je eigen
leven leiden, je omgeving opzetten,
aanpassen of veranderen naar eigen
inzicht en smaak. Wat hier het meest
ontbreekt is: rust, want laten wij eerlijk
zijn, zolang een ander kleurtje en
gelaatsuitdrukking ons kenmerken, zul
len wij in dit land als een vreemdeling
beschouwd worden en opmerkelijk
zijn, wat een vijand is van rust.
Dus, wie wil een eigen vaderland stich
ten, blijft de kern. Het hoe en waar,
daar kan over gesproken worden. De
mogelijkheden - zij het thans in schim
mige vorm - zijn wel degelijk aanwezig.
Gelijkdenkenden, laat van U horen!
A. F. v. HALL
Wij ontvingen twee prachtige series Kunst-wenskaarten uit Indonesië,
in productie gebracht door de studenten van de Kunstacademie van
het Technologisch Instituut Bandung.
EERSTE SERIE: 7 kaarten formaat 17 x 18 cm. Reproducties van o.a.
Rudolph Bonnet, Balinese en Indon. schilders, batikmotief. Prachtige
kleuren, het inlijsten waard. Met enveloppe.
Per stuk 5,Bij bestelling van 3 of meer kaarten GEEN PORTO.
TWEEDE SERIE: 4 kaarten formaat 13 x 16 cm. Aantrekkelijke afbeel
ding in kleur van meisjes met diverse hoofdtooien. Java - Bali -
Minangkabau - Maluku.
Per stuk 3,75. Complete serie f 15,Geen Porto.
TOKO MOESSON - DEN HAAG - TEL. 070-54 55 00 - GIRO 6685
Het meisjesweeshuis "Panti Asuhan Wanita Protestan" op Bubutan 95 te Surabaya is door
de Stichting Tropen Centrum Alkmaar die de jaarlijkse pasar malam in de kaasstad orga
niseert, geadopteerd. Uw plezier in Alkmaar betekent het bestaan van hun tehuis voor
deze meisjes
Wij helpen U GRATIS Inlichtingen te ver
zamelen voor Uw familiestamboom. Wilt
U s.v.p. Uw medewerking hieraan verlenen
door zelf op te geven wat U van de be
treffende familie weet. U kunt daarvoor
een model aanvragen. Voegt U altijd een
gefrankeerde, zelf geadresseerde envelop
pe bij
INDISCH FAMILIE ARCHIEF
Vreelandsestraat 14, Den Haag,
tel. 070-45 44 06
18
