4lle menóen wenóen
th aai1?''
In Nederland alleen zijn afgelopen jaar 80 millioen wenskaarten geschreven en verzonden.
Dat is toch wel een getal om er even stil van te worden! Nu niet meteen uitrekenen wat
Tante Pos er aan verdiend heeft, maar u even voorstellen hoe onze geteisterde planeet
en mensheid er uit zouden zien, als al die wensen eens in vervulling zouden gaan! Een
wereld van Vrede, Gezondheid, Geluk, (eigen) Energie, Moed, Kracht, kortom een herrezen
paradijs. Dat we daar in deze twee nieuwe weken van 1980 verder dan ooit vanaf zijn,
weet u ook. Maar daarom juist is het zo fijn om, als je zo'n prachtige kaart hebt openge
vouwen en je ziet onder de wens een naam van een goede sobat of een geliefd familielid,
even een vonkje hoop te voelen opflakkeren, stel dat
Ook Moesson heeft dit jaar een deel gehad van die 80 Nederlandse en ook nog buiten
landse millioenen. Kaarten uit Australië, Brazilië, Hongkong, Japan, Noorwegen, noem welk
land op deze aardbol en er woont wel iemand die ons blad het beste toewenst. Schitteren
de kaarten waren erbij, ook zelfgefotografeerde en geschilderde of getekende, u ziet hier
maar een honderdste deel van het kaartenpakket. Romantische, kunstzinnige en zonnige
zoals die foto van een tros rijpe papaja's waaraan een knalblauw vogeltje zat te pikken.
En dan een heel trieste kaart van een ijskoud flatgebouw zonder één spikkeltje groen of
menselijkheid van een lieve kennis uit Zwolle.
De meest originele kaart blijft toch wel die van de directie van "Suara Merdeka" uit Se-
marang, besneeuwde betjak in een winterlandschap. Dat ze in Indonesië "dreaming of a
white Christmas" zijn, is met deze (knap geretoucheerde kaart (links onder) wel bewezen.
Ie moet er niet aan denken, sneeuw, vorst, ijzel voor die schaarsgekleden en slechtbe-
huisden! Zo droomden wij in Den Haag eens van betjaks, maar die droom was makkelijker
te verwezenlijken en op 15 Augustus 1970 snorden er een stuk of wat door het Staten
kwartier, in goddank gunstig betjakweer. Een dame was zo verrukt van dit vervoermiddel
dat ze ook een betjak wilde kopen om haar kinderen naar school te brengen en te halen.
Ik zei haar dat betjakrijden niet zo makkelijk was als het leek, of ze maar eerst wilde
oefenen op de bakfiets van de bakker. Nou, na een maand zette ze de betjak vlot uit haar
hoofd toen een herfstwindje haar eraan herinnerde dat ze in Nederland woonde en niet in
Jakarta! Daar dacht ik opeens weer aan toen ik die leuke kaarten kreeg van de heren
Hetami en Wahjoedi. Happy New Year Semarangers!
Leuk en hartverwarmend waren ook de wensen zelf. "Veel gezondheid en geluk van Tjen-
dol en Boentoet" (Wie is Tjendol en wie is zijn boentoet?) "Alles wat wenselijk is voor
alle medewerk(st)ers van Moesson, de enige ZON in Nederland!" en "Veel redjeki voor
Moesson, de zon die tenminste tweemaal in de maand bij ons doorkomt!"
"Dat jullie in vredesnaam ook in 1980 de kracht zullen vinden om door te gaan!" Dat
"vredesnaam" klinkt zo smekend, ik zou gewoon niet anders kunnen. En tenslotte nog:
"Laat ons ook in 1980 niet in de steek!"
Een wens die eigenlijk als een lange noodkreet door de wereld klinkt. Hoevelen lieten
medemensen en medeschepselen in de steek? Iets om over te piekeren dit extra lange jaar
en er, op je eentje desnoods wat aan te doen. Dag lieve mensen, dank u voor alles en dat
u ons niet in de steek liet!
L.D.
Wensen van alle mensen uit alle landen.
Een kleine greep uit de honderden kaarten
die Moesson ook in 1979 weer mocht ont
vangen.
Betjak in de "winter", Semarang,
Betjak in de zomer, Den Haag.
