HOOGSTAAND SONGFESTIVAL
Over een maand of twee barst in Den Haag het Europese songfestival weer los
met alle heisa ervoor, tijdens en erna. Met dure decors, geluidsinstallaties,
recepties, repetities en eigen dirigenten.
Ergenissen om verkeerde jurering, intriges, scenes en dat alles om een aantal
steeds onnozeler wordende deuntjes tot "hit" te promoveren. Toch altijd een
spektakel, waar je ieder jaar weer voor gaat zitten, want lachen om de waan
zinnige costuums en presentatie kun je altijd wel. Huilen ook als je die muziek
en teksten vergelijkt met de songs van zo'n 20, 30 jaar geleden.
Maar bent u ooit op een perkoetoet songfestival in Solo geweest? Eerlijk, we
hadden er nooit van gehoord, tot we deze foto van de heer Diarto kregen. Het
schijnt ieder jaar gehouden te worden. Vorig jaar waren er zo'n 90! deelnemers
(zingen vrouwtjes ook?).
Hoog in top van de 8 tot 10 meter hoge bamboemasten hangen de fraai geverf
de en bewerkte kooitjes met de zangers, waarop elke eigenaar zijn hoop ge
vestigd heeft. De mededingers hebben alleen een nummer, naam van de eige
naar wordt niet vermeld, om de beoordeling zo eerlijk mogelijk te doen geschie
den. Er zijn geen versterkers, geen backing-groups, geen begeleiding, het wordt
voor elke zanger een solo-krachttoer daar hoog in de lucht onder de warme zon.
Hoe de jury te werk gaat, is ons een raadsel. Hoe beoordeel je op zo'n afstand
het geluid, de prestaties van één zo'n vogeltje en hoe krijg je hem op het juiste
tijdstip aan het kwelen, zonder dat alle concurrenten instemmen? Wachten ze
geduldig hun beurt af? Misschien kan iemand, die zo'n wedstrijd heeft mee
gemaakt, er meer over vertellen.
Een uniek en eigenlijk ook een indrukwekkend gebeuren. Dat er mooie bekers
worden uitgeloofd laat de foto ook zien. Dat zijn die dingen, die in silhouet af
steken tegen de lichte achtergrond van het tournooiveld.
Een mensenleven
vult geen honderd jaar,
toch lijkt het altijd vol
met duizend jaren zorgen,
met middagen zo kort
en bitter lang de nachten.
Waarom grijp je niet de lamp
en ga je niet op zoek,
nu meteen,
naar de kleine vreugden?
Waarom zou je wachten
jaar na jaar?
Chinese spreuk (Han dynastie)
KALIKLOTOK, NIET MEER LEUK
Het enthousiaste geluid dat ons een
paar jaar geleden bereikte over het
vakantieverblijf "Kaliklotok" (Banjoe-
wangi) en waarover ook heel lovend
geschreven werd, is de laatste tijd
overstemd door ernstige klachten van
touristen die poogden er een plaats
te reserveren. Dat is de reden dat wij
"Kaliklotok" uit onze logeeradressen-
lijst hebben geschrapt.
De klachten waren eensluidend: on
vriendelijke (op z'n zachtst uitgedrukt)
behandeling van de aanvragen en een
onbeleefde bejegening van de gasten
wanneer zij persoonlijk "aan de deur"
kwamen om te vragen of er nog enige
mogelijkheid tot logies was, omdat een
schriftelijk antwoord gewoon achter
wege was gebleven.
Het is de enige plaats waarover bij ons
gelijkluidende klachten binnenkwamen.
De andere logeeradressen hebben tot
nog toe niets dan prettige reacties
uitgelokt. Wij willen hiermee niet be
weren dat men - eenmaal gast in Ka
liklotok - geen prettige tijd zou kunnen
beleven, maar de leiding zal toch zijn
houding wat moeten veranderen. In
donesië vooral heeft een goede repu
tatie van vriendelijke gastvrijheid.
(vervolg: "Bandung 1980")
lijke, gebakjes bijna niet proeven van
wege de benzinedampen
Gelukkig zijn er ook vele goede ver
anderingen te berichten.
De brug in de jalan Siliwangi (vroeger
Dr. de Grootweg) over de Cikapun-
dung is tweemaal zo breed geworden,
zodat opstoppingen daar verdwenen
zijn. De vroegere Grote Postweg, nu
jl. Afro-Asia en jl. Jendral Sudirman, is
verrassend schoon, en alle opelets'en
becas zijn daar verboden, en vervan
gen door de Bis Kota, die met grote
frequentie (zowat elke 5 minuten) de
reizigers vervoert.
Alle opelets, Colts enz. die van de kant
van Cimahi komen, moeten bij Cimindi
de nieuwe by-pass nemen, die uitkomt
bij de jalan Kopo, even voorbij het
Immanuel Ziekenhuis. Er is ook een
by-pass van Cicaheum (dicht bij Cica
das) naar de vroegere Gedong Sateh.
En dat zijn beide belangrijke verbete
ringen.
Een andere verbetering is 't Jeugdpark
op het vroegere Insulindeplein, vóór
het Ministerie van Defensie. Daar was
vroeger een "taman lalu lintas" die in
verval was geraakt. Een zeer actief
comité, onder leiding van de bekende
tandarts Dr. Suriasumantri, heeft daar
een fraaie jeugd-tuin van gemaakt,
waar het vooral tijdens de weekends,
erg druk is. In dat comité heeft onze
landgenote, mevrouw van Dompseler,
echtgenote van de ex-advocaat, en ex-
consul Mr. van Dompseler, een zeer
actief aandeel.
En de Preanger Hoogvlakte, en de
bergen eromheen, zijn natuurlijk nog
net zo mooi als wij ze altijd gekend
hebben. De bergen, en heuvels, waren
wat kaal geworden door het kappen
van de daar groeiende bomen, maar
gelukkig wordt de "rebossasi" 'krach
tig ter hand genomen.
Tenslotte nog een advies: mocht U
van plan zijn om de krater van de
Tangkuban Prahu, of de warme bron
nen van Maribaya of Ciater, te be
zoeken, doe dat dan niet op Zondag
want op zondagen zijn deze recreatie
plaatsen een combinatie van Maduro-
dam, en de Efteling, en Marken-en-
Volendam; d.w.z. wat drukte en ver
keersproblemen betreft. Op alle ande
re dagen kunt U er nog ongestoord
van alles genieten.
H.M.C.P.
14
