GEVRAAGD:
WIE
WAT
WAAR
WANNEER
2 UITSTEKENDE INDONESISCHE KOKKINNEN
Bij Corrie Vonk begon de victorie
Voor abonnées en niet abonnées geldt het tarief
f 5,per oproep/aanvraag. REDACTIE MOESSON.
EXTRA BEWIJSNUMMERS UITSLUITEND TEGEN
BETALING
REÜNIE
CARPENTIER ALTING STICHTING
op 1 maart a.s. in het Congresgebouw
Den Haag. Opgaven bij:
J. Adriaanse
Jewelplein 8
1759 HB Callantsoog
Tel. 02248- 1684
Zoek adres: Evie Montung. 1937 onder
wijzeres a/d Ardjoena sch., Riouwstr. Ban
doeng. Hoofd heer Plantema. Zij woonde
voor de oorlog Papandajanl., was secreta
resse IEV-JB. Inl. J. M. ten Velden, Een-
drachtstr. 186, Den Helder.
REÜNIE M.Z.S.
In oktober a.s. houden ex-scholieren van
de Middelbare Zeevaartschool in Jakarta hun
reünie. Naar aanleiding van dit heugelijke
feit verzochten de organisatoren ons het
volgende bekend te maken:
Wij doen hierbij een oproep aan door ons
nog niet opgespoorde MZS'ers om hun
woon- en verblijfplaats bekend te maken.
De oude schoolvereniging MARE LIBERUM
is in Holland her-opgericht - sekretariaat:
C. F. Nemmers, Alsemstraat 387, 3193 RD
Rotterdam, tel. 010-16 60 12. Voor de ge
zamenlijke georganiseerde, 22 daagse reis,
Singapore-Java-Bali, hebben zich nu al 80
personen aangemeld, hetgeen een goede
reünie belooft te worden! Inlichtingen hier
over zijn te verkrijgen bij de vice-voorzitter
W. Ch. Foss, Fruitlaan 41, 1689 GW Zwaag,
tel. 02292-2260.
Wil Marietje Ong zich in verbinding stellen
met T. van Rees, de Schaepmanlaan 15,
Bussum of T. Burchartz, tel. 070-88 55 05.
(op de Mulo St. Jozef Noordwijk Bat.
37/38).
Ik ben op zoek naar Tinneke Koeken. Van
1930-1940 waren we samen op de Ursulinen-
school aan de Selabatoeweg. Zij woonde in
Soekaboemi tijdens haar verblijf op deze
school, maar later is haar vader overge
plaatst naar Djocjakarta (hij werkte bij de
spoorwegen). Inl.: Mevr. Touw-Bentfort
van Valkenburg, Kometensingel 9, 1033 BA
Amsterdam.
WIE WEET HET?
Wie van onze lezers weet de verklaring van
de Maleise termen en kan vertellen wat deze
gerechten zijn (waren)? Wat is sajor songa
en djudjambu (een of ander mengsel van
vruchten en kruiden?). Deze inlichting wordt
gevraagd door Prof. Dr. E. M. Beekman,
Department of Germanic Languages, Univer
sity of Massachusets, 522 Herter Hall,
Aherst, Ma. 01003, U.S.A., ten behoeve
van een vertaling van Rumphius, waarmee
prof. Beekman bezig is.
RECTIFICATIE
In de rubriek Wie? Wat? Waar? Wanneer?
van Moesson no. 10 stond het adres van
de heer Vic Boldy, die vroeg naar het adres
van Tineke La Fleur onjuist vermeld. Het
juiste adres is: Fahrenheitstr. 383, Den Haag
Wij helpen U GRATIS Inlichtingen te ver
zamelen voor Uw familiestamboom. Wilt
U s.v.p. Uw medewerking hieraan verlenen
door zelf op te geven wat U van de be
treffende familie weet. U kunt daarvoor
een model aanvragen. Voegt U altijd een
gefrankeerde, zelf geadresseerde envelop
pe bij I
INDISCH FAMILIE ARCHIEF
Vreelandsestraat 14, Den Haag,
tel. 070 - 45 44 06
In eersteklas Indonesisch Restaurant omgeving Amsterdam
van goede referenties voorzien. Zeer goede betaling.
BRIEVEN AAN: PR. BEATRIXLAAN 3, 1182 BH AMSTELVEEN
Zeer verheugend was het om in Wim
Kan's oudejaarsprogramma ook even
zijn vrouw voor het voetlicht te zien
treden. Teveel, dacht ik, bleef zij al
jaren onverdiend op de achtergrond.
Bij een deel der jongere generatie
bleek zelfs haar naam onbekend. Ik zelf
zie haar echter nog steeds voor me in
het, hoewel kleine maar niet minder
dappere rolletje, dat zij speelde in het
vrouwenkamp Tjihapit in Bandoeng,
alwaar zij tijdens de Japanse bezetting
gestrand bleek.
Met ons zessen, geïnterneerden in het
naburige grote mannenkamp, ons nut
tig makend met het opknappen van al
lerlei karweitjes, onder de naam van
technische ploeg, werden we onbewust
de oorzaak van dat rolletje.
Onze Japanse kampcommandant, uiter
aard op de hoogte van onze activitei
ten, liet ons op zekere dag medio 1943
optrommelen voor een karweitje bui
ten het kamp. De stenen ovens in de
keuken van een klooster ter plaatse
moesten gerepareerd worden en of wij
dat maar even fiksen wilden. Hoewel
wij allen, op Java gestrande zeevaren
den, niet zo direct op de hoogte wa
ren van de finesses van het metse
laarsvak, trok het magische woord
"keuken" ons uitgehongerde krijgs
gevangenen zodanig aan, dat we bijna
enthousiast achter de Japanse gelei
der aan marcheerden. Je kon immers
nooit weten! Bovendien lokte het on
bekende avontuur ons beroepshalve
wel wat.
Tot onze grote verwondering bleek
het klooster midden in een groot vrou
wenkamp te liggen en niet minder ver
wonderd toonden de vrouwen zich
daar, toen zij ons, nogal haveloos ge
klede mannen, zagen binnen komen.
Wèl, de kloosterkeuken was de zes
weken in welke we daar in feite ook
letterlijk onze kost verdienden, een
verhaal op zich zelf, maar wat hier
echter niets ter zake doet. We werkten
er overigens, kwaaddenkende lezer,
geheel geïsoleerd van de vrouwelijke
buitenwereld en bovendien onder
strenge Japanse censuur. Maar die
buitenwereld bleek toch wèl in óns ge-
interesseerd, zoals bleek na afloop
van die eerste dag. Natuurlijk had het
bericht van onze komst zich snel in
het kamp verspreid. Toen wij dan ook
tegen de avond weer "huistoe" keer
den, hadden zich honderden vrouwen
langs de route opgesteld. Zonder eni
ge berichtgeving waar de mannelijke
familieleden zich bevonden, trachtte
een ieder via ons aan de weet te ko
men waar dat kon zijn. Die interesse
was des temeer begrijpelijk omrede
kort tevoren alle jongens vanaf 10 jaar
oud van hun moeders weggehaald en
naar onbekende bestemming heen ge
voerd werden. Inderdaad waren die
stakkers bij ons terecht gekomen (en
zo goed mogelijk opgevangen, wat bij
de hongerrantsoenen in ons kamp geen
sinecure was.). Echter, die conversatie
was in het geheel niet naar de zin van
de begeleidende Japanse officier. Wie
weet wat er in de voor hem onver
staanbare taal voor complotten ge
smeed werden tegen zijn heilige Ja
panse keizerrijk! Met het onwelluiden
de Japanse keelgeluid trachtte hij dan
ook de vrouwen weg te bulderen. Wat
geheel mislukte. Teneinde zijn gezag
niet te verliezen trok hij toen zijn sa
moerai-zwaard en begon daar vervaar
lijk mee te zwaaien in de richting van
de vrouwen. Begrijpelijk dat die toen
terug deinsden. Dat wil zeggen op één
na. Juist, Corrie Vonk! Die trok zich in
het geheel niets aan van het militaire
geweld. Klein als zij toch was, begon
zij evengoed heel alleen als een furie
rond de Jap heen te dansen. Als men
nagaat dat Jappen bijzonder kwets
baar zijn voor gezichtsverlies en direct
bereid met zware straffen daarop te
reageren, verwachtte iedereen dan ook
een noodlottige afloop. Onder adem
loze stilte zag men de officier echter,
schijnbaar totaal overbluft, z'n zwaard
in de schede terug steken, zich om
draaien en weglopen. Corrie Vonk als
overwinnares op het slagveld achter
latend. Vermoedelijk was het die avond
feest in het vrouwenkamp, waar wij
helaas geen getuige van konden zijn.
P. A. REUVEKAMP
17
