DE GOUDEN KOETS IN TEGAL De kans dat er ooit iemand van het Koninklijk Huis een kijkje zou nemen in de koloniën was gering of uitgesloten, maar het waarom is eigenlijk nooit een zorg voor ons geweest. Als trouwe onderdanen probeerden we toch wel iets van het verre koninklijke sprookje voor onze kinderen en de inheemse bevolking te verduidelijken en dat gebeurde op vele plaatsen op een enthousiaste en vaak ontroerende manier. Zo schreef mevrouw W. Statius Muller-de Klerck over het feest ter gelegenheid van het huwelijk van Prinses Juliana en Prins Bernhard: "Mijn man was administrateur van s.f. Djatibarang toen het plan kwam, om een optocht van versierde wagens te organiseren. De carosserie van de "Gouden Koets" die wij in gedachten hadden, werd op de fabriek in elkaar gezet en diverse moeders zorgden voor de aankleding van de kinderen. Ik zette iedere middag bij mij thuis de kinderen aan het werk voor het maken van rozen van goudkleurig crêpe papier. Het opsieren van de koets was een feest op zichzelf en toen deze van Brebes naar Tegal reed om zich daar bij de andere versierde voertuigen te voegen, voelden we ons geweldig trots! De koets was bovendien "bemand". Een miniatuur Prinses Juliana en Prins Bernard - door mij goed ge ïnstrueerd hoe er gewuifd en gesalueerd moest worden - stegen later met vor stelijke gratie uit. "Juliana" was het dochtertje van de eerste machinist, "Bern hard" het zoontje van de fabricatie-chef, omringd door kinderen van de overige employé's. Het was "net echt" en zoals wij het ons hadden voorgesteld dat het zou zijn, daar in Nederland. Wij kregen de eerste prijs." (En voor deze prachtige herinnering zouden we mevrouw Statius Muller nu de "Gouden Roos van Tegal" willen geven I) "Prinses Juliana" en "Prins Bernhard" omringd door palfreniers. (vervolg: Allegorisch-historische optocht) hand. Toen deze groep voor Z E. stilhield en salueerde, verhieven zich weder de tonen van het "Wilhelmus" en boden de geniën in een halven cirkel staande Z.E. den palmtak aan. Eindelijk kwam de laatste wagen aan; deze bevatte als hoofdfiguur de Nederlandsche Maagd: een blondine met ernstig en fijn ge zichtje met een stedekroon inplaats van den helm of lauwerkrans op het hoofd, een vrijheid, die- aan het effect ten goede kwam. Een eenvoudig wit Grieksch costuum omhulde haar en zij was gezeten op een rood fluweelen fauteuil met gouden franje omhangen. Aan hare voeten was gezeten de ge rechtigheid ook in wit Grieksch cos tuum met den blinddoek voor de oo- gen. wat noodzakelijk was, anders zou ik zeggen: jammer van het lieve ge zichtje. Aan de andere zijde der Nederlandsche Maagd stond de Macht, een Grieksch krijgsman. De twee vrouwelijke hoofd figuren van deze groep waren leerlin gen van de H.B.S. voor meisjes. Naast den wagen liepen de herauten, die ieder een schild met het wapen van eene der elf provinciën droegen. Jammer genoeg werden deze groep en die der geniën niet zoo goed gezien, doordat het volk zich niet fatsoenlijk wist te houden en tusschen den op tocht door liep en hierdoor veel van het effect verloren ging. De Gouver neur-Generaal en zijne gasten juichten voornamelijk de lieve geniën en de wa gen van de Nederlandsche Maagd toe. Hier was de verlichting mooi en kon den alle groepen goed gezien worden. Uit: "De Echo" weekblad voor dames in Indië 24-2-1901. RIKS Ik kan me Semarang herinneren van 1909. Ik was zes jaar oud toen het bericht kwam, dat een prinsesje was geboren, 30 april. Pa was toen beheerder van Hotel Jan sen. Hij heeft een waringin boompje laten planten. Pa, Ma, onze kebon en alle toen aanwezige gasten hebben een schepje aarde in het kuiltje gedaan en ik zelf als laatste en jongste, ook. En dezelfde avond gaf Pa een Oranje diner. Ik kreeg ook een rijksdaal der en Pa zei nog: "Ga maar naar Toko Zickel en koop wat je wil." Ik ging die middag met de riks in mijn handje, had namelijk geen zak in mijn hansop. De meisjes van Toko Zickel konden mij niets verkopen. Ik heb die rijks daalder bewaard tot zo midden 1942. Toen werden we geïnterneerd in Tjima- hi en moesten we alles achterlaten. Mijn Eterna en Zenith zakhorloge plus Riks hilang voor góéd. Zo zie je hoe een rijksdaalder rollen kan. VIC BOLDY 7

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1980 | | pagina 7