Op de Kweek
"Als eind-HBS-er kwam ik in de derde klas van de kweekschool van de Zusters Ursulinen
op Tjelaket in Malang terecht. Daar ontmoette ik nog andere ex-HBS-ers o.a. Puck van
Laar (nu Mrs. Burt in Australië) en Greet (Etta) Schaafsma. Het was wel een omschakeling
in het begin, want het was er toen nog erg streng. Het ergste waren de lange kousen die
je vooral in het fietsenhok steeds openhaalde. Je hoefde ze alleen niet te dragen als je van
gym-les kwam. Dus hadden we natuurlijk véle gymlessen per week! Maar Mère Ursule was
ook niet gek, daar kwam ze al gauw achter. Ze was streng, maar ik had reuze respect
voor haar omdat ze bijna in alle vakken les kon geven. De namen van de meisjes op de
foto laat ik achterwege, misschien herkennen ze zich zelf en hoor ik op die manier nog
wat van mijn oude kweekgenoten. Ik ben taak-lerares voor de Zuid-Molukse kinderen in
Lunteren en ik werk op twee scholen. Om de beurt komen groepjes kinderen uit een klas
bij me en dan help ik ze hun Nederlands te verbeteren. Is er wel eens een reünie van de
kweekschool geweest? Zou leuk zijn!"
MAUD SCHRODER - VAN HEUVEN
Dr. A. Kuyperstraat 16, 6741 XK LUNTEREN
VOLKSGENEESKUNST EN
HUISMIDDELTJES
Er zijn twee aardige boekjes versche
nen over huismiddeltjes en genees
wijzen, die buiten de normale dok
tersrecepten vallen.
"GEZONDHEID
MET VOLKSGENEESKUNST"
door drs. Swiet van Rosssum.
450 Huismiddeltjes en een verzame
ling van ingezonden tips door voor
namelijk huisvrouwen. Hoogstwaar
schijnlijk allemaal omaatjes, maar wie
zal het zeggen? Het zijn de laatste
tijd juist de jongeren die naar de
alternatieve geneesmiddelen grijpen!
Het boekje kost f 8,95 porto f 1,90
Van dezelfde schrijver
"VOLKSGENEESKUNST
VOLKSGEZONDHEID"
een uitgebreidere uitgave.
Grappig is de overeenkomst met de
Europese geneesmiddeltjes.
Wat denkt u van: een stuk
schoongewassen gemberwortel een
beetje plat maken, de pijnlijke plaat
sen hiermee inwrijven". Tegen spier
pijn. Maar wij namen toch ook een
stuk djahé (of een hele djeroek ni-
pis) om ermee te kerok?
met de geribbelde kant van een
geldstuk over de blote rug wrijven",
tegen hoofdpijn. Dat is gewoon ke
rok, inderdaad. Alleen staat er niet
bij dat je wel heel hard moet wrijven!
Dit boekje kost f 14,95 porto 3,
Aardig om bij de hand te hebben.
TOKO - BOEKHANDEL
MOESSON
1 - 15 AUGUSTUS GESLOTEN
Ook voor bestellingen
"We roepen hem binnen", zei Koes,
"dan kun je, voordat je terug naar
Holland gaat, weer eens ouderwets
smullen!"
Het waren de eerste woorden sinds de
aankondiging van Jany's dood. Vera's
ogen vulden zich met tranen. "Lieve
Koes", zei ze, "dank je wel".
De saté-verkoper kwam de tuin binnen
geschommeld met z'n juk waaraan z'n
hele handel hing. De voorraad vlees
op stokjes, de potten en blikken met
kruiderijen voor de saus, de houtskool
pot. De laatste zette hij neer op de
stoep van de voorgalerij en er bij hur
kend begon hij het vuur aan te maken
tot het zacht gloeide en hij er het roos
ter met de sateetjes overheen kon leg
gen.
Achterover geleund in haar stoel zat
Vera er naar te kijken. Die geur, dacht
ze, die geur van roosterend vlees die
zich vermengde met het parfum van de
tuinbloemen, de kambodja en de me-
lati, dat was de ware geur van Indone
sië; die was er geweest zo lang ze zich
kon herinneren, die zou altijd blijven.
Ze voelde zich ontspannen, de kilte en
de verstijving van daarnet waren ge
weken. Loom lag ze achterover, ze
keek naar de rook die vanuit de houts
koolpot opsteeg en de ernaast hurken
de verkoper aan het oog onttrok. Werd
die rook niet wat te dik? Ze raakte een
beetje bedwelmd door de geur van de
bloemen, die sterker was dan de geur
van het vlees. Haar ogen werden ge
prikkeld door de rook. De rook isoleer
de haar van de anderen, ze was hele
maal alleen in een wolk. Ze opende
haar mond om iets te zeggen, maar er
kwam geen geluid.
De schreeuw van een overvliegende
vleermuis verscheurde de stilte.
De rook trok op. Op de plaats waar
de satéman had gehurkt stond een
vrouw. Haar zwarte haren lagen in een
dikke vlecht over één schouder. Flu
welen ogen keken Vera spottend aan.
De gouden gelaatskleur van een half
bloed meisje.
"Ik heb gewonnen", riep de verschij
ning, "ik heb toch gewonnen!" Ergens
op haar kleding was een naamplaatje,
maar Vera kon niet lezen wat er op
stond.
"Mijn god", stamelde Vera, "oh, mijn
god; Help, help me toch, Ivo!"
Ze lag op de grond. Handen trokken
haar overeind. "Wat was er", zei Til,
"wat was er, wat heb je gezien?"
Koes gaf haar iets te drinken. De saté
man stond er onbewogen bij en legde
het geroosterde vlees op een schaal.
"Ik zag Jany", fluisterde Vera, "ze leek
op Yvonne".
Later leek het allemaal een droom. Ze
was oververmoeid, zei Koes, die reis
over Java, Bali, al die nieuwe indruk
ken. Geen mens kon dat verdragen. En
zo jong was ze ook niet meer, voegde
hij er plagend aan toe.
Ze knikte, ja, hij had gelijk, ze wilde
nu maar terug naar haar hotel, morgen
was het weer vroeg dag.
Voordat ze insliep dacht ze: Ivo, Yvon
ne, ja het moet wel zo zijn.
De groep zat in de bus naar het vlieg
veld, vermoeid. De groep ging door de
douane, met lome tred. Plotseling bleek
de hitte te veel. Het einde van de reis
was in zicht, het sprookje was bijna
uit.
In de slurf naar het vliegtuig liep Vera
bijna de stewardess Yvonne tegen het
lijf. Deze gaf geen blijk van herkenning.
Haar fluwelen ogen keken in ongeziene
verten; ze spoedde zich in tegenover
gestelde richting.
Vera sliep het grootste deel van de
reis. Toen ze wakker werd wist ze wat
er zou gebeuren. Ze wist dat Ivo er
niet zou zijn om haar af te halen, maar
haar zoon. Ze hoefde ook maar één
blik te werpen op zijn gespannen ge
zicht om zekerheid te hebben over zijn
boodschap.
"Is vaderbegon ze voorzichtig.
"Ja", zei hij, "vader is gestorven".
21
