Korte Berichten uit Indonesië
Jakarta
STAMBOOM
Toko-Boekhandel
MOESSON
1 - 15 Augustus
GESLOTEN
door Si Bangau, Jakarta
De vraag naar Japanse auto's neemt
gestadig toe. Het aantal liefhebbers
is enorm, en de fabrieken kunnen de
vraag nauwelijks aan, lange waslijsten
getuigen hiervan. Een en ander heeft
dan ook een opleving van de handel
in "nieuwe" tweede hands auto's ver
oorzaakt. Zoals U weet zijn auto's nog
altijd buitengewoon duur hier en vra
gen velen zich nog steeds af waarvan
toch zovelen een auto kunnen kopen.
Enige prijzen: Toyota Corona Crown
(ong. f 63.300,een eenvoudige
Toyota Corolla 32.300,een Toy
ota Corona 2000 cc (f 39.200,Hon
da Civic 29.000,Honda Accord
(f 46.600,en een Mitshubishi Sigma
Galant 2000 cc 40.000,—). En dan
te bedenken dat dit de prijzen af fa
briek zijn en het nog wel enige dui
zenden guldens extra kost voor je de
auto "on the road" hebt. Het blik wordt
duur betaald
Bandung
Op 24 april j.l. is op uitbundige wijze
uit achteraan de grote hoofdtoonbank
met daarboven de naam en het jaartal
1855; langs de wanden de wit geschil
derde lambrizeringen en kasten waar
op de rondbuikige Chinese apothekers
potten een markant accent geven en
daarboven ter weerszijde op de muren
geschilderd een aantal latijnse spreu
ken. Alles getuigt van piëteit voor wat
"vroeger" ons gegeven heeft.
Op elk van de twee voorste het inte
rieur steunende pilaren ontdekken we
een koperen plaat in rieliëf met een
voorstelling en bijbehorend versje, be
trekking hebbend op de dokter en de
apotheker.
DE DOKTER
De zieken die voor mij verschijnen,
Geneeze ik door de medicijnen:
'tenzij haar toeval wordt te groot:
Ik weet geen dranken voor de dood.
DE APOTHEKER
Mijn werk bestaet ten dienste de
kranken
In 't mengen van verscheiden
dranken,
Die ik voorzichtig maak gereed,
't zij dat men zuivering wacht of
zweet.
Uit de inscripties blijkt dat deze platen
zijn gemaakt door J. C. Wienecke naar
J. Luiken. Deze Luiken zal wel de be
kende Jan Luyken zijn geweest, de op
velerlei gebied zeer productieve schil
der, etser en dichter die leefde van
1649 tot 1712.
We krijgen enthousiast en hulpvaardig
een trapleertje aangereikt om er op de
juiste hoogte foto's van te kunnen ma
de "Asia Afrika Conferentie", die ex
act 25 jaar geleden voor het eerst
plaats vond, in deze stad herdacht.
Voor miljoenen Rupiah's werd hiervoor
de naast de vroegere Sociëteit Con
cordia gelegen "Gedung Merdeka" in
de staat van 25 jaar geleden terug
gebracht.
Heel Bandung werd trouwens van
nieuwe "make up" voorzien. Zo goed
als alle huizen/kantoren/winkels wer
den opnieuw geschilderd, wegen wer
den verbeterd en zelfs het muziek-
tentje in het vroegere Pieterspark
werd grondig gerestaureerd
Behalve President Soeharto en zijn
echtgenote bevond zich onder de vele
gasten ook de inmiddels overleden
"Ibu Fatmawati", de eerste echtgenote
van wijlen President Soekarno.
Ter gelegenheid van deze herdenking
is een speciale serie postzegels uit
gegeven eventueel verkrijgbaar op een
speciale enveloppe, aldus de "Urusan
Philateli Perum Pos dan Giro", adres
Jalan Jakarta 34, Bandung.
ken. Er ontstaat steeds meer bekijks
en ineens staan we met jan en alleman
te praten en te schertsen over tempo
doeloe. Ook hier geen enkele rancu
ne, onbevangen mensen in vrijmoedige
nieuwsgierigheid met veel gevoel voor
humor.
Dankbaar en uitgewuifd door het per
soneel en belangstellende omstan
ders lopen we naar de rand van het
vóór de apotheek overdekte trottoir
en worden ondergespoten door een
plotseling van links om de bocht ko
mende vrachtwagen; we waren ver
geten dat in de vroege morgen de stad
blank had gestaan en we slechts op
onze tenen droge plekjes zoekend de
apotheek hadden kunnen bereiken.
Niet alleen nat maar ook onder de
modderspatten slenteren we het krioe
lend drukke Tunjungan nog wat op en
neer, houden onze spoeling op peil
met het innemen van enige "Dua Kun-
tji" (botol besar, waarom zijn die toch
bij ons niet te krijgen?) en wandelen
tenslotte langs Jalan Pemuda terug
naar "setasion" Gubeng. Links staat
het paleis van de Gouverneur er nog
altijd in zijn stralende, zuilen-witte
blankheid en rode dak midden op het
weidse erf met strakke groene gazons,
fontein en gelijnde opritten.
Op het station klinkt een minuut voor
vertrektijd, zoals op alle stations van
enige betekenis (Depok is het kleinste
waar ik het gehoord heb) het Big Ben
achtige muzieksein en precies om
13.00 uur zijn we in de 3e klasse van
de vol bezette expresstrein No. 9 te
midden van ik zal maar zeggen "ieder
een" op weg naar Yogyakarta. Maar
dat is een heel ander verhaal.
v.B.de J
"Max, kom even hier jongen. Ik heb
gehoord van je plannen om volgend
jaar te trouwen. Het lijkt me goed dat
ik je nu een en ander vertel van je
familiegeschiedenis. Je bent al bijna
volwassen en het is goed dat je ook
helemaal op de hoogte bent van je
afkomst, luister:
Je grootouders, opa Pong en Oma
Maria waren neef en nicht. Vroeger
was dat niet zo ongewoon moet je
weten. Oma Maria was het enige
kind van opa Thijn en oma Coba. Oma
Coba had een zus, tante Rien, die erg
veel van uitgaan hield. Ze was erg
knap, had een goede baan maar ze
wilde niet trouwen hoewel ze genoeg
aanbidders had.
Op een gegeven moment echter raak
te ze toch verliefd op een zekere Hans
Bies, een commies. Aanvankelijk leek
het wat te worden en er werd reeds
gedacht aan een verloving. Maar ja,
tante Rien raakte zonder waarschuwing
in verwachting en die Hans Bies be
weerde dat hij van nergens wist. Een
hele consternatie is dat toen geweest.
Enfin, om kort te gaan, deze Bies heeft
toen overplaatsing gevraagd naar Su
matra en toen zat tante Rien alleen,
kasian. Oma Coba heeft haar toen in
huis gehaald en beloofd dat zij voor
het kind zou zorgen en die belofte
heeft ze gehouden. Toen tante Rien
bevallen was van je latere opa Pong
is ze naar Holland gegaan en oma Co
ba heeft Pong toen grootgebracht,
eerst samen met opa Thijn maar later
alleen want opa Thijn is onverwacht
aan malaria overleden, kasian. Opa
Pong en oma Maria waren dus altijd
samen en zo is ook een romance ont
staan. Toen oma Coba haar ogen sloot
heeft ze nog gezegd "het is goed zo".
Kasian.
En nu komt het eigenlijk, Max. Jouw
papa Louis, was het enige kind uit het
huwelijk van opa Pong en oma Maria.
Maar net als zijn moeder hield opa
Pong ook van uitgaan. En dat is nog
niet zo erg maar hij ging niet altijd met
oma Maria uit. Achteraf bleek dat hij
vaak bij een goede vriendin van oma
Maria was, een zekere Neel Hempel
Enfin, om kort te gaan, opa Pong had
bij deze Neel een dochter, Emmy.
Oma Maria vond het verschrikkelijk
maar bleef toch bij Pong, kasian.
En Max, sorry jongen, maar hou je
vast: Marianne, je aanstaande vrouw
is de dochter van Emmy en ze is dus
je nicht. Lóh, löh, Max, wat is er? Non,
Non kom gauw meis, Max is ziek,
kasian.
RALPH BOEKHOLT
OOK VOOR BESTELLINGEN
25
