"AWAS STROOM"
"INDONESIË WEERZIEN"
f
Twee bijzondere boeken over Indonesië
(Vervolg: "Deeleman")
gering zéér onasngenaam, zodat hij
uit de Indische dienst ontslagen werd,
met een niet al te groot pensioen. Daar
hij zich ook moeilijk kon schikken in
de vaderlandse politiek - het indienen
der motie werd hem ook door vele
geestverwanten kwalijk genomen - stel
de hij zich na de ontbinding der Kamer
in 1867 niet meer herkiesbaar, zodat
hij niet méér inkomsten had dan een
pensioen van een 8.000,Terug
keer naar Indië was dus bittere nood
zaak, doch niet als "Edeleer". Hij werd
hoofdredacteur van een courant te
Batavia: het Nieuw Bataviaasch Han
delsblad.
Tot dit journalistieke werk miste hij
alle gaven. Zijn degelijke, wijdlopige
en zwaarwichtige betogen konden de
krantenlezers slechts matig bekoren
en na een jaar werd zijn band met de
pers verbroken. Toen zat er voor hem
niets anders op, dan naar zijn oude
baan, de advocatuur terug te keren.
Dit was dus een pijnlijke afgang, want
heel Batavia had hem in zijn vroegere
grootheid gekend.
Het was dus van Deeleman helemaal
niet aardig, dat hij aan mr. Keuchenius
een karikatuur toezond, waarop diens
persoon er niet best uitkwam. Het
was een uitgeknipte figuur, op de ene
zijde waarvan de schrale gestalte van
Keuchenius voorkwam, uitgedost ia
zijn fraai geborduurd kostuum van
Raadslid. Draait men het om, dan zag
men de schamele hoofdredacteur met
zijn witte broek en zwart lustre jasje.
Lain doeloe, lain sekarang, luidde het
bijschrift. Als Edeleer had Keuchenius
het Drukpersreglement onder de arm,
als man van de pers het Nieuw Bata
viaasch Handelsblad.
Mr. Keuchenius heeft de karikatuur te
ruggezonden, vergezeld van een pas
send antwoord, aldus luidende:
in scheppen Uwen veranderden ge-
luksstaat tot voorwerp te kiezen ter ft/NI [)n|r
bevrediging van hunnen en anderer yvJIKKIt
lachlust.
(w.g.) L. W. C. Keuchenius
Geachte Deeleman!
Hierbij zend ik U de caricatuur, die gij
van mij gemaakt hebt, na haar aan
mijn huisgenooten vertoond te hebben,
terug. Zij waren er in hoge mate over
verontwaardigd, en zoo zij al konden
toegeven, dat de prent iets bewees
voor kunst van teekenen en uitknippen,
weigerden zij toch te erkennen, dat gij
aan de vervaardiging daarvan uwen
tijd te besteden en mij Uw werk te
vertoonen, blijk hebt gegeven van een
kiesch gevoel en een goed en edel
aardig hart.
Ik duid U Uwe prent niet ten kwade,
omdat ik de waarde en het geluk van
een niet afhankelijk acht van gouden
borduursel, dat hij aan zijnen rok
draagt.
Ik hoop ook, dat Uw sekarang in ver
gelijking van Uw dolo steeds U en de
Uwen stof tot vreugde zal opleveren.
Maar, mogt het anders wezen, dan ver
zeker ik U, dat gij mij nimmer vinden
zult onder de vrienden, die er behagen
Batavia, 24 Augustus 1870.
Inderdaad is er voor Keuchenius een
ommekeer ten goede gekomen. Hij
werd zelfs minister van Koloniën in
het z.g. eerste Christelijke Ministerie
(1888-1891), hoewel hij daarin, door
zijn wat al te strakke beginselvastheid,
geen te gelukkige rol heeft gespeeld,
zodat hij voortijdig heeft moeten af
treden.
Hij overleed op 19 dec. 1893, zodat zijn
spotvogel hem slechts kort overleefd
heeft.
"In de naam van Tuan Allah, hoe kunnen
jullie zien, dat ik een Hollandse toerist ben,
terwijl ik toch hier geboren ben".
door Santé Brun en Marijke Plomp
Indrukken van een Hollandse journalist en zijn vrouw (fotografe) op
een voortreffelijke manier op papier gezet. Zo onbevangen, eerlijk en
juist aangevoeld dat het een hartveroverend Indonesië-boek is ge
worden, een van de beste tot nog toe verschenen. Met informaties
die zelfs voor de ervaren Indische vakantieganger nieuw zullen zijn.
Een boek om te hébben en te géven
f 24,50 porto f 4,50
door Olaf J. de Landell
De destijds op televisie gebrachte verfilmde reis van de bekende
romanschrijver, gerealiseerd in een boek vol prachtige foto s. Verleden
en heden vinden we terug in een onderhoudend relaas, zoals we dat
van de Landell gewend zijn. Warm aanbevolen
f 35,porto f 4,50
BOEKHANDEL MOESSON - Pr. Mauritslaan 36 - Den Haag - Giro 6685
Bovenstaande foto van een groep leraren van de Praban-Mulo in Soerabaia, daterend van
omstreeks 1915 werd ons toegezonden door Mevr. W. M. Bongers-Heroma. Behalve haar
vader, de heer Heroma (in het midden staande) weet zij helaas geen andere namen.
Misschien kunnen oud-leerlingen uit die tijd zich er nog enige herinneren. Dit school
gebouw op Praban dat in 1946 weer in gebruik werd genomen, zag er toen nog net zo uit
als op deze foto uit 1915.
8
