BOEKBESPREKING
WIECHER HULST,
DE BETJAKRIJDERS, DE HOEREN,
DE GENERAALS EN DE POLITICI
Wiecher Hulst is een Nederlandse
free-lance journalist. Hij besloot zich
op de hoogte te stellen van de situatie
in Indonesië aan de vooravond van
haar 35e verjaardag en ofschoon hij
om nader te noemen redenen zijn reis
moest afbreken in Bali heeft hij toch
een flink stuk Indonesië bezocht. Hij
is van zijn expeditie teruggekeerd met
een nogal pessimistische blik. Hij is
trouwens de enige niet, die meent dat
de spanningen op politiek maar voor
al op sociaal gebied langzamerhand
het enorme weerstandsvermogen van
de bevolking tegen verstoring van de
bestaande orde de baas dreigen te
worden. Het boekje dat zijn reiserva
ringen bevat is verschenen bij Leopold
onder de titel "Betjakrijders, hoeren,
generaals en andere politici". Kennelijk
een titel die de belangstelling wil prik
kelen ook van hen, die anders aan het
boekje niet zouden beginnen. In de
inleiding wordt een toelichting op de
titel gegeven in de vorm van Hulst's
opmerking dat hij bij het voik van
hoog tot laag een "zeer hoge graad
van politiek bewustzijn" heeft aange
troffen. Zijn talrijke en consciëntieus
vermelde galante avonturen die blij
kens de titel hebben bijgedragen tot
deze uitspraak geven helaas geen bij
zonderheden over de bijdragen die de
meisjes van plezier hebben geleverd
tot zijn stelling.
Alle gekheid op een stokje: Wiecher
is een bepaald niet onbegaafde maar
bepaald ook nog niet volwassen knaap.
Dat hij tenslotte door de Indonesische
autoriteiten op de plane naar Holland
wordt gezet kon hij verwachten, nadat
hij was gaan logeren bij Poncke Prin
cen, een notoire figuur, die na uit het
Nederlandse leger te zijn gedeserteerd
Indonesiër en Islamiet werd en ver
volgens als staatsburger het de Indo
nesische autoriteiten lastig begon te
maken. Wanneer door bemiddeling van
de militaire attache van de Nederland
se ambassade, de kol. Linzel, Hulst een
interview met admiraal Soedomo van
de Indonesische veiligheidsdienst heeft
gehad komt allereerst een artikel van
Hulst in de Haagse Post de vrede ver
storen. De Indonesische autoriteiten
zijn daar nl. weinig gelukkig mee en
de Nederlandse kolonel slaat een fi
guur tegenover zijn Indonesische re
laties. Als Hulst daarna bekent bij
Princen te logeren is de boot aan.
Hulst begrijpt niet of wil niet begrij
pen in welk een situatie hij zichzelf en
Kol. Linzel heeft geplaatst. Hij be
schrijft met de quasi-argeloosheid van
een brutale schooljongen uitvoerig de
gesprekken die hij met Linzel heeft.
Hij tracht de brave kolonel, die hem
zo welwillend heeft geholpen, van
ogenblik tot ogenblik belachelijk te
maken. Een misselijk stuk journalistiek.
NOGMAALS CORRIE
Net als allen die haar ontmoet hebben, schrok ook ik toen ik daar opeens in de
Moesson van 15 augustus j.l. het overlijdensbericht zag van Corrie Saptodewo.
Ik heb haar pas leren kennen in 1977, toen ik voor de tweede keer op Java ge
logeerd was bij vrienden. Zij was één dergenen wier naam ik gekregen had als
zijnde één der vrouwen die hard werkten aan de opbouw van hun land. Iets
dat niet alleen met hard werken, maar vaak ook met financiële offers gepaard
gaat.
Bovenstaande foto is genomen op 22 oktober 1977 toen we samen een bezoek
brachten aan het door dr. Phil. Agus Prawoto opgerichte S.O.S.-kinderdorp
"Taruna" in het Lembang-district. In ons gezelschap bevond zich een sympathiek
jong artsen-echtpaar uit Amsterdam, Janto Soerachno en zijn vrouw. Hij en zij
waren bij zijn ouders gelogeerd.
Omdat ik van plan was er een artikel aan te wijden voor een Deense krant,
waarvoor ik sedert jaren werk, vroeg ik of Janto een foto zou willen maken van
het directeursechtpaar (de stichter en zijn Weense vrouw Ilse) en met mevrouw
Saptodewo en wat kinderen (er waren er toen 101 in de leeftijd van 2'/2 ot 14
jaar). Zover ik mij herinner zat Corrie Saptodewo in het bestuur. We mampirden
ook in de door Corrie Saptodewo opgerichte bibliotheek met een kleine handen-
arbeid-werkplaats er bij. Er werd druk gebruik van gemaakt, vertelde zij, maar
ze vreesde het niet te kunnen volhouden. Het gebouwtje kostte aan huur 250.000
rupiah per jaar, en dat geld kwam uit haar eigen zak.
Een eind er vandaan lag de padvinders-bibliotheek, waar ook haar kinderen
gratis toegang hadden. Die was dicht, maar vier dagen later stond Corrie on
verwacht voor mijn neus, of ik mee wilde om ook die te zien.
Ik was nog bij haar thuis op Jl. Veteran, zond haar later een Nederlandse ver
taling van mijn artikel. Een kort contact dus, maar onvergetelijk. Waarom gaan
zij die men zo node kan missen, vaak te vroeg heen?
BETS BONDE JENSEN - ELZE
Wiecher krijgt overigens de kans zijn
reis voort te zetten en krijgt ten
slotte op Bali bericht, dat zijn aan
wezigheid niet gewenst is. Vreemd is,
dat deze recalcitrante puber, die toch
waarlijk wel iets van de Indonesische
instelling weet, zijn moeilijkheden van
uit een zo typisch-westerse mentali
teit teqemoet treedt.
JHR.
N.B. Wij houden het boek niet op de
plank, het is uitsluitend op bestelling
leverbaar voor de liefhebbers.
Boekhandel Moesson.
"Betjakrijders, hoeren, generaals en
andere politici" door Wiecher Hulst
f 59,porto f 3,
TWEE SCHITTERENDE BOEKEN
In de serie Time/Life uitgaven over
de tweede wereldoorlog in het Verre
Oosten zijn thans verschenen:
STRIJD OM DE
ZUIDZEE-EILANDEN
CHINA-BIRMA-INDIA
De tekst is geïllustreerd met talrijke
interessante foto's (zwart-wit en
kleur), en vormt een boeiende docu
mentatie van deze periode uit het
jongste verleden.
Prijs per deel f 39,90 porto f 5,50
Verkrijgbaar bij
BOEKHANDEL MOESSON
19
