TERIMA KASIH
Opgedragen aan mijn lieve vrouw.
Land van eeuwig prachtige natuur
golvend goud door 't steeds weer akkeren.
Land van fluisterende wouden, hemel van azuur
'n Zachte bries blijft er immer wakkeren.
Land van warmt' en zonneschijn,
waar stralen niemand deren.
Land van ongerept' natuur, zo rein,
waar zich 't herte niet kan deren.
Land, dat God zo met kleuren zegende
Dank U, dat ginds mijn wiegje stond.
Land, dat zelfs lieflijk bleef als 't regende
Dank U voor de liefste vrouw
die 'k er meer dan 40 jaar geleden vond
Dank U, dat Ge steeds bent meegegaan
Heer, laat dat mooie in mij voortbestaan
FRED BARTMAN
HOTEL "DE RUITER" HOUTHEM
bij Valkenburg (Z.L.), St. Gerlach 43
tel. 04406-4 03 18
Riant uitzicht op het Geuldal
doet denken aan de mooie rustige om
geving van de Preanger
Zeer geschikt voor diegenen die op me
disch advies een rustkuur moeten onder
gaan
Met dieet-patlënten wordt rekening ge
houden
Alle kamers centraal verwarmd en voorzien
van warm en koud stromend water.
Prijzen per persoon en per dag; incl. be
diening en B.T.W. Logies met ontbijt
f 27,50 p.p.p.d. Half pension f 37,50 p.p.
p.d. Kamer met douche en toilet, logies
met ontbijt f 35,p.p.p.d. Kamer met dou
che en toilet half pension f 45,p.p.p.d.
Misschien vergiste ik me toch toen ik
zei dat Indische mensen niet poëtisch
van aard zijn. Al blijft het meestal bij
een "gelegenheids"-gedicht, emoties
drukt men toch graag uit in dichtvorm.
Want romantisch zijn we wèll
Bij zijn 40-jarig huwelijksjubileum voel
de de heer Bartman naast de liefde
voor zijn geboortegrond, een over
weldigende dankbaarheid, omdat hij
daar ook zijn trouwe levenskameraad
vond. Deze twee bracht hij tezamen in
een vers.
En wat is in deze tijd van ontevreden
heid, onmin, verwijdering, mooier om
te ervaren dat dat andere ook nog
bestaat? In zijn eenvoud en onvolko
menheid een treffend gedicht dat, naar
we hopen, ook de gevoelens van an
deren zal vertolken.
L.D.
gens op een 34e I Zo'n torenhoog ge
val moet wel haast heen en weer zwie
pen. En wat moeten die mensen in
angst zitten! Dat was, bleek naderhand,
ook zo. Kennissen van ons, die ergens
op een 26e verdieping zitten, vertelden
dat ze eigenlijk doorlopend "schiet
gebedjes" omhoog zonden zo benauwd
waren ze geweest.
Het hoogtepunt van de tyfoon duurde
slechts IV2 uur, waarin het heel even
nog T12 werd. Maar die anderhalf uur
leek de eeuwigheid in de hel! Daarna
zakte de storm af en werd 't weer T8,
en dat heeft nog een dag en een nacht
geduurd. "Hope" was toen al bezig
zich over China op te lossen.
En hier in Hong Kong begonnen we met
z'n allen puin te ruimen. Eerst in eigen
huis. Toen 't T3 werd, kwam ieder
een weer op straat. We merkten toen
pas wat voor een spoor van vernieti
ging "Hope" had achtergelaten. De ra
vage aan de natuur vooral was ver
schrikkelijk. Hele landverschuivingen
waren er geweest, stukken bergflank,
die als een gigantische moddelpoel
naar beneden waren gekomen door al
dat water.
Overal watervallen; bandjirrende slo-
kans; gekantelde auto's; naar beneden
gekomen steigers van flats in aanbouw;
verwoeste, afgeknapte uithangborden;
en overal bomen, takken, palen, wat al
niet dwars over de weg. En wat het
ergste is: 11 doden! Elk jaar weer ei
sen de tyfoons hun doden! Verbijsterd
bekeken wij deze chaos. Uit het, wat
klimaat betreft, vredig veilig landje
Nederland komend, wil je er nauwelijks
aan, dat dit hier elk jaar kan voorko
men. En zelfs meerdere keren! Ik moet
er niet aan denken!
Dit jaar, 1980 zijn we voor "direct hits"
gelukkig gespaard gebleven. Eenmaal
werd het T8. Nu is het tyfoonseizoen
over en hebben we rust tot juli '81.
De Chinezen hier maken er geen punt
van. Apa boleh boeat!? Hong Kong
leeft al eeuwen met tyfoons. Het hoort
erbij. Men begint maar meteen weer
op te ruimen, schoon te maken, op te
bouwen en een maand na Hope zag je
nauwelijks meer dat er een tyfoon ge
weest was. Men zegt dat je een tyfoon
meegemaakt moet hebben. Dan kun je
je pas Hong Konger (of is het Hong-
Kongnees?) noemen. Nou dat kan ik
dus nu. Het genoegen is twijfelachtig.
Ik blijf maar liever Indo sadja.
LAUTY KLEEVENS-MUSCH
25