'Sm IETS OVER HOLAMBRA BELEVENISSEN VAN EEN PELAUT (ZEEMAN) CU) mr lr Namen, waarover ik het hier zal heb ben, zal de oud Indiëganger wel nooit gehoord hebben, ia, als je in de grote vaart zit en bovendien betrokken bent bij de opbouw van Indonesië, kom je op plaatsen waarover je nooit ge droomd hebt. Zoals Arun (dicht bij Lhokseumaweh op Aceh) waar de gro te L.N.G. boringen zijn. Toen we er de eerste keer kwamen, was het bush- bush (je wilde de wal niet eens op), nu is er een haven met een lange aan legsteiger waar grote gastankers hun ladingen komen halen. Op Bontang (even beneden Tarakan) waarvoor wij hele fabrieksdelen brachten voor de bouw van een kunstmestfabriek. Een plaatsje met één straat (van zand) maar waar toch drie goede eethuisjes staan. Een prachtige baai waar ze een haven aan het bouwen zijn. Veel fabrieken, waarvan wij de onder delen hebben gebracht, hebben wij zien klaar komen. Zoals de Indarung II ce mentfabriek, de Sriwijaya kunstmest fabriek in Palembang, de Petroche mische industrie in Gresik bij Sura baya. Maar dat zijn allemaal havens waar je je niet kunt vermaken. Het zijn allemaal fabriekscomplexen met in de omgeving dorpjes. Je kunt je gedachten wel tot rust laten komen door in een warong ettelijke koppen koffie of biertjes te drinken onder een suizende gasdruklamp, waar je alleen maar de jangkriks (krekels) hoort. Je praat wat met de bevolking, voor zover ze dan Maleis spreken, wat niet altijd zo is. Is het laat geworden dan zoek je een bootje op waarvan de juragan je voor een paar honderd rupiahs even naar je schip wil brengen. Het hoeft niet altijd een duur uitje te zijn als een zeeman de wal op wil. In Panjang even met een opelet (die de hele nacht door rijdt) naar Tanjong Karang (in de Lampongs) een goed restaurant opzoeken. Of als je een zondag overblijft in Surabaya, even naar Malang om een koude neus te halen. Wij Padangers hebben overal familie. Maar je komt ook in havens waar je geen kans hebt om even de wal op te gaan, je ligt dan te ver ten anker, zoals in Samarinda of Cheribon. Je probeert je dan maar aan boord te vermaken met de T.V. Ja, het leven aan boord is soms wel "very boring". Je hoort eigen lijk zo weinig wat er aan wal gebeurt, ze zeggen toch "een zeeman weet al les maar niets". Heb je drie reizen ge maakt om de wereld (zo'n 14 of 15 maanden) dan mag je een maand met verlof met vol gage. Ja van sociale verhoudingen is bij ons nog niet veel te merken. Maar wat zijn wij rijk als je naar de bevolking in zulke plaatsjes kijkt. Er wordt armoe geleden onder de plaatselijke bevolking in de buitenge westen. Maar zij zijn tevreden zolang zij hun bordje nasi hebben. Je moet niet alleen naar boven kijken, maar ook eens even naar beneden, althans volgens deze INDONESISCHE ZEEMAN Het is nu alweer 20 jaar geleden dat we ons vestigden in Brazilië. We wo nen hier in de landbouwkolonie Holambra, 35 km van Campinas (750.000 inwoners) en minder dan 50 km van het internationale vliegveld "Viracopos". Wat is het hier een enorm verschil met 20 jaar geleden. Onvoorstelbaar de economische vooruitgang. Nu ligt Holambra aan een geasfalteerde weg. De Nederlandse kolonie omvat 150 gezinnen, waarvan velen de Braziliaanse nationaliteit hebben aangenomen. Het klimaat is hier subtropisch tot tropisch. Nachtvorst is mogelijk (juni-juli), maar zeer sporadisch. Men vindt in vele huizen een open haard, doch die wordt nauwelijks 15 avonden per jaar gebruikt; over dag bijna nooit. Twintig jaar geleden had men in de hele kolonie slechts enkele auto's. Al les ging met paard en karretje, kinde ren schoolwaarts, pa en ma naar win kel, kerk, enz. Momenteel rijden hier honderden auto's. Nu vind je in het centrum een grote super mercado, bakker, slager, etc., een club waar om heen tennisbanen, volleyvelden, zaal voetbal en twee gewone voetbalvelden. In de club zalen voor judo, ballet, bil jart. Ook is er een bibliotheek met Nederlandse, Braziliaanse en Engelse boeken. De eerste jaren zijn voor allen hier heel moeilijk geweest. Hoeveel families zijn niet ontmoedigd teruggegaan naar Nederland of elders. De huizen en be drijven waren toentertijd primitief. Nu hebben alle electriciteit en telefoon. Hoeveel bloemenbedrijven zijn er de laatste tijd opgezet. De warme tijd valt hier in december-januari, wat dus de gelegenheid schept bloemen te expor teren naar de USA, Canada, Duitsland, Nederland, Zwitserland en Italië. Op Holambra wonen ook enkele ge zinnen die vroeger in Indonesië woon den. In Campinas en Sao Paulo ont moet je vaak mensen uit Indonesië. Op de erven op Holambra zie je vele planten, die ook in Indonesië groeien. Momenteel is het mangatijd, wij zelf hebben enkele tientallen bo men, ook klengkeng, leitji - hier lychia genoemd. We hebben een boomgaard van advocaat. Ons bedrijf, 23 ha, is volgeplant met citrus, vroeg- en laat- rijpers, zodat je het hele jaar door sinaasappel of mandarijn kunt eten. Ook hebben we wat nangka, djeroek bali, vele pisangsoorten. Pisang goreng wordt hier vaak genuttigd. Vorig jaar kregen we bezoek van mensen uit In donesia, een Indische dame riep: "Mijn hart gaat open bij het zien van dit al les." Momenteel bloeit de stephanoot, 6 m2 bloemenpracht, ook de tjempaka en kambodja verspreiden hier hun geuren. Rondom ons huis bloeien vele bomen, zoals bungur, hybiscus, soka, camper foelie, Nusainda, vele soorten heleco- ni's (banaanachtigen) spatodea, bou gainville, flamboyant, melati, pauwen oog. Ook verschillende dennen en tje- mara's, waaierpalm en noem maar op. Verder aangevuld met Braziliaanse boomsoorten, zoals rose, witte en gele ipêh, jacaranda, mimosa en verschil lende palmsoorten. Meer dan eens werd me het compli ment gemaakt: "Jullie wonen hier in een paradijsje." In de tuin is een zwem bad aangelegd en een logeerhuisje met twee slaapkamers, er is een salon met overdekt terras, met vele planten, voornamelijk varens. Hier is onze plaats voor saté-festijnen. Zelf speel ik voor toekang saté. Ook hebben we een groentetuin aangelegd o.a. met veel aardbeien die vruchten leveren van eind juli tot januari. Mijn vrouw heeft verder heel wat kruiderijen in de tuin, die ze voor ons Indisch potje nodig heeft: ketoembar, koenir etc. Wat me hier niet gelukte is de durian. Ik heb enkele jonge boompjes gehad, maar die hebben het niet volgehouden. Mijn vrouw is nu druk bezig met asem- stroop, hier tamarinda genoemd. Velen weten deze vruchten niet te benutten. In een volgend artikeltje hoop ik U nog weer eens iets te vertellen over ons leven hier. W. J. MEIJERING HOTEL "DE RUITER" HOUTHEM bij Valkenburg (Z.L.), St. Gerlach 43 tel. 04406 - 4 03 18 Riant uitzicht op het Geuldal doet denken aan de mooie rustige om geving van de Preanger Zeer geschikt voor diegenen die op me disch advies een rustkuur moeten onder gaan Met dieet-patlënten wordt rekening ge houden Alle kamers centraal verwarmd en voorzien van warm en koud stromend water. Prijzen per persoon en per dag; Incl. be diening en B.T.W. Logies met ontbijt f 27,50 p.p.p.d. Half pension f 37,50 p.p. p.d. Kamer met douche en toilet, logies met ontbijt f 35,p.p.p.d. Kamer met dou che en toilet half pension f 45,p.p.p.d. 19

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1981 | | pagina 19