'Sm
IETS OVER HOLAMBRA
BELEVENISSEN VAN EEN PELAUT (ZEEMAN) CU)
mr
lr
Namen, waarover ik het hier zal heb
ben, zal de oud Indiëganger wel nooit
gehoord hebben, ia, als je in de grote
vaart zit en bovendien betrokken bent
bij de opbouw van Indonesië, kom je
op plaatsen waarover je nooit ge
droomd hebt. Zoals Arun (dicht bij
Lhokseumaweh op Aceh) waar de gro
te L.N.G. boringen zijn. Toen we er de
eerste keer kwamen, was het bush-
bush (je wilde de wal niet eens op),
nu is er een haven met een lange aan
legsteiger waar grote gastankers hun
ladingen komen halen. Op Bontang
(even beneden Tarakan) waarvoor wij
hele fabrieksdelen brachten voor de
bouw van een kunstmestfabriek. Een
plaatsje met één straat (van zand) maar
waar toch drie goede eethuisjes staan.
Een prachtige baai waar ze een haven
aan het bouwen zijn.
Veel fabrieken, waarvan wij de onder
delen hebben gebracht, hebben wij zien
klaar komen. Zoals de Indarung II ce
mentfabriek, de Sriwijaya kunstmest
fabriek in Palembang, de Petroche
mische industrie in Gresik bij Sura
baya. Maar dat zijn allemaal havens
waar je je niet kunt vermaken. Het zijn
allemaal fabriekscomplexen met in de
omgeving dorpjes.
Je kunt je gedachten wel tot rust laten
komen door in een warong ettelijke
koppen koffie of biertjes te drinken
onder een suizende gasdruklamp, waar
je alleen maar de jangkriks (krekels)
hoort. Je praat wat met de bevolking,
voor zover ze dan Maleis spreken, wat
niet altijd zo is. Is het laat geworden
dan zoek je een bootje op waarvan
de juragan je voor een paar honderd
rupiahs even naar je schip wil brengen.
Het hoeft niet altijd een duur uitje te
zijn als een zeeman de wal op wil. In
Panjang even met een opelet (die de
hele nacht door rijdt) naar Tanjong
Karang (in de Lampongs) een goed
restaurant opzoeken. Of als je een
zondag overblijft in Surabaya, even
naar Malang om een koude neus te
halen. Wij Padangers hebben overal
familie.
Maar je komt ook in havens waar je
geen kans hebt om even de wal op te
gaan, je ligt dan te ver ten anker, zoals
in Samarinda of Cheribon. Je probeert
je dan maar aan boord te vermaken
met de T.V. Ja, het leven aan boord is
soms wel "very boring". Je hoort eigen
lijk zo weinig wat er aan wal gebeurt,
ze zeggen toch "een zeeman weet al
les maar niets". Heb je drie reizen ge
maakt om de wereld (zo'n 14 of 15
maanden) dan mag je een maand met
verlof met vol gage. Ja van sociale
verhoudingen is bij ons nog niet veel
te merken. Maar wat zijn wij rijk als
je naar de bevolking in zulke plaatsjes
kijkt. Er wordt armoe geleden onder de
plaatselijke bevolking in de buitenge
westen. Maar zij zijn tevreden zolang
zij hun bordje nasi hebben. Je moet
niet alleen naar boven kijken, maar
ook eens even naar beneden, althans
volgens deze
INDONESISCHE ZEEMAN
Het is nu alweer 20 jaar geleden dat we ons vestigden in Brazilië. We wo
nen hier in de landbouwkolonie Holambra, 35 km van Campinas (750.000
inwoners) en minder dan 50 km van het internationale vliegveld "Viracopos".
Wat is het hier een enorm verschil met 20 jaar geleden. Onvoorstelbaar de
economische vooruitgang. Nu ligt Holambra aan een geasfalteerde weg. De
Nederlandse kolonie omvat 150 gezinnen, waarvan velen de Braziliaanse
nationaliteit hebben aangenomen. Het klimaat is hier subtropisch tot tropisch.
Nachtvorst is mogelijk (juni-juli), maar zeer sporadisch. Men vindt in vele huizen
een open haard, doch die wordt nauwelijks 15 avonden per jaar gebruikt; over
dag bijna nooit.
Twintig jaar geleden had men in de
hele kolonie slechts enkele auto's. Al
les ging met paard en karretje, kinde
ren schoolwaarts, pa en ma naar win
kel, kerk, enz. Momenteel rijden hier
honderden auto's. Nu vind je in het
centrum een grote super mercado,
bakker, slager, etc., een club waar om
heen tennisbanen, volleyvelden, zaal
voetbal en twee gewone voetbalvelden.
In de club zalen voor judo, ballet, bil
jart. Ook is er een bibliotheek met
Nederlandse, Braziliaanse en Engelse
boeken.
De eerste jaren zijn voor allen hier
heel moeilijk geweest. Hoeveel families
zijn niet ontmoedigd teruggegaan naar
Nederland of elders. De huizen en be
drijven waren toentertijd primitief. Nu
hebben alle electriciteit en telefoon.
Hoeveel bloemenbedrijven zijn er de
laatste tijd opgezet. De warme tijd valt
hier in december-januari, wat dus de
gelegenheid schept bloemen te expor
teren naar de USA, Canada, Duitsland,
Nederland, Zwitserland en Italië.
Op Holambra wonen ook enkele ge
zinnen die vroeger in Indonesië woon
den. In Campinas en Sao Paulo ont
moet je vaak mensen uit Indonesië.
Op de erven op Holambra zie je
vele planten, die ook in Indonesië
groeien. Momenteel is het mangatijd,
wij zelf hebben enkele tientallen bo
men, ook klengkeng, leitji - hier lychia
genoemd. We hebben een boomgaard
van advocaat. Ons bedrijf, 23 ha, is
volgeplant met citrus, vroeg- en laat-
rijpers, zodat je het hele jaar door
sinaasappel of mandarijn kunt eten.
Ook hebben we wat nangka, djeroek
bali, vele pisangsoorten. Pisang goreng
wordt hier vaak genuttigd. Vorig jaar
kregen we bezoek van mensen uit In
donesia, een Indische dame riep: "Mijn
hart gaat open bij het zien van dit al
les."
Momenteel bloeit de stephanoot, 6
m2 bloemenpracht, ook de tjempaka en
kambodja verspreiden hier hun geuren.
Rondom ons huis bloeien vele bomen,
zoals bungur, hybiscus, soka, camper
foelie, Nusainda, vele soorten heleco-
ni's (banaanachtigen) spatodea, bou
gainville, flamboyant, melati, pauwen
oog. Ook verschillende dennen en tje-
mara's, waaierpalm en noem maar op.
Verder aangevuld met Braziliaanse
boomsoorten, zoals rose, witte en gele
ipêh, jacaranda, mimosa en verschil
lende palmsoorten.
Meer dan eens werd me het compli
ment gemaakt: "Jullie wonen hier in
een paradijsje." In de tuin is een zwem
bad aangelegd en een logeerhuisje met
twee slaapkamers, er is een salon met
overdekt terras, met vele planten,
voornamelijk varens. Hier is onze plaats
voor saté-festijnen. Zelf speel ik voor
toekang saté. Ook hebben we een
groentetuin aangelegd o.a. met veel
aardbeien die vruchten leveren van
eind juli tot januari. Mijn vrouw heeft
verder heel wat kruiderijen in de tuin,
die ze voor ons Indisch potje nodig
heeft: ketoembar, koenir etc.
Wat me hier niet gelukte is de durian.
Ik heb enkele jonge boompjes gehad,
maar die hebben het niet volgehouden.
Mijn vrouw is nu druk bezig met asem-
stroop, hier tamarinda genoemd. Velen
weten deze vruchten niet te benutten.
In een volgend artikeltje hoop ik U nog
weer eens iets te vertellen over ons
leven hier.
W. J. MEIJERING
HOTEL "DE RUITER" HOUTHEM
bij Valkenburg (Z.L.), St. Gerlach 43
tel. 04406 - 4 03 18
Riant uitzicht op het Geuldal
doet denken aan de mooie rustige om
geving van de Preanger
Zeer geschikt voor diegenen die op me
disch advies een rustkuur moeten onder
gaan
Met dieet-patlënten wordt rekening ge
houden
Alle kamers centraal verwarmd en voorzien
van warm en koud stromend water.
Prijzen per persoon en per dag; Incl. be
diening en B.T.W. Logies met ontbijt
f 27,50 p.p.p.d. Half pension f 37,50 p.p.
p.d. Kamer met douche en toilet, logies
met ontbijt f 35,p.p.p.d. Kamer met dou
che en toilet half pension f 45,p.p.p.d.
19