Toko Moesson GRITIEK OP CRITIEK OP CRITIEK 13 we ons de koning te rijk in ons eigen home. Een eigen woning met een tuin er omheen. Dan kon je er toen in 1951 nog fijn wandelen, zwemmen in de boezem van het gemaal en schaatsen als het vroor, 's Avonds deden we aan tafeltennis, biljarten, alles vlakbij. Pensioen Hoewel we in de beginjaren elk dub beltje moesten omdraaien, gingen we in de vakanties toch op stap en wel op de fiets. B.v. naar Putten, Otterloo. In Indië fietste ik wel, maar niet zulke afstanden. In '56 onze eerste tweede hands auto. We konden toen verder weg. België, Luxemburg, Duitsland. In de zestiger jaren naar Spanje, Italië, Joegoslavië. Toen nog niet uitgebuit voor toerisme. In 1968 kochten we een boerderij in Ruinen met groot erf, een jaar later kwam er nog een stuk wei land bij, waar nu de groente en aard appelen verbouwd worden, hobby van mijn man. Toen begon voor ons het heen en weer rijden Halfweg-Ruinen v.v., elk weekend. Inmiddels werd het huis verbouwd, tuin aangelegd. Pen sioen kwam in zicht. Oktober 1977, afscheid van Rijnland en Halfweg, waar we 26 jaar gewoond hebben. Mijn man sloot die dag ook het Stoomtijdperk af van Rijnland. Het was een groots afscheid in het nieuwe motorgemaal. Inmiddels woonden we al een paar weken in Ruinen en op het ogenblik meer dan drie jaar. Vervelen doen we ons nog steeds niet. Man is op twee biljartclubs, 's Zomers is hij ke bon in de grote tuin. Met volksdansen had ik in Halfweg al kennis gemaakt bij de bejaarden. Hier ben ik bij de plattelandsvrouwen gekomen, speciaal daarvoor. Na 2'/2 jaar beviel het me daar steeds minder. Te groot verschil in ras en cultuur, dus lidmaatschap opgezegd. Nu dans ik twee keer in de week en het gaat steeds vlotter. Dus toch mijn vroeger ideaal, maar niet op de bühne. De mensen met wie ik volksdans, kunnen mijn kinderen en kleinkinderen zijn, maar ik amuseer me best. Had graag Indonesische dansen geleerd, maar nooit in de gelegenheid geweest. Voor schilderen heb ik nu meer tijd dan ooit, opgenomen in schilderskring. Verder naai ik nog steeds mijn eigen kleren. Ouder geworden vind ik dat je je leven meer inhoud kan geven. Kinde ren, man, goed eten, drinken, volks dansen enz., allemaal okee, maar ik wil niet alleen voor deze zaken ge leefd hebben. Voor een ander is het godsdienst, bejaardenzorg. Voor mij is het voor dieren iets doen en voor de natuur. In Halfweg kenden ze me als de mevrouw van de Dierenbescher ming. Met dierendag verkocht ik enorm, maar ik ging ook van huis tot huis, alle straten. Daar is nu niemand die het overgenomen heeft. In Ruinen doe ik hetzelfde. Zo leer je de mensen kennen, je maakt een praatje met boe ren en import. Je maakt vrienden of niet. Mijn oude vrienden, zelfs klas genoten P.A.M.S. heb ik in geen jaren gezien. Gelukkig heb ik er fijne Hol landse vrienden voor in de plaats ge kregen. Voor warme(re) dagen: Voile batik blouses (maat 40-42-44) 50, Gebloemde tuniekjes (maat 40-42-44) 40, Geborduurde kabaja's pasteltinten, open als jasje of blouse te dragen op een batikrok f 55, Batikwikkelrokken div. persen v.a. 35, lange rokken v.a. f 70, kimono's (batik) f 55, zomerjurken (wijd) 35, kaftans (long dress) v.a. 65, herenshirts korte/lange mouw v.a. 45, Groot assortiment gezellige placemats met servetjes 9,50 Nog enkele tafelkleden met 6 servetjes ongebleekt katoen met kruiden-motieven 50, Batikslippers, sterk en comfortabel 12,50 Afgeprijsd: Wajang-sleutelrekjes van 30,— NU f 20,— (beperkte voorraad) Wajang-mascottes f 12,50 ONZE WINKEL IS 'S MAANDAGS GESLOTEN MOESSON-verzamelbanden zijn in bestelling, over enkele weken weer leverbaar J. Coomans "Ontzettend, wat komt dat geschrijf en ge zeur in Moesson van 1 februari over die Koninklijke onderscheiding voor Mevr. Mr. Wies van Maarseveen op mij onplezierig en onsympathiek over. Middels het uitpluizen van allerlei vergezochte kranteberichten pro beren wij dan aan te tonen, dat het feest varken de "Indische identiteit" uitsluitend in eigen belang heeft misbruikt. Jammer van Moesson, anders best een leuk blaadje, maar waarom zijn jullie bezig nu af te glijden naar een dergelijk peil? Gun haar (Mevr. v. Maarseveen) toch die onderscheiding, ook al is het moeilijk om de zon in het water te zien schijnen. Of willen wij helemaal geen zon meer zien? Dat zij "geen Indische" is, is in feite mis schien wel juist te noemen. Want als vrouw heeft zij toch wel aangetoond, eerstens met haar onverzettelijk doorzetten, tweedens met haar tomeloze inzet, met terzijde schuiven van het ons Indo's zo eigen indolente "soedah-laat-maar", dat zij ons Indisch ka rakter niet geheel en al bezit. Dat vele In dische Nederlanders op het gebied van "voorvechten" het één en ander gepres teerd hebben, althans zich daarop laten voorstaan, ben ik in principe met schrijvers wel eens, hoewel ik er niet zo vele ken. De paar, die mij bekend zijn, komen meer over als onbeheerst discriminerende hitsers. Accoord, Hoofdredactrice van "Tong-tong" berust op een onwaarheid, maar wel heeft Wies jarenlang de eindredactie gevoerd van het orgaan van de Indische Pensioen Bond. De vraag is nu maar: Welk blad is voor wie het belangrijkste?" Als redactie hebben wij het recht op een laatste woord. Niet als verdediging tegen alles wat ons in de bovenstaan de epistels ten laste is gelegd, maar omdat wij dat aan alle lezers die het niet met deze beschuldigingen eens zijn, verschuldigd zijn. Iedere redactie - van welke krant of welk tijdschrift ook - heeft niet alleen htet recht op een opinie, het heeft de PLICHT die opinie in zijn blad kenbaar te maken. Dat bepaalt het karakter van zijn blad. Mevrouw v.d. Ven vond dat de O van Onafhankelijk de O van Objectief moést zijn. Maar Objectief betekent niet Onmondig of Onnozel. Het bete kent dat wij boven alles een eigen mening hebben en daar voor uit willen komen. De interviews mét Mevr. v. M. vonden wij dermate lachwekkend dat Ralph Boekholt in dezelfde stijl zijn stukje schreef. In de 25 jaar van ons bestaan hebben wij elke Nederlander en Indische Ne derlander die op welk gebied dan ook waardevol is geweest voor de In dische gemeenschap, in het zonnetje gezet. Wanneer een hoofdredacteur van b.v. NRC Handelsblad of Vrij Ne derland zich scherp uitlaat over Breznjew of André van Duin (om maar wat te noemen) schrijft U hem dan ook dat hij jaloers is? Tjalie Robinson heeft nooit geschroomd critiek (en hij kon fel uithalen) te le veren of zaken te signaleren die hij fout of onrechtvaardig achtte. Ook hij heeft daar eindeloos veel critiek op moeten aanhoren en scheldbrieven zijn ook Tjalie niet gespaard gebleven. Het is jammer dat Moesson (Tong- Tong) na 25 jaar zo weinig betekend heeft voor sommige mensen, dat zij het nodig vonden ons van zoveel verkeerds te verdenken. Jammer dat ook dit na schrift moet gaan "over de hoofden van de abonnees". En wat de demo cratie (hier maar weer eens met de haren bijgesleept) betreft: dezelfde democratie die ons de vrijheid laat voor elke omroep of partij te kraaien die ons bevalt, dezelfde democratie zorgde goddank ook voor Vrijheid van Pers om valse kraaiers aan de kaak te kunnen stellen. Het predicaat "best leuk blaadje" stoppen we met uw permissie in de asemmer. Moesson staat nog steeds voor Onafhankelijk, trouw, branie, ondernemend. Al kost het ons sommige abonnees. L.D. - R.B.

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1981 | | pagina 13