Toko Moesson
GRITIEK OP CRITIEK
OP CRITIEK
13
we ons de koning te rijk in ons eigen
home. Een eigen woning met een tuin
er omheen. Dan kon je er toen in 1951
nog fijn wandelen, zwemmen in de
boezem van het gemaal en schaatsen
als het vroor, 's Avonds deden we
aan tafeltennis, biljarten, alles vlakbij.
Pensioen
Hoewel we in de beginjaren elk dub
beltje moesten omdraaien, gingen we
in de vakanties toch op stap en wel
op de fiets. B.v. naar Putten, Otterloo.
In Indië fietste ik wel, maar niet zulke
afstanden. In '56 onze eerste tweede
hands auto. We konden toen verder
weg. België, Luxemburg, Duitsland. In
de zestiger jaren naar Spanje, Italië,
Joegoslavië. Toen nog niet uitgebuit
voor toerisme. In 1968 kochten we een
boerderij in Ruinen met groot erf, een
jaar later kwam er nog een stuk wei
land bij, waar nu de groente en aard
appelen verbouwd worden, hobby van
mijn man. Toen begon voor ons het
heen en weer rijden Halfweg-Ruinen
v.v., elk weekend. Inmiddels werd het
huis verbouwd, tuin aangelegd. Pen
sioen kwam in zicht.
Oktober 1977, afscheid van Rijnland
en Halfweg, waar we 26 jaar gewoond
hebben. Mijn man sloot die dag ook
het Stoomtijdperk af van Rijnland. Het
was een groots afscheid in het nieuwe
motorgemaal. Inmiddels woonden we
al een paar weken in Ruinen en op het
ogenblik meer dan drie jaar. Vervelen
doen we ons nog steeds niet. Man is
op twee biljartclubs, 's Zomers is hij ke
bon in de grote tuin. Met volksdansen
had ik in Halfweg al kennis gemaakt
bij de bejaarden. Hier ben ik bij de
plattelandsvrouwen gekomen, speciaal
daarvoor. Na 2'/2 jaar beviel het me
daar steeds minder. Te groot verschil
in ras en cultuur, dus lidmaatschap
opgezegd. Nu dans ik twee keer in de
week en het gaat steeds vlotter. Dus
toch mijn vroeger ideaal, maar niet op
de bühne. De mensen met wie ik
volksdans, kunnen mijn kinderen en
kleinkinderen zijn, maar ik amuseer me
best. Had graag Indonesische dansen
geleerd, maar nooit in de gelegenheid
geweest. Voor schilderen heb ik nu
meer tijd dan ooit, opgenomen in
schilderskring. Verder naai ik nog
steeds mijn eigen kleren.
Ouder geworden vind ik dat je je
leven meer inhoud kan geven. Kinde
ren, man, goed eten, drinken, volks
dansen enz., allemaal okee, maar ik
wil niet alleen voor deze zaken ge
leefd hebben. Voor een ander is het
godsdienst, bejaardenzorg. Voor mij is
het voor dieren iets doen en voor de
natuur. In Halfweg kenden ze me als
de mevrouw van de Dierenbescher
ming. Met dierendag verkocht ik
enorm, maar ik ging ook van huis tot
huis, alle straten. Daar is nu niemand
die het overgenomen heeft. In Ruinen
doe ik hetzelfde. Zo leer je de mensen
kennen, je maakt een praatje met boe
ren en import. Je maakt vrienden of
niet. Mijn oude vrienden, zelfs klas
genoten P.A.M.S. heb ik in geen jaren
gezien. Gelukkig heb ik er fijne Hol
landse vrienden voor in de plaats ge
kregen.
Voor warme(re) dagen:
Voile batik blouses
(maat 40-42-44) 50,
Gebloemde tuniekjes
(maat 40-42-44) 40,
Geborduurde kabaja's
pasteltinten, open als jasje
of blouse te dragen op
een batikrok f 55,
Batikwikkelrokken
div. persen v.a. 35,
lange rokken v.a. f 70,
kimono's (batik) f 55,
zomerjurken (wijd) 35,
kaftans (long dress) v.a. 65,
herenshirts korte/lange
mouw v.a. 45,
Groot assortiment gezellige
placemats met servetjes 9,50
Nog enkele tafelkleden met 6
servetjes ongebleekt katoen met
kruiden-motieven 50,
Batikslippers, sterk en
comfortabel 12,50
Afgeprijsd:
Wajang-sleutelrekjes
van 30,— NU f 20,—
(beperkte voorraad)
Wajang-mascottes f 12,50
ONZE WINKEL IS
'S MAANDAGS GESLOTEN
MOESSON-verzamelbanden zijn
in bestelling, over enkele weken
weer leverbaar
J. Coomans
"Ontzettend, wat komt dat geschrijf en ge
zeur in Moesson van 1 februari over die
Koninklijke onderscheiding voor Mevr. Mr.
Wies van Maarseveen op mij onplezierig en
onsympathiek over. Middels het uitpluizen
van allerlei vergezochte kranteberichten pro
beren wij dan aan te tonen, dat het feest
varken de "Indische identiteit" uitsluitend
in eigen belang heeft misbruikt. Jammer van
Moesson, anders best een leuk blaadje,
maar waarom zijn jullie bezig nu af te glijden
naar een dergelijk peil? Gun haar (Mevr. v.
Maarseveen) toch die onderscheiding, ook
al is het moeilijk om de zon in het water te
zien schijnen. Of willen wij helemaal geen
zon meer zien?
Dat zij "geen Indische" is, is in feite mis
schien wel juist te noemen. Want als vrouw
heeft zij toch wel aangetoond, eerstens met
haar onverzettelijk doorzetten, tweedens met
haar tomeloze inzet, met terzijde schuiven
van het ons Indo's zo eigen indolente
"soedah-laat-maar", dat zij ons Indisch ka
rakter niet geheel en al bezit. Dat vele In
dische Nederlanders op het gebied van
"voorvechten" het één en ander gepres
teerd hebben, althans zich daarop laten
voorstaan, ben ik in principe met schrijvers
wel eens, hoewel ik er niet zo vele ken.
De paar, die mij bekend zijn, komen meer
over als onbeheerst discriminerende hitsers.
Accoord, Hoofdredactrice van "Tong-tong"
berust op een onwaarheid, maar wel heeft
Wies jarenlang de eindredactie gevoerd van
het orgaan van de Indische Pensioen Bond.
De vraag is nu maar: Welk blad is voor
wie het belangrijkste?"
Als redactie hebben wij het recht op
een laatste woord. Niet als verdediging
tegen alles wat ons in de bovenstaan
de epistels ten laste is gelegd, maar
omdat wij dat aan alle lezers die het
niet met deze beschuldigingen eens
zijn, verschuldigd zijn.
Iedere redactie - van welke krant of
welk tijdschrift ook - heeft niet alleen
htet recht op een opinie, het heeft de
PLICHT die opinie in zijn blad kenbaar
te maken. Dat bepaalt het karakter van
zijn blad.
Mevrouw v.d. Ven vond dat de O van
Onafhankelijk de O van Objectief
moést zijn. Maar Objectief betekent
niet Onmondig of Onnozel. Het bete
kent dat wij boven alles een eigen
mening hebben en daar voor uit willen
komen. De interviews mét Mevr. v. M.
vonden wij dermate lachwekkend dat
Ralph Boekholt in dezelfde stijl zijn
stukje schreef.
In de 25 jaar van ons bestaan hebben
wij elke Nederlander en Indische Ne
derlander die op welk gebied dan ook
waardevol is geweest voor de In
dische gemeenschap, in het zonnetje
gezet. Wanneer een hoofdredacteur
van b.v. NRC Handelsblad of Vrij Ne
derland zich scherp uitlaat over
Breznjew of André van Duin (om maar
wat te noemen) schrijft U hem dan ook
dat hij jaloers is?
Tjalie Robinson heeft nooit geschroomd
critiek (en hij kon fel uithalen) te le
veren of zaken te signaleren die hij
fout of onrechtvaardig achtte. Ook hij
heeft daar eindeloos veel critiek op
moeten aanhoren en scheldbrieven zijn
ook Tjalie niet gespaard gebleven.
Het is jammer dat Moesson (Tong-
Tong) na 25 jaar zo weinig betekend
heeft voor sommige mensen, dat zij het
nodig vonden ons van zoveel verkeerds
te verdenken. Jammer dat ook dit na
schrift moet gaan "over de hoofden
van de abonnees". En wat de demo
cratie (hier maar weer eens met de
haren bijgesleept) betreft: dezelfde
democratie die ons de vrijheid laat
voor elke omroep of partij te kraaien
die ons bevalt, dezelfde democratie
zorgde goddank ook voor Vrijheid van
Pers om valse kraaiers aan de kaak
te kunnen stellen. Het predicaat "best
leuk blaadje" stoppen we met uw
permissie in de asemmer. Moesson
staat nog steeds voor Onafhankelijk,
trouw, branie, ondernemend. Al kost
het ons sommige abonnees.
L.D. - R.B.