Uit de vele reacties op het stukje over de padvinderij van mevr. Beets-Arnhold blijkt dat de padvinderij een warm
plekje in veler herinnering heeft. Daarom plaatsen we met genoegen deze foto van T. L. Mellema die er zelf het
commentaar bij levert.
Deze foto moet uit 1938 of begin '39 dateren. De groep heette DK 4, of de groene troep, naar de groene halsdoek.
Deze horde oefende toen nog op het terrein van de Werkplaats aan het eind van de Dr. Yap-boulevard in Djokja. In
1939 werd dit terrein opgeëist door de AMS-A en toen werd toestemming verkregen van de Neutrale Lagere School
1-A aan de Merbaboelaan om daar te oefenen. Ons huis grensde met de achterkant aan dit terrein en mijn ouders
hebben toen een paar "goedangs" afgestaan als "wolvenhol".
De "akeela" was mevrouw J. Wijna-Leddy, die in het midden achteraan staat. Zij is in 1947 in Den Haag na een verkeers
ongeluk overleden, maar heeft de hele kamptijd een padvindersdagboek uit 1939 kunnen bewaren. Dit dagboek, waarin
vele foto's uit die periode kreeg ik vorig jaar van haar echtgenoot die destijds Afdelings-Districts-Commissaris was bij
de padvinderij, toegestuurd, omdat ik er nogal veel in voorkwam. Hieruit heb ik nog veel namen kunnen terugvinden,
maar kan er niet alle gezichten meer bij plaatsen. Hieronder volgen eerst de namen, die ik wel meen te kunnen plaatsen:
Op de achterste rij van links naar rechts:
"baghera" Schulz, Jaap Koopman, Ruth Pos, Geert Bos, x x, "akeela" Wijna, Teun Mellema, Jan Mobach, Gerrit van
Loenen, "baloe" Nel Arnhold (Giel), Chappy Ollengren, Max Zonneveld.
Op de middelste rij voorovergebukt herken ik niemand.
Op de voorste rijen, hurkend, van links naar rechts:
x x, Wim Stuiver?, Jan van der Let, Gerrit Toebes?, een prins (Danan?), daarachter Wietse Lenters?, vooraan weer
een prins (Try?), daarachter x x, vooraan x x, daarachter Lucas Jan Hooikaas, Nicky van Lith, Henny Bronkhorst, en
de laatste weer onbekend.
Andere namen, voorkomend op een Kerstprogramma, zijn nog: Soemani, Goenadi, Adri Boomgaardt, Frits Geurtsen,
Henk Ruys, Rudy Lamberts, H. Vonck, G. Kwast, M. Prior.
(Vervolg: "Een haar te veel")
aspect werd over het hoofd gezien en
een gevoel van machteloosheid deed
haar intrede.
Toen kreeg de baas een lumineuze
brainwave. Neen, geen Ei van Colum
bus, maar een werkelijk sublieme ge
dachte.
Wij hadden op de onderneming een
ziekenhuis met alles er op en alles er
aan. Het ons toegezonden hoofdhaar
werd aan de dokter voorgelegd; in zijn
laboratorium maakte hij een coupe
(ragfijne doorsnede) van het zo ver
wenste hoofdhaar en ter vergelijking
een coupe van een hoofdhaar van een
Javaanse vrouw. En zie, met zekerheid
kon worden vastgesteld, dat de ons
toegezonden hoofdhaar afkomstig was
van een WESTERSE vrouw, dus on
mogelijk bij de sortatie in onze fabriek
met de thee zijn meeverzonden. Dat
was een vreugdevolle openbaring!
Er werd een brief opgesteld in een
kwasi deemoedige stijl, (wij hadden
ook zo onze stijlbloempjes) "Tot onze
spijtenz., doch het boetekleed
werd niet dichtgeknoopt. Het corpus
delicti werd teruggezonden, terwijl als
sluitstuk de uitspraak van de dokter uit
de doeken werd gedaan.
Het was alsof er een ijzeren deur
dichtsloeg.
DISCUSSIE GESLOTEN.
J. BALT
"Het doet me genoegen, dat je tenminste
voor één aspect van onze culturele back
ground warm loopt".
19
