I
waren zelf ook grote paardenliefhebbers. Zij namen hem
en zijn bruid mee naar de schuilplaats, waar zij enorme
schatten hadden verzameld. Na enige dagen werd het echt
paar ongedeerd vrijgelaten en kon het hun reis voortzetten.
Sirvard was toen in verwachting en toen de P. and O-liner
in Penang ankerde, moest zij aan wal om te bevallen. Daar
bracht zij, op 7 januari 1903, haar eerste zoon, Victor, ter
wereld. Zijn geboorte op Brits grondgebied gaf hem het
recht op een Brits paspoort.
Dit is de korte voorgeschiedenis van de Boldy's die net als
de honderden Armeense families in Ned. Indië, opgenomen
werden in de Nederlandse doch vooral Indische gemeen
schap. Erzullen weinigen te vinden zijn die geen herinnering
overhouden aan een vriendschap met een Apcar, Hacobian,
Sarkies, Galstaun, Galestin, Marcar, Mackertich, Johannes,
Nahapiet en nog zovele anderen. Hoewel de Armeniërs zelf
een nauwe familieband hadden - wat voor elke nationaliteit
prijzenswaardig is - was er toch altijd een grote ontvanke
lijkheid voor vriendschap met anderen buiten de eigen
gemeenschap. Misschien is het die eigenschap geweest die
maakte dat zij het zo goed deden in het hotel- en pension
wezen. Laten we Vic verder aan het woord.
"In 1909 gingen we naar Semarang. De heer Michel, eige
naar van hotel Jansen, ging naar Europa en vroeg of Pa
het hotel voor hem wilde beheren. Ik was 6 jaar oud en
kan me nog goed herinneren dat er bij het hotel paarde-
stallen waren en mylords die met 2 paarden bespannen
werden. Tussen 5 en half 7 werd er getoerd omdat het dan
lekker koel was. Ik speelde graag bij de stallen, op het
platje voor het hotel of op straat dicht bij Toko Zickel. Er
waren geruchten dat Koningin Wilhelmina een kindje ver
wachtte. Toen op 30 april prinses Juliana werd geboren,
plantte Pa in aanwezigheid van alle gasten een kleine
waringin en ik kreeg een hele rijksdaalder waarvoor ik
mocht kopen wat ik wilde. Die rijkdom zal ik nooit vergeten!
Begin 1913 vertrokken we naar Soerabaja. De familie Sar
kies, eigenaar van Hotel Sarkies, Embong Maiang, ging
naar Holland om hun zonen Joachim en Eduard te laten
studeren. Pa en Ma werden aangezocht om het hotel te
beheren. We kregen het grote huis naast het hotel. Op
het erf waren 5 manggabomen en 2 djamboebomen. Hotel
Sarkies was bekend om zijn borreluurtjes van de toean
besars van de grote kantoren, maar ook de keuken genoot
een uitstekende reputatie.
De hotels kregen vroeger het eerste nieuws per bulletin.
Dat werd met punaises op een bord geprikt en voorbij
gangers konden het dan lezen. Toen op 4 augustus 1914
de eerste wereldoorlog uitbrak kreeg Pa een telegram van
de heer Sarkies, waarin hij Pa vroeg aan te blijven tot nader
bericht. Nederland bleef neutraal maar er konden geen
boten meer uitvaren."
(lees verder volgende pagina)
Een mooie vrouw die haar naam Sirvard (Mooie Roos) alle eer
aandeed was mevrouw Boldy, hier in 1906 met zoontjes Victor
(staand) en Nico. De foto werd gemaakt door de beroemde foto
graaf Kurkdjian, ook een Armeniër. Sirvard stond bekend als een
innemende, wijze vrouw, die haar gezin en de zaak met liefde en
tact wist te leiden. Foto links onder: familie Boldy op het beroemd
geworden "platje" voor Pension Metropole op Kebon Sirih. Op
dit platje werden gasten, belangrijk of gewoon, ontvangen. Links
mevrouw Boldy, midden vader Boldy, rechts een pleegdochter van
Oom Manook, ook een markante figuur uit de Boldy familie. De
grote jongen is Vic, de kleine Bob. Foto rechts: Vic's eerste Au
stralische vriend, een koala-beertje. New Castle 1949.
ar la
«ar—i
i/fi
19
