Jakarta, transport zonder problemen
A
leylanp
JAKARTA
4EMBATAM 4ALAN KAKI
AWAS* DOBBELDEKKER
Een van de fijnste dingen van Indonesië en Jakarta in het bijzonder - en daar
staat niemand lang genoeg bij stil - is dat je nooit moeilijkheden hebt met
transport. Er is altijd iets dat rijdt en dat je vervoeren kan, voor een straat verder,
tot aan het andere eind van Java en zelfs daar voorbij. Geen centje pijn, je be
taalt, (een krats van datgene wat je in Nederland aan openbaar vervoer of
taxi zou uitgeven) en je komt op de plaats van bestemming.
Indonesië is ook wel het enige land ter wereld waar je niet hoeft aan te komen
met: "Hoe kom ik er? Ik ken de weg niet, ik ben er vreemd," want je bent ieder
ogenblik omringd door mensen die bereid zijn je naar elke gewenste plaats
te brengen, je de weg te wijzen.
Zulke helpers vind je altijd onder de
bestuurders van de diverse vehikels
waarover je la minute kunt beschik
ken. De betjaks zijn weliswaar voor
een groot deel uit de stad verdwenen,
maar daarvoor is de Bajaj in de plaats
gekomen, een soort grasmaaimachine-
met-extra-zitplaats. Een rijdend voor
werp dat, zodra je je er in gewurmd
hebt (berekend op maat 36-40, wie dik
ker is drage zelf de consequenties) en
het zich in beweging zet, zorgt voor o-
genblikken van volkomen vergetelheid.
Het geluid dat de Bajaj-motor voort
brengt is gelijk aan dat van voornoemd
tuin-apparaat, maar wordt accoustisch
versterkt door een driekwart gesloten
bak. Het horen vergaat de reiziger vol
komen, het zien beperkt zich tot dat
van langsschietend verkeer en voorbij-
kruipende trottoirbanden. De kruissnel
heid van de Bajaj bedraagt 8,74 kilo
meter per uur en is aanzienlijk minder
dan de snelheid waarmee passagiers
in sommige momenten van doodsangst
een kruis slaan. Het vehikel loopt op
tjendol en Allah's beste zegen. Ik vind
de Bajaj een van de betere uitvinding
en van de moderne techniek en wie
het daarmee niet eens is verdient een
autoped.
Het tarief is laag, onwaarschijnlijk laag.
Voorbeeld: van Tjikini naar Pasar Baru
Rp. 500,daar rijdt een taxi hier mijn
straat nog niet voor uit. In een Bajaj
las ik eens het opschrift: Hari Ini
Bayar, Besok Gratis. En morgen is
het wéér besok zoals U weet.
Op een avond, komend van het Caro-
lus ziekenhuis, Matraman, barstte een
regenbui los van jewelste. Binnen een
mum van tijd dreef alles onder, we
stonden tot onze enkels in het water
te wachen op taxi's, Bajajs. Er was
ineens een groot tekort aan voertui
gen, het was een gewriemel in flit
sende lichten, neerstromend en op
spattend water, getoeter, gerinkel.
Taxi's verdubbelden spontaan hun ta
rief, bajajs triomfeerden knorrend.
Zo'n stortbui 's avonds bij een druk
punt is iets onvergetelijks. Ik kon een
bajaj bemachtigen, wrong me drijfnat
in de donkere beslotenheid, waarna
de bestuurder me vriendelijk verzocht,
de deur te helpen dichthouden, want
de grendel was ter ziele. Hoe we de
overkant van het brede Matraman
bereikten, tegen de stroom in van het
verkeer, alleen Onze Lieve Heer
weet het. "Mijn ruitenwisser is ook
kapot," deelde de chauffeur mede.
Het was voor het eerst, - na die
dodenrit in een pick-up in de derde
politionele actie in het Kedirische,
toen Tjalie zo nodig het convooi moest
verlaten, - dat ik bang was. Wat is
het verstandigste dat je kunt doen als
je bang bent? Juist, beide ogen dicht
knijpen. Dat deed ik, zonder te ver-
"Inplaats van die brug op te krikken,
kunnen we ook de weg een paar meter
laten zakken
geten de deur dicht te houden. Bij
een bajaj gaat de vergelijking op,
dat man en paard één moeten zijn
en ook samen ten onder gaan. Beider
leven wordt hier gemeten in centime
ters en seconden. Toen ik mijn ogen
durfde openen sloegen we Gondangdia
Ketjil in en vroeg de chauffeur op
welk nummer ik moest zijn.
Taxi rijden is geen luxe in Indonesië.
Daar heb je die kwieke gele wagen
tjes die elke seconde dat je op straat
wacht, voorbij schieten. Je hoeft nauwe
lijks je hand op te steken, de chauf
feur weet aan de manier waarop je
naar zijn wagen kijkt, dat je hem nodig
hebt. Er zit een meter in het dashboard,
het tarief is laag. Je rijdt niet in pluche,
er is af en toe wel wat aan de hand
met de carrosserie, maar ze rijden
goed en kennen elke straat, je komt
ALTIJD waar je wezen moet. Zonder
kennis van bus- en tramroutes, zonder
een taxi te hoeven bellen, zonder
strippenkaarten,
Wilt U een taxi die behalve snel en
betrouwbaar, ook nog "goed in de
veren" zit, dan belt U een Blue Bird,
325607. Heeft U veel af te rijden in
de stad, dan is zo'n Blue Bird, voor mi
nimaal twee uur gehuurd, ideaal. Kost
met foOi maar een tientje per uur. En
BIS-KOTA
DUBBELDEKKERS-SOESAH-IMPRESSIES VAN POIRRIE
(200 in Jakarta geassembleerde Leyland en Volvo dubbeldekkers)
"Hadjo, jij en de hele benkei zijn op staande voet ontslagen!"
(rechts)
"DAAR KOMT 'IE WEER!!!!"
34
