IN MEMORIAM MEVROUW E. M. VON RÖMER-GALLOIS
Reisbureau Holwerda B.V.
een klein hoekje.
tö-
Met het heengaan van Mevrouw E. M. von Römer-Gallois wordt een stok geschie
denis van de Malangse samenleving afgesloten. Bijna een halve eeuw heeft ze
in het oude huis aan de Rampalweg gewoond. Jalan Panglima Sudirman noemen
ze die tegenwoordig. Zijn er dan niet meer dan genoeg nieuwe straten disponibel
om helden te eren? Waarom moeten daartoe echt Indonesische straatnamen als
Rampal, Kayutangan, Tjelaket, Lowokwaru, etc. etc. verdwijnen? Stel U eens
voor, dat het bestuur van de stad Amsterdam de naam "Kalverstraat" veran
derde
Maargelukkig!"plus que pa
change, plus que ga reste la même
chose", zeggen de Fransen en zo is
het ook met vele dingen bij ons het
geval: veel verandert en toch blijft In
donesië zich zelf
Ook het oude huis aan de Rampalweg
is zich zelf gebleven, de bougainville
is wat verwilderd, de pinangpalm tot
bijna duizelingwekkende hoogte opge
schoten. Beangstigend gewoonweg.
Maar verder bleef alles hetzelfde.
Mevrouw von Römer-Gallois was pia
nolerares, een beroep dat ze met be
kwaamheid, liefde en toewijding tien
tallen jaren in het oude huis heeft uit
geoefend. Talloze leerlingen heeft ze
opgeleid en voor verdere studie in het
buitenland klaargemaakt dan wel als
muziekleraar of lerares geïnstalleerd.
Haar openbare lessen waren in Malang
een evenement, dat geen muzieklief
hebber graag zou willen missen, noch
de liefdadige instellingen die van de
recettes mochten profiteren.
Langzamerhand begonnen haar ogen
het te begeven, maar geen nood, met
een vergrootglas ging het ook nog, tot
ze op 15 juni 1981 een val maakte. "Ik
wilde een gevallen,kous met mijn tenen
oprapen en verloor mijn evenwicht",
vertelde ze. Een ongeluk ligt altijd in
Sedertdien kon ze zich alleen zwaar
ondersteund door twee personen, één
aan elke kant, voortbewegen. Met de
pianolessen was het toen gedaan en
daarmee ook met de vreugde in haar
leven.
Want naast het huis, de sfeer en de
oude vrienden, waren het toch voor
namelijk de pianolessen, die haar al
die tijd in Indonesië vastgehouden had
den. Toen haar echtgenoot, dokter L.
S. A. M. von Römer, in 1965 overleed,
had ze even met het idee gespeeld om
Indonesië te verlaten, maar al heel
gauw had ze zich gerealiseerd, dat In
donesië het land was en zou blijven,
waar haar leven onafscheidelijk mee
verbonden was, en waar ze haar werk:
het geven van pianolessen, tot het ein
de moest voortzetten.
En dat einde kwam, toen ze die kous
met haar tenen wilde oprapen. Toen
was het met het geven van pianolessen
gedaan. Aanvankelijk had ze nog hoop
op beterschap. Ze kwam nog geregeld
uit bed, gebruikte haar maaltijden aan
tafel, ontving vrienden en kennissen.
Maar gaandeweg drong het tot haar
door, dat ze invalide zou blijven en dat
het met het werk voor goed afgelopen
was.
Ik voelde, dat dit het einde zou bren
gen, maar toch kwam dat einde nog
onverwacht, omdat ze verstandelijk zo
volkomen helder bleef. Op 23 augustus
1981 om half drie 's middags zei ze
tegen me: "Ga naar huis, ik wil slapen,
ik ben doodmoe."
Ik ging, maar nog geen half uur later
belde Nurdjana, het meisje dat vol lief
de op haar paste, mij huilende op en
zei, dat ik onmiddellijk moest komen.
Ik kwam onmiddellijk, maar ze was er
niet meer. Zittende tegenover haar bed,
achterover leunend tegen een kussen,
is ze voor altijd ingeslapen, op 85-
jarige leeftijd.
Mooi en waardig lag ze opgebaard in
de binnengalerij. Drie dagen hebben
we haar boven de aarde geh'ouden om
haar zoon, de heer D. H. N. L. von Rö
mer, de gelegenheid te geven uit Ne
derland over te komen.
In overeenstemming met haar eigen
verzoek hebben we, aan het mooie
strand van Pasir Putih bij Besuki, na
een korte plechtigheid (volgens de Ba-
lische ritus), haar as in zee gedragen
en aan de golven toevertrouwd.
En nu ze er niet meer is, nu voelen
we dat er toch inderdaad iets veran
derd is in Malang. Er is een stukje ge
schiedenis afgesloten, zoals ik hier
boven al zei.
Deze regels wil ik opdragen aan de
vele oud-Malangers, vrienden, kennis
sen en familieleden van wijlen Me
vrouw E. M. von Römer-Gallois, in Ne
derland en elders in de wereld.
Drs. J. B. A. F. MAIJOR POLAK
Malang
Amsterdam - Jakarta v.vf 1750,
Amsterdam - Bangkok - Penang v.v1975,
Amsterdam - Bangkok - Singapore - Jakarta v.v.
incl. 4 nachten First class hotel in Bangkok, 4 nachten in
Singapore en 2 nachten in Jakarta op basis van logies,
ontbijt, transfers en excursie, min. deelname 2 pers. 2475,
Amsterdam - Bangkok - Singapore - Penang - Jakarta v.v.
incl. 4 nachten First class hotel in Bangkok, 4 nachten in
Singapore, 4 nachten in Penang en 2 nachten in Jakarta op
basis van logies, ontbijt, transfers en excursie
min. deelname 2 persf 2925,
Amsterdam - Singapore - Medan - Jakarta - Singapore -
Amsterdam - incl. 4 nachten First class hotel in Singapore
en een 5 daagse Tobatour geheel verzorgd
min. deelname 2 persf 2625,
Alle andere bestemmingen kunt U bij ons aanvragen.
Wij verzorgen Uw visum Uw reis- en annuleringsverzekering
bovendien: Uw hotel reserveringen Uw informatie m.b.t. logeeradressen
Loosduinsekade 497 - 2571 CM Den Haag
Telefoon 070 - 46 89 50 46 89 51
Dagelijks geopend van 09.30-17.00 uur
zaterd. v. 10.00-13.00 u., woensdagmid. gesloten
GÉÉN FOSTER PARENTS PLAN
In het artikeltje "Toekomst" (pag. 13,
Moesson 1 sept.) waarin wij schreven
over de mogelijkheid om kinderen fi
nancieel te adopteren werd door som
mige lezers gedacht aan het Foster
Parents Plan. Wij maakten alleen een
vergelijking tussen het werk van pater
Nic. Akerboom en dat van de orga
nisatie Foster Parents Plan.
Pater Akerboom richt zich voorname
lijk op de adoptie in de Molukken en
zijn werk staat dus LOS van het FPP.
Het contact-adres in Nederland de
familie Sol, J. van Schaffelaarplantsoen
31 hs, 1061 DM Amsterdam is er dus
uitsluitend voor financiële adoptie
kinderen in de Molukken.
13
